Dlaczego warto? REJESTRACJA

Andrzej Stasiuk - cytaty

Przyszłość jest wielka próżnią. Niczego w niej nie ma, może co najwyżej podniecać miłośników literatury science fiction, marksistów, kapitalistów albo starzejące się panny. Istnieje tylko to, co minęło, ponieważ posiada swoją formę, jest uchwytne, dotykalne i w pewien sposób ocala nas przed szaleństwem, przed mentalnym unicestwieniem.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Ten kraj był za duży, by istnieć w zwyczajny sposób. Wszystko odbywało się gdzie indziej, nieskończenie daleko, na innej planecie. Czy w ogóle można być obywatelem Rosji w podobny sposób, jak się jest obywatelem Polski, Francji, Węgier, czy nawet Europy? Czy można czuć odpowiedzialność albo w ogóle związek z tym, co wyrabia twój kraj - kraj o długości dziewięciu tysięcy kilometrów? (s.150).
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Noc, noc, noc, kowal Kruk opowiada przez sen historię bez końca, długą jak życie wszystkich ludzi, jakby chciał wyspowiadać się ze wszystkiego, co widział, co słyszał, wyspowiadać się ze wszystkich rzeczy dobrych, złych i obojętnych, bo życie najprawdopodobniej jest odmianą grzechu, o czym można zapomnieć w dzień, lecz noc nie zna litości (...) Serce wtedy ledwo bije, zamiera, ledwo przetacza truchlejącą krew i nawet najmniejsza kropla blasku nie rozcieńcza zgęstniałej z lęku materii i można tylko czekać, aż szyby pokryje grana
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Do czego tęskniłem ja? Nie miałem marzeń. Wychodziłem z domu i wszystko było na miejscu. Cały ten kraj. Otwierało się drzwi i już się zaczynał. Moc i chwała rzeczywistości. Miał granice, ale wyobraźnia sięgała dalej. Do zimnej, smętnej Moskwy, do zrujnowanego Berlina, w głąb ziemi, po jej najdalsze zakamarki, gdzie zaczyna się kosmos.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Wracałem do domu tysięczny raz z tym samym uczuciem, że jadę przez coś w rodzaju pustyni i muszę opowiadać historie, muszę przywołać obrazy, by nie zbłądzić, by dotrzeć do celu. Pod wielkim niebem, z tymi opowieściami, które są jak wątłe ognie w nocy na równinie, gdy wieje wiatr. Nic więcej nie mogłem zrobić. Nic.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Formuła ludzkości to pamięć plus nadzieja. (...) Są to po prostu dwie cechy ludzkie, którymi chronimy się przed pustką.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Wieśniacy nie potrafią budować miast. Wychodzą im totemy jakiś obcych bóstw. Środek jeszcze jako tako zmałpowany, ale przedmieścia zawsze wyglądają jak poroniony przysiółek. Hipertrofia powierzchni magazynowej i smutek straconych złudzeń. Ilekroć jadę sobie spokojnie i raptem w środku zadupia wyrasta mi aglomeracja, czuję osłupienie, ponieważ nic tej fatamorgany nie zapowiada ani nie uzasadnia.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Potem wsiadam i odjeżdżam. Ale moje myśli powracają tam każdego dnia. Nie są to jednak wspomnienia. To, co mi się przypomina, po prostu należy do mojego życia. Chociaż wsiadam i odjeżdżam. Bo niby gdzie jest ta granica, która oddziela twoje życie od reszty ? Koniec końców i tak wszędzie jesteś obcy. Przyjeżdżasz i odjeżdżasz.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Komunizm był przecież owocem długich, beznadziejnych zim, gdy umysł zaczynał wariować z nudy i strachu przed samym sobą.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Czasami przysiadała pod drzewem i morzył ją sen. Starość w pewien sposób unieważnia noc i dzień. Pory wysiłku i odpoczynku następują o sobie w szybszym rytmie. Może to życie po prostu się spieszy.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Nowoczesny szklany wieżowiec, stojący w środku równiny wydaje się upostaciowaniem wolnej i abstrakcyjnej myśli, która wyalienowana z ciała, nie potrafi odczuwać strachu ani przeczuwać zagrożenia.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Moja ojczyzna była wsią pogrążoną w marzeniach. Leżała w Poznaniu na wznak i drapała się w pachę.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Któregoś dnia spotkałem go w lesie. Siedział w swoim traktorze, przyciskał gaz do dechy i z wolna pogrążał się w bagnie. Z pijackim optymizmem wierzył, że wyrwie się z mulistej toni, choć błoto wlewało się już do gumiaków. - Spokojnie. Takie jest życie - powtarzał co chwilę. - Czasami się uda, a czasami nie.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Kiedyś ludzie więcej zmyślali i bardziej wierzyli w to zmyślone. Mogłeś usiąść i cały wieczór opowiadać dyr?dymały o swoim albo cudzym życiu i zawsze miałeś słucha?czy. Dzisiaj wszyscy chcą wiedzieć, jak było naprawdę, bo się boją. Rozumiesz? W nic nie wierzą i chcą znać prawdę. Mianowicie kto ich wydymał.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
Gęste światło nocy oblepiało nasze ciała. Poruszaliśmy się wolno, z wysiłkiem, o tej porze trzeba oszczędzać siły, by doczekać końca opowieści, śmierci albo czegokolwiek.
Autor: Andrzej Stasiuk
0
←pierwsza poprzednia 8 9 10 11 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy