Dlaczego warto? REJESTRACJA

Stanisław Ignacy Witkiewicz - cytaty

Potworne brzęki i mlaski fortepianu miażdżyły ją i rozlizywały na jakieś lubieżne, pełne polipów i pijawek bagno, zdolne pochłonąć nawet Lucypera aż po same rogi. Diabeł, ten od spraw płciowych, ucztował w jej flakach, na zniekształconym trupie czystej sztuki, żłopiąc pełną gębą jej upadek, zachłystując się nieczystymi sokami "dusznego" rozpadu.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Mówi się draniowi: ,,To nieładnie być taką
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Siedział tak długo w kontemplacji wspaniałego widoku. Chciał to zamknąć w sobie, uczynić swoją własnością, utrwalić na zawsze - nie mógł. Piękno wymykało mu się, przesączało się przez jego zmysły, niknęło - był bezsilny. "W takich chwilach ludzie malują naturalistyczne pejzaże i fotografują - to daje im złudzenie, że złapali przemijającą chwilę zachwytu nad światem" - pomyślał, ale nie był z tej myśli bardzo zadowolony.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Zasnąć i zapomnieć - albo nie: wyrwać się z tego miasta i gdzieś na uboczu stworzyć choćby kawałek życia takiego, jak te najlepsze, bezpowrotnie minione dni, jak te wizje teraźniejszości, wolne od przypadku i nudy, piękne jak dzieła sztuki w swej koniecznej harmonii, a jednocześnie lotne w dowolności i fantazji jak puszki kwiatów pędzone wiatrem nad łąkami.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Czymże jest dowódca batalionu bez batalionu - kukłą w mundurze.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Za co tak kocham ten anemiczny kawałek mięsa z zielonymi oczami.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Czy to tylko nie złudzenie, że my naprawdę nowe życie tworzymy? Może się tak łudzimy, aby ten komfort właśnie usprawiedliwić. A może rządzą nami siły, których istoty nie znamy? I jesteśmy w ich rękach marionetkami tylko. Czemu "mario" - a nie "kaśko-netkami"? Ha? To pytanie z pewnością minie bez echa, a w nim coś z pewnością jest.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Blask Tajemnicy Wiekuistej wyrżnął Izydora prosto w pysk, jak świetlisty bufor jakiegoś załadowanego potwornością całego Istnienia mgławicowego monstre-pociągu.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Może cię właśnie rżną i skrobią w tej chwili. Mój Boże - co bym dał, aby to widzieć!!!
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Cudowne późnomarcowe późne popołudnie mijało nad podhalańską ziemią, ociągając się jakby, by potrwać jeszcze choć trochę, nasycić się sobą i tęsknotą wszystkich stworów ziemi za innym wiecznym, nieprzemijającym, niebyłym nigdy życiem. A cała bezcenna wartość była w tym przemijaniu właśnie.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Ja marzę o cudownym życiu, w którym by ludzkość zabłysnęła raz jeszcze jakimś straszliwym ogniem dzikiej twórczości przed zejściem do szarej otchłani, która ją czeka.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Zapłonął w sobie na tle własnej swej nicości jak potworny meteor w międzygwiezdnej pustce, co się otarł o zrąb rozwiany planetowej atmosfery. Tą jego atmosferą była transcendentna (nie transcendentalna) jedność bytu- a do tego co?- Jako materiał, a nawet katalizator: - kobitka, panie, konflikcik domowy, wódeczka z haszyszem, panie, świństewka z młodzikami- cały splot drobnych życiowych nastawień, t e g ow ł a ś n i e, a nie innego monstrualnego kulawca, przez którego walił miliardowo-woltowy prąd metafizycznej dziwn
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Nic to - zaraz będzie lepiej. Zaraz przyjdzie ten rozkoszny stan poczucia t e g o, że się panuje nad wstrętnym słabym bydlakiem w sobie, że się jest ponad nim, że się jedzie na nim jak na burej suce, ku niedosiężnym zawsze celom swego przeznaczenia (...).
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Więcej nic do powiedzenia nie mam i do mówienia nikt mnie zmusić nie zdoła. Prostytutki miłosierdzia zostały u nas surowo zakazane. Ludzkość się rozwydrzyła -- jeśli tak nie damy rady, wrócimy oficjalnie do tortur.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Jestem twoja w niedosiężności mojej najgłębszej istoty, którą jest nienasycenie się w zbrodni i kłamstwie. Nic mnie nasycić nie może. Jesteś potworny, obrzydliwy chłopczyk. Kocham cię. Czuję, jak przetwarzasz mnie w twoje dźwięki.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
←pierwsza poprzednia 10 11 12 13 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy