Dziewczyna z Woli
Agnieszka Jeż

Jak żyć w świecie, w którym przestają obowiązywać dotychczasowe prawa?
Lato 1939.
Na nadświndrzańskiej plaży Basia poznaje Zygmunta. Dziewczyna ma nadzieję, że zrodzi się z tego wielka miłość.
Niestety kilka tygodni później wybucha wojna, a wszystkie plany zostają przekreślone.
Warszawa zostaje całkowicie zniszczona, ludzie głodują, modlą się i walczą. Miasto wygląda jak jedno wielkie gruzowisko i cmentarzysko.
Tymczasem Basia i Zygmunt ponownie się spotykają. Ona zaczyna działać w konspiracji i wymierza wrogom sprawiedliwość.
Czy można zatracić swoje człowieczeństwo? Ile jest w stanie zrobić człowiek, aby przeżyć i bronić tego co kocha?

Twórczość autorki znam bardzo dobrze. Większość jej wspaniałych powieści mam za sobą.
W tej autorka przenosi nas do walczącej Warszawy i świata konspiracji.
Chociaż napisano już setki książek o tej tematyce, każda potrafi czymś zaskoczyć, coś nowego przemycić, a ilu autorów tyle interpretacji.
"Dziewczyna z Woli" to świetna książka o przerwanej młodości, pierwszej miłości, walce, bólu, stracie, odwadze, a wszystko w tle wojny.
Czytając książki autorki czujemy się dopieszczeni. Autorka jest doświadczoną pisarką i to czuć w każdym zdaniu przez nią napisanym. Wszystko jest składne i tworzy pełną historię.
Bohaterowie są bardzo realni, tacy nasi, nie ma miejsca na sztuczność.
Kolejne bardzo udane spotkanie.
Jeżeli lubicie powieści, których fabula osadzona jest w czasach wojennych, to polecam Wam ją z całego serca.

Książki wojenne... ciężkie, ale tak bardzo lubię po nie sięgać. A Wy? Czytacie?

Lato 1939. Basia wraz z matką jadą na plażę w Otwocku. Tam przez chwilę rozmawia z nowopoznamym Zygmuntem i jej serce zaczyna bić szybciej. Dziewczyna jednak nie ma okazji na beztroski powrót w to miejsce. Wybucha wojna. Ludzie boją się o swoje życie, a każdy kolejny dzień przynosi głód, krew i łzy. Basia wraz w zakochanym w niej Henryku zaczynają działać w konspiracji, aby sprawiedliwości stało się zadość.  Przewrotny los sprawia, że dziewczyna spotyka znowu Zygmunta, a jej uwielbienie do niego nie zmieniło się.
Czy trudne czasy pozwolą, aby uczucia mogły się rozwinąć? Którego z mężczyzn w obliczu wojny wybierze Basi serce?
Historia przepełniona bólem. Wojna... Głód....Śmierc....Państwo podziemne....Odwaga.... Zaufanie.... Solidarność...
To w kilku słowach co spotkamy w cudownej książce "Dziewczyna z Woli".
Basia, główna bohaterka z beztroskiej nastolatki, szybko staje się dojrzałą kobietą, która razem z innymi młodymi ludźmi walczy o swój kraj. Razem z nią i innymi postaciami przeżywamy rozterki oraz ból po stracie bliskich osób. Autorka w bardzo dobrze warsztatowy sposób opisała oblicza wojny i uczucia, z którymi musieli mierzyć się bohaterowie. Okupanci nie mieli litości, a wśród "swoich" też trafiały się zdrady. Z jednej strony musieli sobie ufać, z drugiej nie mogli ufać nikomu.
Pomimo złych czasów, Ci ludzie mieli nadzieję. Na miłość, przyjaźń, lojalność. Każdego dnia mierzyli się z brutalnością wojny. Łapanki, rozstrzeliwanie, trupy, śmierć bliskich z rąk okupanta. Jednak wbrew wszystkiemu wierzyli...ratowali Polskę jak mogli, tracili życie, ale nie bali się przeć do przodu.
Główny wątek kręci się wokół konspiracji, co jest moim zdaniem strzałem w dziesiątkę. Czytelnik może choć trochę zagłębić się w metody Państwa Podziemnego. Fabuła również ma historie poboczne, które dopełniają całości, trafnie się łącząc.
Zakończenie.... wzruszające. Od początku miałam takie przeczucie, ale z pewnością nie takiego obrotu spraw się spodziewałam.
Można powiedzieć, książka jakich wiele.
Nie zgadzam się. Ta historia napisana jest prostym językiem z wielkim przesłaniem. Nie znajdziemy w niej skrajnego wojennego okrucieństwa. Spotkamy się za to z prawdziwym, codziennym życiem ludzi z tamtych czasów. Z ich obawami, smutkami rozgrywającymi serce, z niesprawiedliwością, ale też z nadzieją, że zło zawsze przegrywa.
Z całą pewnością sięgnę po inne książki Agnieszki Jeż. Wiem, że nie pożałuje

"Nie chcę zostawić po sobie kroniki. Chcę, by to był ślad moich przeżyć, moich przemyśleń, emocji (...) To ma być notes mojego rozwoju, przemiany, życia. "

Basię poznajemy latem 1939 roku, gdy będąc nastolatką bacznie obserwuje świat oczami wkraczającej w dorosłość dziewczyny. Wybuch wojny dzieli jej życie na "przed" i "w czasie wojny", podobnie zresztą jak wszystkim innym ludziom, którym przyszło żyć w tym trudnym okresie. Cicha i skromna, z pozoru "nijaka", zaczyna prowadzić pamiętnik, bo tylko tam może być naprawdę szczera.

Tego lata Basia obdarza uczuciem Zygmunta i to o nim myśli w pierwszych dniach wojny, mimo tego, że to Henryk nieustannie trwa przy jej boku. Zagubiona i niepewna swego serca długo wydaje się być rozdarta między dwoma chłopcami. Bo czymże właściwie jest miłość i czy mamy do niej prawo w czasach gdy śmierć drugiego człowieka jest na porządku dziennym?

"Teraz myślę zupełnie inaczej; jest wojna, każdy dzień może być ostatni, więc jak można nie myśleć o miłości?"

Mimo ogromu cierpienia i niepewności co do jutra nie należy pozbawiać się prawa do szczęścia, choć w zaistniałych warunkach nie jest ono pełne.
To również wskazówka dla nas. Dziś sen z powiek spędza nam sytuacja za wschodnią granicą, mimo to nie okradajmy się z prawa do życia i odczuwania. Nie możemy jak zwierzęta pozbawić się wszelkich odruchów człowieczeństwa i tylko walczyć o przetrwanie.

"Wyobraziła to sobie - całą Polskę jako wielką maszynę z niemieckimi napisami, a w niej ludzi - elementy tej maszyny, eksploatowane i wymieniane na kolejne."

Rzeczywistość okupacyjna jest trudna. Panuje wszechobecny głód, a każde wyjście na zewnątrz stanowi ryzyko śmierci. Co więcej, jak zauważa autorka, Niemcy są tu nad wyraz sprytni. Sprawnie dokonują selekcji zabijając silniejsze jednostki, a przy życiu pozostawiając ludzi, którzy nie stanowią dla nich zagrożenia, za to z powodzeniem mogą przyczynić się do budowania niemieckiego imperium.

Czytając Dziewczynę z Woli widzimy jak Basia dojrzewa na kartach tej powieści. Rozwija się i przeobraża niczym motyl w silną, świadomą swego piekna kobietę, która dzielnie walczy w podziemiu. Z cichej i skromnej dziewczyny staje się kimś innym, kogo sama nie poznałaby na ulicy.

Ta książka stanowi niezwykle ważny obraz życia Polaków w okresie II wojny światowej. Jesteśmy tu świadkami bestialstwa okupantów i emocji zwykłych ludzi, którym przypadł w udziale taki los. Widzimy też próby przeciwstawiania się oprawcy, działania trudne i często niebezpieczne, niejednokrotnie kończące się niepowodzeniem.

