BENNETT JENN - cytaty

- Mam kogoś dźgnąć ołówkiem? Może jestem mała, ale podstępna.

Masz wyszczerbiony guzik.
Gdy pochylił głowę, żeby sprawdzić, dotknęłam czubkiem palca trójkątnej szczeliny.
– Oberwał latającym kawałkiem deski – wyjaśnił, kładąc palec tuż przy moim. – Andy był pewny, że rozwali ciosem karate kawałek drewnianej półki, który oberwał się pod kasą, ale… – dotknął palcem czubka mojego palca i przejechał w dół dookoła knykcia, a mnie od tej delikatnej pieszczoty obleciała gęsia skórka – deska się nie złamała, tylko trafiła w guzik swetra i mało nie dostałem kantem. Ale skoro byłem taki głupi, żeby przytrzymywać tę cholerną deskę, to pewnie na to zasłużyłem.

Warto zaryzykować, żeby poczuć, że żyjesz.

 - Jesteś interesująca.
- Mówi Jack, wegetarianin i buddysta kradnący klejnoty.

 Wyjaśnij mi dlaczego Noah chce z tobą być?
– Bo tryskam radością życia i zniewalam swoim urokiem.
Parsknęłam.
– No dobra, może i czymś tryskasz.
– Proszę, Boże. – Mama uniosła oczy do nieba, udając, że się modli. – Daj mi zamiast tych dzieci małe kociaki, a już więcej nie zgrzeszę. Heath złożył dłonie i zamknął oczy.
– Drogi Książę Ciemności, proszę, spraw, by te kociaki obsikały jej całe łóżko, aż pożałuje i będzie chciała, żebyśmy wrócili.

Pomijając to wszystko, nie miałam ochoty wpaść na mamę, gdyby przypadkiem znowu urwała się z pracy, bo musiałabym kłamać, że Jack nie ma nic wspólnego z graffiti w muzeum, i, o rety, że nie wiem, czemu zapomniałam wspomnieć, że poznałam go w nocnym autobusie, kiedy wracałam ze spotkania, na które zdecydowanie zabroniła mi pójść.

-Pomyśl życzenie! – a potem spytał: – Co sobie pomyślałaś?
– Żeby nie walnęło kogoś w głowę – odparłam z szerokim uśmiechem.
– Widzisz? Już kroczysz Środkową Drogą.

Dziękuję – szepnęłam, uśmiechając się przy jego ustach.
– Za pokazanie ci nowych możliwości łamania prawa?
– Za to, że czuję, że żyję.
– Wspaniałe uczucie – powiedział, podając mi dłoń. – Ale pozwól, że zaprowadzę cię do domu, zanim zadzwonią na policję.