Dlaczego warto? REJESTRACJA

Stanisław Ignacy Witkiewicz - cytaty

Jak to - więc to ja jestem i to jest moje jedyne życie? Tak właśnie upływa, a nie inaczej, wśród miliarda możliwości? I nigdy, nigdy już inaczej - o Boże.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Czemu przeciętnemu, a nawet, co najgorsze, wybitnemu osobnikowi naszej nacji zda się bardziej wprost zależeć, by się wydać czymś wydatnym niż być nim w istocie? Czemu nam właśnie wystarcza złuda naszej ważności wobec nas samych, a nade wszystko wobec innych, samo napuszenie się na wartość, sam blichtr dostojeństwa zewnętrzny niż sama ważność owa jako taka, sama wartość istotna, samo wewnętrzne dostojeństwo, oparte o rzeczywistość, a nie pozór spełnionych czynów?
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Prawda okazuje się tylko wygodną trampolinką do skoku w wygodne łóżeczko z miękkimi piernacikami, którymi są dawno odarte ze znaczeń pojęcia. To, co było dawniej, w chwili rodzenia się, czymś wielkim, dziś zeszło na tresowane morskie świnki.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Mmmm uuu! - Auauuuuuu! Jak boli całe nie spełnione życie.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Rzuciła się ku niemu całym ciałem, szepcząc coś dla niej samej niezrozumiałego. Ale on był dalej obcy: powoli powracał z niebytu do swego własnego, izolowanego wewnętrznego piekła. Gdyby mogli mieć takie piekiełko wspólne? Może to jest konieczne, aby istniała prawdziwa wielka miłość.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Ja w ogóle nic nie wiem. Nie wiem, gdzie są dźwignie sterowe. Umiem tylko dziurkować bilety lub kontrolować czy są już przedziurkowane. Specjalizacja to największa klęska naszej epoki! Nieprawdaż?
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
,,Nie zabrną me twory popod żadne strzechy,
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Och! Co za szczęście! Co za rozkosz! Nie wiedzieć, kim się jest - być wszystkim!!!
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
W srebrzyste pola chciałbym z tobą iść i marzyć cicho o nieznanym bycie, w którym byś była moją samotnością, i w noc tę przyśnić całe moje życie.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
,,Wartość tych kresek, tak dziś pogardzanych,
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Ale kochać cię nie będę. Na ten zbytek sobie nie pozwolę.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
O błogosławieni ci szczęśliwcy, którzy niszcząc się tworzą się najistotniej i w ten sposób zdobywają swoją doskonałość na ziemi. Co tam z ich duchami się dzieje, to nawet lepiej o tym nie myśleć, ale tu są doskonali nawet w złem.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Chciałbym żyć krótko jak efemeryda, ale tęgo, a tu wlecze się ta gówniarska kiełbasa bez końca, aż za szary, nudny, jałowcowo-nieśmiertelnikowy horyzont beznadziejnego jałowego dnia, gdzie czeka wszawa zatęchła śmierć.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Atanazy zamarł w nieludzkim szczęściu nasycania się dręczącą go swoim ogromem miłością. I nagle jak ryk okropnego bólu w ciszę oczekiwania, jak nóż między włókna żywego mięsa wdarł się w tę chwilę wyrzut sumienia. Nieszczęście zwaliło się na niego jak jeden blok. "Świadomość, odpadek ponadskończoności egzystencji ciała, w którym miliardy istnień (aż do nieskoczenie małych w granicy) tworzą swój wszechświat w ograniczeniu jednej osobowości, zgasła w bydlęcym cierpieniu." Tak określiłby to Atanazy, gdyby mógł w tej ch
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Dech wyszedł cały. Tak nicość dyszy/Sama własną pustką/I każde coś gnębi w czasie, który stanął./Hop! Szklankę piwa!
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
←pierwsza poprzednia 11 12 13 14 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy