Gumka

Oberwał znowu.

Przetarł jeszcze raz buty, spojrzał w lustro i złapał za klamkę drzwi. Przez chwilę patrzył przez pobliskie okno. Była piękna pogoda. Piękna błękitna przestrzeń nad głową i kwitnąca zieleń wokół. 

Złapał się za skroń próbując złagodzić lęk. W głowie huczała mu wyuczona od dziecka mantra „Niebo nie spadnie mi na głowę. Nie spadnie, nie spadnie, nie spadnie…”

- Idź już!

-A co? Kochanek przychodzi dziś za wcześnie?

-Skąd wiesz?

Odprężył się i wyszedł.

Koniec