Dlaczego warto? REJESTRACJA

Swietłana Aleksijewicz - cytaty

Mogę opowiedzieć, jak strzelałam. Ale o tym, jak płakałam - nie. To nie zostanie wypowiedziane. Wiem jedno: na wojnie człowiek staje się straszny i niepojęty. Jak go można zrozumieć? Pani jest pisarką. Niech Pani sama coś wymyśli. Coś pięknego. Bez wszy i błota, bez wymiocin... Bez zapachu wódki i krwi... Żeby nie było takie straszne jak życie...
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Wojna to nie pora na pytania: jesteś człowiek czy nędzna kreatura? Przeznaczeniem żołnierza jest zabijanie, jest narzędziem mordu. Ma taką samą rolę jak pocisk czy karabin maszynowy.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Chłopaki lubią się zabawić... Zabić, spić się i poruchać - takie trzy radości mają na wojnie.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Nie byłam przyzwyczajona, żeby ktoś mnie obejmował. Przywykłam sama za siebie odpowiadać. Czekałam na miłe słowa, ale ich nie rozumiałam. Dla mnie brzmiały dziecinnie.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Co to znaczy żyć z wojną, wspominać? To znaczy, że nigdy się nie jest samemu. Zawsze jest dwoje - ja i wojna...
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Boję się...Boje się jednego - że strachu w naszym życiu jest więcej niż miłości...
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Mówią, że na wojnie człowiek jest człowiekiem tylko w połowie, a w drugiej połowie -- zwierzęciem. Właśnie tak... Bo inaczej by nie przeżył.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Historię interesują tylko fakty, emocje zostają za burtą. Z zasady nie mają wstępu do historii. A ja patrzę na świat oczami humanisty, nie historyka. Jestem zdziwiona człowiekiem ...
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Siedzi młoda kobieta na ławce przed domem, karmi piersią dziecko... Sprawdziliśmy - mleko było radioaktywne. Matka Boska Czarnobylska...
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Doszłam do Berlina. Podpisałam się na Reichstagu."Ja, Sofia Kuncewicz, przyszłam tutaj, żeby zabić wojnę".
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Po tym błocie, wszach, po śmierci... Chciało się czegoś pięknego. Efektownego. Ładnych kobiet... Miałem przyjaciela, którego na wojnie kochała pewna dziewczyna. Piękna, tak, dzisiaj zdaję sobie z tego sprawę. Pielęgniarka. Ale nie ożenił się z nią; kiedy zwolnił się z wojska znalazł sobie inną, ładniejszą. I nie jest z nią szczęśliwy. Teraz wspomina tamtą, swoją wojenną miłość, ona byłaby mu prawdziwą przyjaciółką. Po wojnie jednak nie chciał się z nią żenić, bo przez cztery lata widział ją tylko w rozdeptanych butach i
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Jeśli mężczyźni widzieli kobietę na pierwszej linii, ich twarze stawały się inne, nawet brzmienie kobiecego głosu ich zmieniało. Kiedyś w nocy usiadłam przy ziemiance i cichutko zaśpiewałam. Myślałam, że wszyscy śpią, nikt mnie nie słyszy, a rano dowódca powiedział: "Nie spaliśmy. Tak tęskno nam do głosu kobiety...".
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Dzięki Afganistanowi znalazłem przyjaciół... Spotkałem żonę i mam taką wspaniałą córeczkę. Tam się dowiedziałem, jakie gówno we mnie siedzi i jak głęboko jest schowane.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Zabić czy nie zabić - to jest pytanie powojenne, psychologia wojny jest prostsza. Nie dało się tam we wrogu widzieć człowieka. Wtedy nie zdołalibyśmy zabijać.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
Mam wrażenie, jakbym przeżyła co najmniej trzy życia. Jestem jakby trzema różnymi osobami. Ta trzecia - to ja teraz. Zupełnie różne osoby, o tym samym imieniu, tym samym życiorysie, ale jedna drugiej by nie poznała, nie pojęła. Więcej, znienawidziłyby się. O której mam opowiadać, skoro jestem jak wielka matrioszka, wyciągniesz jedną lalkę, a w niej tkwi następna.
Autor: Swietłana Aleksijewicz
0
←pierwsza poprzednia 9 10 11 12 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy