Italo Calvino

Italo Calvino - biografia, życie i twórczość

Italo Calvino przyszedł na świat w rodzinie naukowców. Ojciec, Mario, był agronomem i botanikiem, a matka, Eva Mameli, profesorem botaniki. W 1925 roku rodzina wróciła z Kuby do Włoch i zamieszkała w Sanremo. Ojciec prowadził tam stację doświadczalną i wprowadził we Włoszech uprawę awokado i grejpfrutów. Dzieciństwo pisarza upłynęło w otoczeniu natury, co później znalazło odzwierciedlenie w jego utworach. W młodości często wspinał się na drzewa z bratem, a ich wspólne lektury przygodowe rozbudziły w nim wyobraźnię. Od najmłodszych lat interesował się literaturą i teatrem, a jego ulubioną książką była Księga dżungli Rudyarda Kiplinga.

Italo Calvino wychował się w rodzinie świeckiej, której członkowie sprzeciwiali się faszyzmowi i nie praktykowali żadnej religii. Uczęszczał do szkół o charakterze świeckim i protestanckim, a z lekcji religii był zwolniony. Jako młody człowiek rozpoczął studia rolnicze na Uniwersytecie w Turynie, lecz jego prawdziwą pasją było pisarstwo. W czasie II wojny światowej odmówił służby wojskowej, a następnie dołączył do włoskiego ruchu oporu pod pseudonimem Santiago. Jego rodzice zostali wówczas wzięci jako zakładnicy przez Niemców, co miało duży wpływ na jego późniejszą wrażliwość i światopogląd.

Italo Calvino po wojnie związał się z wydawnictwem Einaudi w Turynie i środowiskiem pisarzy lewicowych. W 1947 roku wydał debiutancką powieść Ścieżka pajęczych gniazd, która zdobyła nagrodę Premio Riccione i zapoczątkowała jego okres neorealistyczny. W kolejnych latach opublikował zbiór opowiadań Ostatni przybywa kruk oraz stworzył własny styl literacki, łączący alegorię z fantastyką. W 1952 roku napisał Wicehrabiego przepołowionego, a w 1956 roku wydał opracowane przez siebie Baśnie włoskie, oparte na ludowych opowieściach z różnych regionów kraju.

Italo Calvino w 1957 roku wystąpił z Włoskiej Partii Komunistycznej po wydarzeniach na Węgrzech. W tym samym roku ukazał się Baron drzewołaz, a w 1959 roku rozpoczął współpracę z czasopismem Il Menabò. W latach 1959–1960 przebywał w Stanach Zjednoczonych, zakochał się w Nowym Jorku, który nazywał swoim miastem. W 1964 roku poślubił argentyńską tłumaczkę Esther Singer, a rok później urodziła im się córka Giovanna. W tym okresie tworzył m.in. cykl Opowieści kosmikomiczne, łączący naukę, filozofię i literacką fantazję.

Italo Calvino w 1967 roku przeniósł się z rodziną do Paryża, gdzie nawiązał współpracę z grupą Oulipo, skupiającą pisarzy eksperymentujących z formą i językiem. Odmówił przyjęcia nagrody Viareggio, uznając, że instytucje przyznające nagrody straciły znaczenie. W późniejszych latach otrzymał jednak wiele wyróżnień, m.in. Legię Honorową i Austriacką Nagrodę Państwową za Literaturę Europejską. W 1985 roku przygotowywał cykl wykładów dla Uniwersytetu Harvarda, które pośmiertnie ukazały się jako Six Memos for the Next Millennium.

Italo Calvino zmarł 19 września 1985 roku w Toskanii w wieku sześćdziesięciu jeden lat w wyniku udaru mózgu. Spoczywa na cmentarzu w Castiglione della Pescaia.