Rozpuszczalny

ło pogładził R po głowie. 
- Nic nie rozumiem...-wyszeptał.- Nie zostawię cię z tym. Nie martw się... 
- Żebym tylko nie zrobił więcej głupot... wiesz, potrzebuję, żebyś mnie przypilnował. Aż sytuacja się uspokoi. Nie chciałbym wrócić do Zacisznych Wzgórz... 
- No już dobrze... obiecuję, że nie wrócisz. Rozluźnij się... 
Pzez okno trzy pary oczu-nieoczu łapczywie wpatrywały się w smutną parę. Odnotowały gwałtowny wzrost czułości z obydwu stron. 
W piwnicy młoda sąsiadka jeszcze nie zamieni się w Panią Wiosnę, tak, jak wymyślił sobie R. Potrzebowała jeszcze trochę czasu, by zakwitnąć. Ale spokojnie, on już ją przeprowadzi przez wszystkie pory roku. Z finezją i kunsztem. 
A huragan rozszalał się na dobre. 

* * *