Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Bohumil Hrabal
Bohumil Hrabal - cytaty
(...) człowiek prawdziwy, z klasą, to tylko taki, który potrafi zdobyć się na anonimowość, wyzbyć się fałszywego ja.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
to jest interesujące u Polaków, że chociaż zawsze przegrywają , to jednak uważają się za zwycięzców
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Ja też nieraz patrzę na ludzi w taki sposób jak ty, ale gdy sobie przypomnę Sachsenhausen, zaraz staję się wyrozumiały. Człowiek jest zupełnie inny, niżeśmy go znali z czytanek.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
słuchajcie, no, co wam teraz powiem. Jak się człowiek uchleje, to w Kersku też jest Kilimandżaro
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) pakuję sobie te historie do głowy jedną po drugiej, aż powstanie z nich taki mieniący się kolorami żyrandol. Kiedy już nie mogę wytrzymać, kiedy zaczynam się bać, że mi głowa pęknie, muszę usiąść przy maszynie do pisania. A potem tak jak przy oddychaniu, wdech - wydech, piszę tak długo, aż wypłyną ze mnie wszystkie te obrazy, które nie dawały mi spokoju, które przepychały się tam jak dzieci w piaskownicy, i znów jestem pusty, i wszystko zaczyna się od początku.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
A teraz śpiewałem, wymyślając słowa i zdania, którymi zapełniałem dziury w tekstach piosenek...Wilczur zaczął wyć, usiadł i wył przeciągle, dałem mu kawałek kiełbasy, a on otarł mi się o nogi. Ja jednak śpiewałem dalej, jakbym poprzez ten śpiew, już nie piosenki, jako że wydawałem z siebie skrzeki, które dla mnie były piosenką, a w sumie jednak podobne to było do wycia tego psa, że przez to śpiewanie wysypuję z siebie szkatułki i szufladki pełne nieważnych weksli, niepotrzebnych listów i widokówek, że przez usta wyfruwają mi str
Autor:
Bohumil Hrabal
0
- Przepraszam, czy tu mieszka wdowa po panu Diamancie?
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Cenzura jest i była, i będzie, ja bez cenzury ani słowa się nie odezwę, nie napiszę ani jednej linijki, ponieważ mam skłonność do konwencji i tchórzostwa: mówię to, czego się mówić nie godzi: "Epater le bourgeois!
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Naprawdę intymnych i intensywnych przeżyć dostarczy dopiero żywy kot albo kufel piwa prosto z beczki; ponadto tak jeden, jak i drugi na żywo jest milszy i bardziej godzien ciepłych uczuć niż nawet najpiękniejsze ich obrazy
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Zawsze uważałem, że zwyczajni ludzie mają o wiele ciekawsze życie. Ludzie, którzy chowają króliki, ludzie, którzy sami uprawiają dla siebie ziemniaki, którzy chodzą zawsze do tej samej gospody i prowadzą całkiem zwyczajny tryb życia, mają z tego życia dużo więcej, niż intelektualiści. Dlatego, pisząc, występowałem zawsze przeciw poglądowi, jakoby intelektualista zajmował najwyższą pozycję w społeczeństwie. Dla mnie zawsze pierwszymi są ludzie z dołów, z najniższych szczebli drabiny społecznej, ci ludzie zawsze mówili mi o życiu
Autor:
Bohumil Hrabal
0
dowiedziałem się od tych kanalarzy z
Autor:
Bohumil Hrabal
0
ja chcę by świat pozostał przynajmniej taki jaki jest bo ja dziewczyno boję się tej wspaniałej i świetlanej przyszłości
Autor:
Bohumil Hrabal
0
←
pierwsza
poprzednia
24
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(126)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy