Długa droga do domu - cytaty

Masz rację, architekt tego przybytku musiał mieć
wyjątkowo parszywe życie

Ludziska łazili do
niej ciągle, chociaż dobrze przepowiadała jedynie
pogodę i to tylko dlatego, że cierpiała na
reumatyzm i łupało ją w kościach przed deszczem

Gdybym była chrześcijanką, to bym się
przeżegnała

Przemyśleć, dobre sobie, znaczy bywa tu
sporadycznie”

Nic się tutaj nie dzieje, ludzie są
bezbarwni i ograniczeni konwenansami.

Wydaje im się, że
mieszkańcy tego miasta codziennie jeżdżą na
Broadway albo robią zakupy u Tiffany’ego.

Zwykli ludzie chodzą do
pracy, tłoczą się w metrze, a gdy wracają do swoich
domów, rzadko je opuszczają. Chociaż, nie powiem,
kochałam Nowy Jork. Ale

Ja widziałabym cię raczej w roli amanta
filmowego. Jesteś taki przystojny…

To najbardziej mdła postać w tej opowieści. Bez
charyzmy, polotu, nudziarz kompletny.

Zauważyła, że pod płaszczykiem
rozpieszczonego przez życie młodzieńca kryje się
bardzo interesujący człowiek.

Ta żywiołowa, pełna
idiotycznych pomysłów istota nagle spoważniała,
wydoroślała i przestała zajmować się rzeczami,
które obie tak uwielbiały

Jej naiwne postrzeganie świata i ludzi nie
zmieniało się pod wpływem wieku

A celem życia
był tylko i wyłącznie mężczyzna, który mógłby ją
bezpiecznie przez to życie poprowadzić.

Jednego tematu nie poruszali, ale wisiał gdzieś
w powietrzu niczym ciemna chmura czekająca na
upust rzęsistego deszczu.

A ja przecież koniecznie chciałam
sobie znaleźć zajęcie.