Agnieszka Lingas-Łoniewska

Ale nie powiedziała tego na głos. Tak
samo, jak nie powie mu, co wyszeptała kilka minut wcześniej,
kiedy jego usta doprowadziły ją do szaleństwa. Pewnie nie
powie mu tego nigdy, pomyślała ze smutkiem, wtulając się w
jego szeroką klatkę piersiową i słuchając szaleńczego bicia
jego serca. Bo chciałaby, aby to serce zabiło dla niej... tylko dla
niej. Chociaż przez chwilę.

Wieczorem długo nie mogła zasnąć, ciągle myślała,
analizowała. Przypominała sobie każdy gest, każdą chwilę. W
końcu gdy udało się jej wpaść w płytki sen, obudził ją jakiś
szmer.