Jestem pod wrażeniem konstrukcji tej powieści, która mocno intryguje już od samego początku. A koniec? Wciąż wracam myślami do przedostatniej sceny, zaś finał w zupełności spełnił moje czytelnicze oczekiwania.

Do pewnych rzeczy trzeba dorosnąć.
Nigdy nie powiedziałabym, że czasy II wojny światowej będą mnie tak fascynować, a książki związane z tą tematyką tak mocno zajmować. W szkole, na lekcjach historii był to jeden z mniej lubianych przeze mnie okresów w dziejach Polski. Dziś zgłębiam ten temat z prawdziwą przyjemnością i choć historia przedstawiona przez autorkę jest fikcyjna to została osnuta na prawdziwych wydarzeniach.

Moja ocena to 8/10.

17-letnia Barbara Leoniewska mieszka w Warszawie w małym mieszkanku z mamą. W wakacje 1939 roku na słonecznej, nadwiślańskiej plaży Basia poznaje Zygmunta. Dziewczyna ma nadzieję, że ta znajomość przerodzi się w miłość. Jednak przychodzi wrzesień,  a wraz z nim wybucha wojna,  która przekreśla wszystkie plany i marzenia.
Warszawa zostaje totalnie zniszczona, ludzie głodują, modlą się i walczą, brakuje żywności, lekarstw itd. 
Los sprawia, że Basia ponownie spotyka Zygmunta. To spotkanie odmieni jej życie.  Basia zaczyna działać w konspiracji i wymierza sprawiedliwość wrogom. 

Znakomita fabuła, która pokazuje okrucieństwo wojny i losy ludzi żyjących w tamtych okropnych czasach. 
Podoba mi się styl pisarski autorki i pomimo ciężkich tematów tę powieść przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem.  Autorka ciekawie przedstawiła tę historię.  Odczuwałam emocje wraz z bohaterami powieści i przeżywałam to wszystko. 
Jeśli macie ochotę na historię, której akcja rozgrywa się podczas drugiej wojny światowej  to ta pokazuje wszystko, co wtedy działo się i z czym musiało  zmierzyć się wiele młodych osób. 
Autorka świetnie wykreowała bohaterów powieści,  którzy pokazali odwagę, determinację,  zaangażowanie,  narażając swoje życie woleli działać niż biernie siedzieć.
Wartościowa powieść,  która zmusza do refleksji i przemyśleń.  Ta książka jest niezwykle wciągająca i poruszająca.  
Pozycja warta zapamiętania i godna polecenia.
Gorąco polecam!

Basia mieszka z matką w Warszawie, w wakacje 1939 wybiera się na plażę i tam poznaje Zygmunta, dziewczyna ma nadzieję, że znajomość z chłopakiem przerodzi się w miłość. Jednak na drodze do szczęścia dziewczyny staje wojna, która wybucha kilka tygodni później. Wszystko wokół przeradza się w koszmar. Wkrótce los znów stawia na drodze Basi Zygmunta, jednak tym razem będą to zupełnie inne okoliczności. Czy młodzi odnajdą miłość i szczęście? Jak wojna wpłynie na ich przekonania i wartości?

