Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Witold Gombrowicz
Witold Gombrowicz - cytaty
Jestem sam. Dlatego bardziej jestem.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Gdyż człowiek jest najgłębiej uzależniony od swojego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Przeszłość zbankrutowana. Teraźniejszość jak noc. Przyszłość nie dająca się odgadnąć. W niczym oparcia. Załamuje się i pęka Forma pod ciosami powszechnego Stawania się... Co dawne, jest już tylko impotencją, co nowe i nadchodzące, jest gwałtem. Ja, na tych bezdrożach anarchii, pośród strąconych bogów, zdany jedynie na siebie.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
I przez sekundę, oni i my, w naszej katastrofie, spojrzeliśmy sobie w oczy.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Człowiek sam sobie wykuwa los. Decyduje charakter, świadomość, wiara - nie ślepe i ciemne fluidy. Każde życie ludzkie, każda nasza przygoda jest trochę niejasna i tajemnicza. Obracamy się w świecie, który nie jest jeszcze całkowicie wyjaśniony. Ale tej jasności, jaka jest, wystarczy dla człowieka dobrej woli. (...) na próżno usiłowaliśmy zrozumieć wszystko. Życie nasze toczy się w półmroku. Prawdopodobnie wiele zagadek moglibyśmy jeszcze rozwiązać w sposób naturalny, ale zawsze pozostanie pewne minimum - nierozwiązalne. Tak z
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Proszę zapisać sobie temat wypracowania domowego: ,,Dlaczego
Autor:
Witold Gombrowicz
0
A cóż mogła począć moja dusza, gdy w niej tkwiła, gdy byłem w niej, gdy ona mnie w sobie zamykała. Czy można wydobyć się o własnych siłach z kogoś nie mając nic poza nim, żadnego oparcia, żadnego kontaktu z niczym, jak tylko przez niego, gdy styl jego dominuje cię całkowicie ? Nie, o własnych siłach to wyłączone, wykluczone. Chyba że ktoś trzeci dopomoże ci z boku, poda choć koniuszek palca. A któż miał dopomóc ?
Autor:
Witold Gombrowicz
0
-Czym mogę służyć? - A ponieważ uczuła, że te słowo niczego jej nie ujmują w zakresie własnym, a wprost przeciwnie - darzą ją ostrością, trzeźwością asentymentalną, że to jej dobrze robi na typ, więc ponownie patrząc jak na wariata, zapytała: -Czym mogę służyć? - Odwróciłem się i odszedłem, ale plecy moje, oddalając się, jeszcze bardziej ją podnieciły, gdyż za drzwiami już posłyszałem: -Błazen! - Odstrychnięty, odepchnięty usiadłem na mym krzesełku pod ścianą, zziajany.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
[...] człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Śmierć nie istnieje. Gdy śmierć przychodzi, nie wiem, że umieramy. Człowiek jest dla śmierci. Problem śmierci zajmuje ludzką myśl, lecz nie dochodzi ona do żadnego rezultatu. Jak wytłumaczyć to, że ja jestem? i to, że już nie jestem - wcale? Nie wiadomo. Gdy umieram, świat przestaje istnieć. Zasługą strukturalizmu jest poważne zajęcie się językiem, gdyż jesteśmy (filozofia jest) niekończącym się potokiem słów.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
O, deklamatorzy!
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Nie wiem, kim jestem, ale cierpię, gdy zostaję zniekształcony, oto wszystko.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Czyż nie jest tak, że każdy jest po trosze artystą? Nie jestże prawdą, że ludzkość tworzy sztukę nie tylko na papierze lub na płótnie, ale w każdym momencie życia codziennego - i gdy dziewczyna wpina kwiat we włosy, gdy w rozmowie wypsnie się wam żarcik, gdy roztapiamy się w zmierzchowej gamie światłocienia, czymże to wszystko jest, jeśli nie praktykowaniem sztuki?
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Jeśli ona mnie kocha, to ja... to ja jestem przez nią kochany... A jeśli jestem przez nią kochany, to jestem jej ukochanym... Jestem w niej. Ona mnie ma w sobie. Nie mogę gardzić nią... jeśli mnie kocha. Nie mogę być tutaj gardzącym, gdy tam, w niej, jestem ukochanym. Ach, ja właściwie cały czas myślałem, że ja jestem tu, sobą, w sobie a tu naraz paf! Złapała mnie i znalazłem się w niej jak w potrzasku! Jeśli jestem twoim ukochanym, to nie mogę ciebie nie kochać. Będę musiał ciebie pokochać.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swojego odbicia w duszy drugiego człowieka.
Autor:
Witold Gombrowicz
0
←
pierwsza
poprzednia
2
3
4
5
następna
ostatnia
→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(126)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy