Konflikt dramatyczny w Zemście - najbardziej chyba znanej komedii Aleksandra Fredry, oparty jest na przeciwstawieniu dwóch kontrastowych natur: Cześnika Raptusiewicza i Rejenta Milczka. Ich walka z pozoru toczy się o majątek, ale w rzeczywistości jest zwykłym, szlacheckim pieniactwem, często samobójczą próbą postawienia na swoim.
Fredro prezentuje w Zemście całą plejadę różnorodnych postaci. Różnią się one zachowaniem, wiekiem, pochodzeniem, a kontrast pomiędzy nimi jest jednym ze źródeł komizmu w dramacie. Komizm ów w Zemście stanowi formę oceny ludzi i obyczaju szlacheckiego. Fredro ukazuje ludzkie wady i ułomności w sposób humorystyczny.
Głównym przykładem komizmu sytuacyjnego jest pierwszy spór Rejenta z Cześnikiem, którzy kłócą się nie tyle nawet o mur graniczny, co o prawo do jego naprawy. Czy nie śmieszy nas Cześnik, który - choć jest stary i schorowany - planuje małżeństwo? Lub kontrast między Cześnikiem i Rejentem? Przecież są to ludzie o zupełnie sprzecznych charakterach! Cześnik jest szybki, gwałtowny, zaś Rejent - opanowany i flegmatyczny. Jednak chyba nie ma bohatera bardziej zabawnego od Papkina. Autor nadał mu nazwisko, wspaniale oddające osobowość tej postaci. Papkin nazywa siebie „Lwem Północy” - tyle, że przecież żywi się i poi wyłącznie resztkami z pańskiego stołu, co zupełnie nie odpowiada obyczajom lwa, zwierzęcia królewskiego, bohaterskiego, odważnego. Takich cech Papkin nie posiada.
Podobnie jest z językiem utworu. Każda scena obfituje w zabawne zwroty akcji i wydarzenia. Doskonałym przykładem jest tu scena oświadczyn Papkina. Fredro mistrzowsko operuje także wierszem. Oddaje w nim swobodny, zwykły tok języka potocznego. Ujmuje także w swym dziele porady dotyczące gry aktorskiej.
Zemsta dostarcza czytelnikowi emocji, śmiechu i, oczywiście, dobrej zabawy. Jest także doskonałym źródłem informacji o dawnej obyczajowości. Cześnik i Rejent są żywymi pomnikami swojej epoki. Dowiadujemy się wiele o języku, jakim się wóczas posługiwano, o kulturze, ubiorach, sposobach zachowania się. Dzięki zabawnemu ukazaniu ludzkich charakterów i słabości, Fredro uczy czytelników, jak patrzeć na świat z optymizmem i uśmiechem.
Żyjący 82 lata Aleksander hrabia Fredro zostawił po sobie kilkadziesiąt utworów scenicznych, które niemal natychmiast trafiały na deski teatrów we Lwowie...
Bohaterowie, których pamięta się przez całe życie. Wiersze, które rozproszą nawet największe smutki. Książka, która towarzyszyć będzie dzieciom przez całe dzieciństwo. ...
"Od powietrza, ognia, wojny,
I do tego od człowieka,
Co się wszystkim nisko kłania -
Niech nas zawsze Bóg obrania."
Więcej