Po publikacji „ Za zamkniętymi drzwiami „ o B.A. Paris zrobiło się głośno . Angielska autorka, która od lat mieszka we Francji, tylko w Wielkiej Brytanii sprzedała ponad milion egzemplarzy tej książki. W Polsce prawie 200 tysięcy. Powieść była nominowana w plebiscycie portalu LC na najlepsze książki roku 2017, co może świadczyć, że przypadła do gustu czytelnikom . Przyznaję, że sama przeczytałam ją z dużą przyjemnością, chociaż wtedy wydawało mi się, że szybko o niej zapomnę, to jednak tak do końca się nie stało. Nazwisko autorki i specyficzna okładka gdzieś w mojej pamięci się zapisały, więc bez najmniejszych oporów sięgnęłam po jej kolejną powieść, ale czy spodobała mi się w takim samym stopniu jak debiut ?
Myślę, że mniej , chociaż Paris świetnie buduje nastrój niepokoju tak ważny w thrillerze i dużą wagę przykłada do portretów psychologicznych swoich postaci. W efekcie psychoza i napięcie jakie odczuwa bohaterka Cass udziela się czytelnikowi, ale do pewnego momentu.
Dość szybko domyśliłam się kto stoi za intrygą, więc niemoc bohaterki ciągle narzekającej , obwiniającej się zaczynała mnie męczyć. Zamiast podjąć jakieś działania , ciągle panikuje i wypłakuje się w rękaw swojemu mężowi. Zamiast udać się do lekarza i poznać przyczynę swoich kłopotów z pamięcią , przypisuje je chorobie , na którą chorowała jej matka , czyli wczesną demencję. Autorka wykreowała Cass na postać głupiutkiej, bezbronnej i niemyślącej kobiety , której zachowanie jest nie do zniesienia. Ponieważ narracja jest pierwszoosobowa , często mamy do czynienia z paranoicznymi wywodami bohaterki, które bardzo mnie irytowały.
Chcę wierzyć, że spowolnienie akcji miało w wyrazisty sposób pokazać stan umysłu bohaterki i pokazać krok po kroku jak zanurza się w odmętach szaleństwa, ale momentami było to nudne i męczące.
Przypadek i ogromne szczęście powodują, że następuje nieoczekiwany zwrot akcji , który zmienia zupełnie koncepcję fabularną powieści. Prześladowcy knucie intrygi i dręczenie ofiary zajęło mnóstwo czasu, natomiast rozpracowanie spisku przez bohaterkę nastąpiło w ekspresowym tempie. Nagłe przebudzenie Cass, kiedy zaczyna podejmować trafne decyzje , błyskawicznie reaguje i logicznie składa poszczególne elementy , wyszło trochę nierealnie, zwłaszcza, że do tego momentu wydawało się, że jest bezwolną pogrążoną w amoku będącą u kresu sił kobietą.
Takie zakończenie jest naiwne i bardzo naciągane , no i ten brak zaskoczenia co do sprawcy, wolałabym się jednak pomylić. Pomysł na intrygującą historię bardzo dobry, ale z realizacją poszło Paris znacznie gorzej. Na plus, że książkę łatwo i szybko się czyta, pomimo przewidywalności fabuły.
„ Na skraju załamania „ podobała mi się mniej niż debiut autorki, jednak po następną jej książkę na pewno sięgnę , bo jej historie , zapewnią kilka godzin rozrywki w czystej postaci i oderwania się od rzeczywistości, bez zbytniego zaangażowania myślowego.
„Nie mieści mi się w głowie, że to, co zmyśliłam, okazuje się prawdą. Śmiech mnie bierze, jakie to absurdalne. „
Informacje dodatkowe o Na skraju załamania:
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2018-02-15
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 352
Tytuł oryginału: Breakdown
Tłumaczenie: Maria Olejniczak-Skarsgard
Dodał/a opinię:
Kup książkę Na skraju załamania
„Mam wrażenie, że jazda tą drogą jest coraz bardziej niebezpieczna. Błyskawice znów przecinają niebo i zaraz pojawia się drogowskaz na Nook’s Corner, małą wioskę, gdzie mieszkam. Czarne litery na białym tle, lśniące w blasku reflektorów niczym jakiś sygnał, wyglądają tak zachęcająco, że raptownie, w ostatniej chwili, gdy jest już prawie za późno, skręcam w lewo, w skrót, którym Matthew zabronił mi jechać. Z tyłu dolatuje wściekły ryk klaksonu i goni mnie po ciemnej leśnej drodze – brzmi to jak omen.”
Więcej
Zobacz także
Wszyscy znamy takie pary jak Jack i Grace: on jest przystojny i bogaty, ona czarująca i elegancka. Chciałoby się poznać Grace nieco lepiej, ale to niełatwe...
Jak daleko się posuniesz, by zapewnić osobie, którą kochasz, kilka dodatkowych godzin szczęścia? Czterdzieste urodziny Livii zapowiadają się wyjątkowo...
„Ledwie biorę się do pracy, podrywa mnie z krzesła warkot przejeżdżającego pędem samochodu. Słucham, jak dźwięk niesie się w stronę budynków na początku drogi, coraz cichszy, i zastanawiam się, dlaczego nie było słychać, jak samochód nadjeżdżał. Chyba że cały czas stał koło mojego domu.
Staram się o tym nie myśleć, ale nie potrafię. Ogarnia mnie panika, pytania kłębią mi się w głowie. Czy samochód przyjechał wcześniej, kiedy spałam? Kto prowadził? Morderca? Czy obserwował mnie przez okno, śpiącą na kanapie, niczym lalkę na scenie? Wie, że to brzmi niedorzecznie, tak podpowiada mi rozum, ale przenika mnie koszmarnie autentyczny strach."
Więcej