To moje drugie spotkanie z twórczością @agnieszkajeż i poraz kolejny jestem zachwycona historią, którą stworzyła. Autorka ma niesamowity talent przelewania na papier ogromu emocji, które podczas czytania udzielają się czytelnikowi. Tworzy historie pisane przez samo życie, jej powieści są na wskroś przesiąknięte realizmem.
"Dziewczyna z Woli" to opowieść o Basi, młodej dziewczynie, która w obliczu wojny zmuszona była dorosnąć z dnia na dzień, stać się opoką dla matki. Barbara zaczyna działać w konspiracji, codziennie ryzykując życie pragnie wymierzać sprawiedliwość wrogom.
Ponadto targają Barbarą skrajne uczucia w stosunku do poznanego przez wojną Zygmunta oraz Henryka, który jest sąsiadem i przyjacielem dziewczyny. Na kartach tej powieści było mi dane obserwować jak z dnia na dzień Basia zmienia się, dorasta i to była piękna i ogromnie przejmująca przemiana.
Z ogromnym przejęciem i zaangażowaniem śledziłam losy młodych ludzi będących wiernymi ideałom, uciekających się do naprawdę ryzykownych poczynań, które mogły przynieść zarówno dobro jak i ból oraz śmierć. Jestem pod ogromnym wrażeniem odwagi i determinacji Basi oraz osób działających razem z nią, nie każdy byłby w stanie narażać życie dla dobra ogółu, dla kraju, w walce o wolność i sprawiedliwość. Niemniej jednak nie mnie oceniać ich decyzje, wybory, bo kompletnie nie wiem jak zachowałbym się na ich miejscu, w takich, a nie innych okolicznościach i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała doświadczać tego co oni.
Jestem naprawdę urzeczona tą historią i cieszę się, że autorka właśnie tak pokierowała losy Basi. Tutaj nie było miejsca na typowe happy endy. "Dziewczyna z Woli" to niezwykle wciągająca, poruszająca, emocjonująca oraz pełna smutku historia o podejmowaniu trudnych decyzji, woli przetrwania, walce o lepsze jutro oraz miłość, takiej która odmienia życie. Polecam z całego serca. Moja ocena to 10/10.

Chodziły pogłoski, że ma zacząć się wojna. Ludzie gdzieś między sobą szeptali, że wojska niemieckie co raz bliżej. Końcówka sierpnia niepewna.. Zapasy trzeba robić, bo nie wiadomo. 

Nadszedł dzień, okropny, który zapisał się w historii świata. 1 września, zamiast szkolnego dzwonka, dzieci i dorośli, usłyszeli pierwsze bomby. 

Wakacje, 1939 roku, te spędzone beztrosko na Otwockiej, nadwiślańskiej plaży, były ostatnimi chwilami Basi młodości. 

Na tej plaży poznała Zygmunta, który przybył z innymi harcerzami odpocząć od zatłoczonej Warszawy. Był bardzo przystojny, od razu wpadł dziewczynie w oko. Miała nadzieję, że będzie jej pierwszym, że połączyć ich piękna miłość. Jednak plany przekreśliła wojna. Rzeczywiście połączyła ich nie tyle miłość, co konspiracja. 

Ruiny budynków, płonąca stolica, wszędzie ciała poległych i wszechogarniający strach i głód. 

Co raz więcej nastolatków dołącza do konspiracji, by wymierzać wrogom sprawiedliwość na własną rękę. 

Zygmunt nadal podoba się Basi, jednak jest jeszcze Henryk, jej sąsiad, który stale zabiega o względy walecznej kobiety. Którego wybierze? 

Czy uda im się szczęśliwie dożyć końca wojny? 

****

Książki Agnieszki Jeż czyta się jednym tchem. Autorka ma niesamowity talent. Potrafi zawładnąć myślami czytelnika, tak, że myśli o książce nawet wtedy, kiedy jej nie czyta. A kiedy czyta, nie myśli o niczym innym, przeżywa wszystko razem z bohaterami, jest w centrum zdarzeń. 

Dlaczego tak chętnie sięgam po jej książki? Lubię czytać i poszerzać wiedzę. Tematy drugiej wojny światowej, choć tak ważne, są pomijane na szkolnych lekcjach. Nie ujrzysz ich także w telewizji. Trzeba szukać informacji na własną rękę. 

Idealnym sposobem jest sięganie właśnie m.in. po książki Agnieszki Jeż, do czego Was zachęcam. 

Ta książka, tak jak poprzednie trzy widoczne na zdjęciu, zrobiły na mnie piorunujące wrażenie. Sprawdź sam/a czy Tobie tez tak bardzo przypadną do gustu!!