Manarett - Tak Smakuje Czekolada

-Czemu siedzisz tu tak sama? Jeszcze dwie godziny, byłaś otoczona adoratorami, a teraz. -powiedział zwyczajnym głosem, choć poważnym tonem. Miał ciemne oczy i jasne włosy. Wyglądał trochę śmiesznie.

-Nie mam ochoty z nikim rozmawiać.

-A może masz ochotę zatańczyć? -powiedział po czym zauważyłam, że An patrzył na mnie i na sir Thomasa.

-Zawsze.

Wziął mnie w obroty. Jego zgrabne nogi wyczuwały rytm.

-Wiesz coś może o Vinne LaSare ? -spytał się mnie.

-Tak. Myślę, że to najlepsza partia ze wszystkich na podwieczorku.

-Ech, nie oto mi chodzi Manarett, ja nie gustuję w takich upierdliwych szkapach, co chcą tylko pieniędzy. A poza tym ja już wybrałem swoją przyszłą żonę.

-A kim będzie ta szczęściara?

-Mam nadzieję, że tobą. -powiedział. Ja wyrwałam się od jego ramion i powiedziałam:

-Nie mam zamiaru za ciebie wychodzić, jestem jeszcze za młoda, Ja pragnę mieć swoje życie, być wolna.

-Wolisz być starą panną?

Poszłam usiąść przy tym samym stoliku co przed całą sprawą. Właśnie podawali przystawkę. Była to czekolada.

***

Czekolada, to głównie ziarna kakaowca. Dla mnie jest ona gorzka. Powinni doprawić ją jakimś cukrem. Nie wymagam za wiele. Jednak wolę truskawki. Mają słodki smaczek. Taki właśnie lubię.