„Jeśli nie zagoisz krwawiącej rany, to sprawisz, że twoja krew zaplami tych, którzy tej rany ci nie zadali”.
Pewnego dnia w galerii sztuki w centrum Londynu spotykały się dwie kobiety. Przypadek, czy przeznaczenie.. zwał jak zwał. Spotkanie to stało się kluczem otwierającym puszkę Pandory, o której istnieniu obie chyba nie wiedziały..
Konstancja jest Polską. Z pozoru kobietą spełnioną i szczęśliwą. Ma wszystko, co można by chcieć mieć. Wymarzonego, kochającego i zamożnego męża. Zdrowe, mądre i piękne dzieci. Dom z ogrodem w wysublimowanej dzielnicy Londynu. No i pracę, którą naprawdę lubi. Uważa się za kobietę wyzwoloną i do tej poty była święcie przekonana, że żyje tak, jak chce..
Mila to pełna energii bizneswoman, niezależna i ciekawa świata. Celebruje życie w pełnym wymiarze: obserwuje, czuje, słucha, wącha, dotyka i fotografuje. Jej niewidzialna aura magnetyzuje otoczenie. Swoją wolność ceni ponad wszystko, bo daje jej ona poczucie spełnienia i szczęścia. Tylko czy na pewno Mila jest taka szczęśliwa?
Z pozoru dwa zupełnie odmienne światy, inne perspektywy, różne osobowości – znajdują nić porozumienia.. Ze skrawków ich życia odartego z perfekcji, nasączonego łzami złości i bezradności, pełnego nierozplatanych kołtunów z przeszłości, ocalałego z emocjonalnych trzęsień ziemi, tornad żalu, burz tragedii, obciążonego ciężarem domysłów, zawodów i zrezygnowania, zalanego potokiem słów i ciszą pochłaniającą umysł aż do bólu - wyłania się barwny obraz z pozoru zwykły, przeciętny, płytki i płaski. Obraz kobiety bezimiennej, bezosobowej, wielotwarzowej. W pewnym momencie ukazujący się oczom widok budzi niepokój i pytanie.. Co autor miał na myśli? Dokąd to wszystko zmierza? Aż zza horyzontu wyłania się niejednoznaczne, wielowarstwowe i skomplikowane przesłanie, którego interpretacja, dzięki pozostawieniu przestrzeni osnutej jedynie pastelowym tłem, daje możliwość odkrycia odpowiedzi na pytania, których dotąd nie potrafiło się nawet sformułować..
„Zapach kadzidła” to niezwykle klimatyczna, kobieca, intrygująca i subtelna rozprawa. O pozorach, które mylą. Życiu, które zaskakuje. Ranach, których nie uleczy tylko czas. I o nadziei, która umiera ostatnia. Jedna z takich książek, gdzie to od czytelnika w dużym stopniu zależy co dostrzeże i czy TO da mu to czego oczekuje.
Polecam ten moim zdaniem udany debiut literacki.
Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2022-09-05
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 256
Dodał/a opinię:
Anna Biarda