Żona inkwizytora
Jeanne Kalogridis

Mocne 4. To moje drugie spotkanie z tą autorką i przyznam szczerze, że jej książki mają w sobie to coś. Niby to książka o miłości, prześladowaniu, życiu w strachu przed inkwizycją, ale jednak wniosła coś w moją egzystencję. Przyznam szczerze, że niesłusznie oceniłam książkę po okładce i tytule - spodziewałam się czystego, mdłego romansidła osadzonego w mrocznych czasach dla narodu żydowskiego. Okazało się, że poza rozterkami i niechcianym małżeństwem głównej bohaterki Marisol, dostałam bardzo fajnie i przystępnie przedstawioną sytuację w XV-wiecznej Hiszpanii, w której twardą ręką rządziła Izabela Kastylijska. W zasadzie ta powieść stanowi kolejne uzupełnienie mojej marnej wiedzy historycznej. W tym wypadku bardzo ubogiej wiedzy historycznej, bo zawsze jakoś omijałam szerokim łukiem tereny Półwyspu Iberyjskiego. W zasadzie poza świadomością, że kiedyś tam żyli sobie, budząc postrach, Ich Katolickie Mości - Izabela i Ferdynand, że za ich czasów pod przewodnictwem Torquemady szerzyła się inkwizycja, że mieli wiele wymyślnych narzędzi tortur, nie wiedziałam nic (no i oczywiście gdzieś tam się obiła o uszy postać Kolumba i wielkich wypraw za ocean na Nowy Świat). Szkoda, że w przeciwieństwie do Poślubionej Borgii, jakoś żadna postać nie wzbudziła we mnie wielkich emocji. Niby nikt mnie nie drażnił i działał na nerwy (no może poza braciszkiem Hojedą), ale też nikt nie podbił mojego serca i nie mogę powiedzieć - "Tak! O tym kimś chciałabym jeszcze poczytać! Z chęcią poczytałabym więcej o jego losach." Niestety, bo jednak czy postać nas irytuje do granic możliwości, czy rozpływamy się nad inną, zawsze to plus dla autora, że udało mu się wpłynąć na nasze odczucia w sposób znaczny. Tutaj tego zabrakło, a mogło zdecydowanie podbić jakość tej powieści. Akcja kręci się głownie wokół Marisol i jej rodziny - ojciec chrześcijanin, matka kryptożydówka, która uparcie twierdzi, że nie ma nic wspólnego ze swoją dawną religią, bo przecież jest konwertytką. Magdalena (matka Marisol) tak naprawdę przez większą część książki jest tylko wspominana, bo dla dobra swojej rodziny popełniła samobójstwo - w sumie brutalnie rzecz ujmując jej poświęcenie nie zdało się na nic, bo i tak jej mąż został pojmany i przesłuchiwany przez inkwizytorów, a córka terroryzowana i szantażowana z każdej możliwej strony. Główną bohaterkę poznajemy w teoretycznie jednym z najszczęśliwszych dni dla każdej kobiety - w dniu ślubu. Jednak jest to dla niej prawdziwe nieszczęście - ojciec zmusił ją do ślubu ze znienawidzonym Gabrielem, który wraz z bratem miał ambicje na zostanie głównym inkwizytorem Jej Królewskiej Mości Izabeli. Młoda dziewczyna opuszczona przez matkę, zupełnie nie rozumie swojego ojca, próbuje wykreślić go ze swojego życia (bo przecież doskonale wiedział, do kogo należy serce jego córki, a wydał ją za wroga i swojej rodziny i "nowych chrześcijan"), co z czasem staje się powodem do wielkich wyrzutów sumienia - ojciec zawiązał pakt z rodziną Hojedów, który miał zapewnić nietykalność jego córce. Oczywiście jak można się domyślić, poświęcenie siebie i rzekoma ochrona dziecka się nie powiodła i Marisol została wciągnięta w sam środek śledztwa, atakowana z jednej strony przez Tomasza Torquemadę, a z drugiej przez swojego męża i szwagra. Szybkość z jaką czytało się tę książkę, też wymaga podkreślenia - nie miałam ostatnio jakoś wybitnie dużo czasu na czytanie, a tu chwila, moment i mam za sobą 200stron! Przejazd autobusem w jedną, drugą stronę i kolejna setka za mną. Zdecydowanie takie czytanie lubię, bez męki, jak przebrnąć przez początek, bez niecierpliwości, kiedy w końcu dobrnę do "krytycznych" ostatnich 50 stron (które wręcz muszę przeczytać jednym tchem, choćbym miała nie spać do rana). Bardzo przyjemne doświadczenie i z pewnością, jak nadarzy się okazja, sięgnę po kolejną książkę tej autorki.

Informacje dodatkowe o Żona inkwizytora:

Wydawnictwo: Pascal
Data wydania: 2013-10-25
Kategoria: Historyczne
ISBN: 978-83-7642-230-5
Liczba stron: 416
Dodał/a opinię: Marta Olszewska