Dlaczego warto? REJESTRACJA

Oksana Zabużko - cytaty

(...)pewnie, to się rozchodzi jak prąd, mężczyźni zawsze rozbłyskują jak żarówki w girlandzie, gdy widzą kobietę ciągniętą do łóżka, i ta erotyczna iluminacja jest częścią programu.
Autor: Oksana Zabużko
0
Prawdziwa ojczyzna to ziemia zdolna cię zabijać nawet na odległość.
Autor: Oksana Zabużko
0
Tyle już razy stykała się z tą rażącą umysłową krótkowzrocznością ludzi ogólnie rzecz biorąc niegłupich, a w swojej dziedzinie nawet całkiem, wydawać by się mogło, mądrych, że dawno przestało ją to dziwić - to było jak jakiś wirus, coraz zresztą powszechniejszy, który atakował nie tylko polityków, biznesmenów czy brać dziennikarską, ale nawet artystów, po których przyjęło się oczekiwać bardziej wyrafinowanej konstrukcji duchowej; ludzie, zamiast żyć, nieustannie prowadzili rozgrywki i wszystko, co wychodziło poza ich granice, zw
Autor: Oksana Zabużko
0
a to wszystko to kłamstwo, bo tak naprawdę nic nie mija - choćbyś nie wiem jak bardzo starała się zamaskować przeszłość, zawsze będzie ciemnieć od spodu, przez skórę lat, jak siny wylew...
Autor: Oksana Zabużko
0
Nie należy, och, nie należy gonić za zimnym gwiezdnym blaskiem bezmiłosnego piękna: nie tych, co trzeba, wspólników zyskujemy na tej drodze.
Autor: Oksana Zabużko
0
o, świat lubi zakochanych, bo jedynie oni w tępej monotonii dni powszednich pozwalają mu jeszcze przypomnieć sobie, że w rzeczywistości jest inny, lepszy, niż zwykł o sobie myśleć
Autor: Oksana Zabużko
0
Pragnienie bycia autorem - tworzenia - to zakusy na wyłącznie boże prerogatywy.
Autor: Oksana Zabużko
0
Boże, i co dalej?" - taki podpis widniał pod rysunkiem, który podpatrzyła w jego podręcznym szkicowniku, nieostrożnie zostawionym na wierzchu: na graniastym szczycie góry, na samym czubku, balansował na jednej nodze łysy ludzik z niebezpiecznie wyostrzonymi, jak u autora, rysami twarzy (wszystkie malowane przez niego twarze były umowne i wszystkie nieuchwytnie-zmiennie podobne do siebie, jakby się rozbiegały, niby kręgi na wodzie, od zatopionego oryginału - nigdy w końcu nienamalowanego autoportretu) - ludzik oburącz trzymał dra
Autor: Oksana Zabużko
0
(...) siedzę za stołem i piję, żeby choć trochę rozrzedzić ten cięzki jak przełknięty kamień żal w palącym nurcie alkoholu - bo ten żal żąda wilgoci, jasne, nie bez powodu w ludowych pieśniach zawsze nowa o tym, żeby "żal utopić", jak nie w miodzie i gorzałce, to głębiej, w rzece, morzu, bo jeśli niczym się go nie rozcieńczy, to on sam swoim ciężarem będzie wyciskał z człowieka wilgoć jak posokę, jak serwatkę z sera, cichym, nieskończonym strumykiem łez, jak jesienna słota, aż do ostatniej kropli wydusi wszystkie soki życiowe, i
Autor: Oksana Zabużko
0
Jak to tam staruszek Nietsche mówił - wszystko, co nas nie zabije, to nas wzmocni? Oj nie, chyba jednak niewszystko. Ale czasem to, co nas zabija, wzmacnia nasze dzieci.
Autor: Oksana Zabużko
0
Może to właśnie jest najbardziej elementarna istota miłości - człowiek, który żyje obok i wszystko zapamiętuje inaczej. Takie nieustające źródło zadziwienia: świat nie po prostu "jest", świat co chwilę u k a z u j e się, wystarczy wziąć tewgo kogoś za rękę.
Autor: Oksana Zabużko
0
Ktoś zawsze przeżywa twoje życie za ciebie - którąś z jego możliwych, nigdy niezrealizowanych wersji. Wszystkie uczucia, które naprawdę wiążą nas z innymi, od miłości do zazdrości, wywodzą się z tej tajemniczej tęsknoty za innymi życiami - instynktownie odgadnionymi, rozpoznanymi wariantami naszych żyć, których nigdy, przenigdy nie będziemy mieć. I ktoś nas broni, ktoś sobą osłania - przeżywając je za nas. A my śpimy bez koszmarów.
Autor: Oksana Zabużko
0
(...) prawdziwa miłość zawsze widzi ukrytego w tym drugim (tej drugiej) chłopczyka (i dziewczynkę: weź mnie - zawsze znaczy: weź mnie razem z moim dzieciństwem).
Autor: Oksana Zabużko
0
Tylko miłość broni przed strachem. Ale kto (co)obroni przed strachem samą miłość?
Autor: Oksana Zabużko
0
i to będzie już inna rzeczywistość, inne życie, lecz gorzko pulsujący ból nieudanej dotychczasowości (...) ciągle czekasz, marzysz i walczysz, mając nadzieję na coś, co jest przed tobą, aż wreszcie okazuje się pewnego dnia, że to właśnie było życie - niechże ten ból już się zamknie i siedzi cicho.
Autor: Oksana Zabużko
0
←pierwsza poprzednia 2 3 4 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy