Dlaczego warto? REJESTRACJA

Antonia Michaelis - cytaty

A na koniec nastała cisza.
Autor: Antonia Michaelis
0
Ale kogo interesuje później? Później jest zawsze za późno.
Autor: Antonia Michaelis
0
Czasami powinno się pomyśleć o śmierci - powiedział. Większość ludzi za mało o tym myśli. A potem, kiedy śmierć do nich przychodzi, jest już za późno. Wtedy nie mają już czasu na rozmyślania...
Autor: Antonia Michaelis
0
- Co ci leży na sercu?
Autor: Antonia Michaelis
0
-Tak- powiedział.- Ja też się boję, ale nie tamtych typów. Oni są głupi, tak bardzo głupi. Mieszkają na moim osiedlu. Wszyscy, większość tych, co tam mieszkają...są głupi. Ale to nie jest ich wina. Oni dziedziczą głupotę od rodziców i przekazują swoim dzieciom jak tradycję, jak naukę rzemiosła. Wypijają głupotę z mlekiem matki i z każdym piwem i wódką, a na końcu z głupoty budują swoje trumny.
Autor: Antonia Michaelis
0
Baby i've been here before
Autor: Antonia Michaelis
0
-Przed śmiercią - powiedział Lalit - nie można uciec. Trzeba ją przyjąć, kiedy nadejdzie.
Autor: Antonia Michaelis
0
Na końcu zawsze mówię TAK. Na końcu wychodzę z tylu cieni, że nie pozostaje mi już żaden, a czym jest człowiek bez cienia?-szepnął i spojrzał na nią- Zachowaj dla mnie jakiś cień i uważaj żeby go nikt nie ukradł.
Autor: Antonia Michaelis
0
-Będziesz szedł przez ogień, przez wodę i przez wiatr. Na końcu wszakże czeka śmierć.
Autor: Antonia Michaelis
0
Zawsze wierzył, że celem, punktem kulminacyjnym, spełnieniem miłości jest zespolenie dwóch ciał w maksymalnym pożądaniu. Mylił się.
Autor: Antonia Michaelis
0
-Ja... ja musiałam się przysłuchiwać. Rozumiesz? Ja... to cudowna historia. Skąd ty bierzesz te wszystkie słowa? Te wszystkie obrazy?
Autor: Antonia Michaelis
0
A może ta opowieść powinna się zacząć zupełnie inaczej? Nagle, niespodziewanie, bez żadnego ostrzeżenia. Jak życie, które w Indiach jest tak niewiele warte. Skokiem w sam środek chaosu.
Autor: Antonia Michaelis
0
Potem byli już zbyt daleko, żeby Anna mogła ich usłyszeć. Usłyszała tylko, że nie był to jakiś obcy język, który zapalił światełko między słowami Abla. Nie był to ani polski, ani mongolski. To światełko zapaliło dziecko w różowej kurtce, dziecko z turkusowym tornistrem i dwoma warkoczykami blond, dziecko, które przy zimnym wierze obejmowało się czerwonymi od zimna rączkami bez rękawiczek.
Autor: Antonia Michaelis
0
Może on mówił w jakimś innym języku. Po polsku. Jeśli język polski tak się świeci, to chcę się go nauczyć.
Autor: Antonia Michaelis
0
-Kocham cię-powiedział Lalit.
Autor: Antonia Michaelis
0
←pierwsza poprzednia 3 4 5 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy