Play
Javier Ruescas

Co powiedzielibyście na książkę przepełnioną humorem, muzyką i oczywiście miłością? Ja byłam zdecydowanie na tak, chociaż domyślałam się, że nie mogę spodziewać się nie wiadomo czego. Oczywiście okazało się, że moje przeczucia się sprawdziły. "Play" autorstwa Javiera Ruescasa to powieść typowo rozrywkowa, niepozbawiona wad, ale dość przyjemna w odbiorze. Kończą się wakacje i Aaron nie może doczekać się spotkania ze swoją dziewczyną Dalilą, której nie widział już od dwóch miesięcy. Okazuje się jednak, że Dalila wygrała casting i dostała główną rolę w filmie, a ze swoim chłopakiem nawet nie raczy się skontaktować. Na domiar złego do domu wraca jego starszy brat, Leo. Aaron ma do niego ogromny żal o to, co wydarzyło się dwa lata temu. Tymczasem Leo postanawia pomóc bratu zabłysnąć przed ukochaną i wpada na "genialny" pomysł. Otóż od dawna marzył o sławie, a tak się składa, że Aaron pisze, komponuje i śpiewa piosenki, tylko brakuje mu odwagi, żeby publicznie wystąpić. Leo bez jego wiedzy "użycza" swojej twarzy i zaczyna montować teledyski, a następnie wrzuca je na YouTube. Okazuje się jednak, że wszystko ma swoje konsekwencje. Jedno jest pewne - będzie się działo. "Play" to zdecydowanie powieść dla tych, którzy lubią niewymagające komedie i potrzebują książki, która dostarczy im dużo rozrywki i śmiechu. Wiele sytuacji było naprawdę komicznych i wywoływało uśmiech na mojej twarzy. To doskonała odskocznia od codzienności i nadchodzącego roku szkolnego. Niestety historia dwóch braci jest też dość naiwna i schematyczna. Wiadomo, że w rzeczywistości rzadko kiedy wrzucenie kilku teledysków spowoduje, że od razu zainteresuje się nami jakaś wytwórnia, agenci itd., a już na pewno wszystko nie miałoby szans potoczyć się w tak krótkim czasie. Poza tym takie motywy są już chyba wszystkim znane, więc nie można powiedzieć, że autor wymyślił coś oryginalnego. Mógł trochę pokombinować nad bardziej skomplikowanymi rozwiązaniami, mniej banalnymi, za to wiarygodniejszymi. Przez to "Play" jest taką trochę nierealną bajką o sławie, która dorosłym czytelnikom raczej nie przypadłaby do gustu. Pomimo wad książka jest dość ciekawa i wciągająca. Jednym z większych jej plusów są dialogi, które wypadają bardzo naturalnie, poza tym są zabawne i przyjemnie się je czyta. Niestety nie można tego powiedzieć o opisach. Odnoszę wrażenie, że autor tworzył je troszeczkę na siłę i tylko dlatego, że opisy muszą być. Tymczasem nadmiar długich opisów w takiej powieści w ogóle się nie sprawdza. Tylko spowalniały akcję i wprowadzały nudę, a przecież nie o to chodziło. Na opisy też trzeba mieć pomysł i nie można przesadzić z ich ilością. Jakoś nie miałam ochoty czytać o tym, jak dokładnie wygląda każde pomieszczenie, jakie tam są meble itp. Wiadomo, o jakichś istotnych elementach warto wspomnieć, kolorystyce itp., ale po co tyle zbędnych szczegółów? Nie wiem jak was, ale mnie takie rzeczy nie interesują i z trudem przebrnęłam przez niektóre fragmenty. Polubiłam Aarona i Leo i myślę, że każdy czytelnik zapała do nich sympatią. Są braćmi, ale bardzo się od siebie różnią, co działa na korzyść powieści. Leo jest szalony, czasem lekkomyślny, rozrywkowy i odważny. Z kolei Aarona cechuje wrażliwość, nieśmiałość i większy rozsądek, jest taką artystyczną duszą. Pozostali bohaterowie raczej niczym szczególnym się nie wyróżniają i wypadają dość słabo w porównaniu z tą dwójką. O czym jest "Play"? Tak jak już wcześniej pisałam, o miłości i muzyce, ale nie tylko. To także historia o spełnianiu swoich marzeń, szukaniu swojego pomysłu na życie. Powieść opowiada także o braterskich relacjach, czasem trudnych, ale jednak książka uświadamia, że warto mieć kogoś kto cię wspiera, pomaga radzić sobie z problemami i potrafi być po twojej stronie, choćby świat się walił. "Play" mówi również o tym, że każde nasze działanie powinniśmy przemyśleć, bo często pod wpływem jakiegoś impulsu pakujemy się w coś, z czego ciężko jest się wyplątać. Komu spodoba się ta powieść? Na pewno nastolatkom, ale takim w wieku mniej więcej gimnazjalnym. Nieco starszym też przypadnie do gustu, o ile sięgną po nią z nastawieniem na rozrywkę i nie będą mieli zbyt wysokich oczekiwań wobec niej. Osobom, które lubią skomplikowane intrygi, realizm i oryginalność raczej odradzam tą lekturę. Osobiście nie bawiłam się najgorzej, ale te wady i niedociągnięcia trochę popsuły mi odbiór tej książki. Po drugą część na pewno z ciekawości sięgnę, może okaże się lepsza?

Informacje dodatkowe o Play:

Wydawnictwo: Jaguar
Data wydania: 2014-01-15
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 978-83-7686-227-9
Liczba stron: 464
Dodał/a opinię: Agata Kowalewska