Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Bohumil Hrabal
Bohumil Hrabal - cytaty
Profesor mówił nawet przez sen, zawsze i wszędzie przemyśliwał, jak by tu najbardziej skląć tę wyładniałą dziewczynę i znowu zasypać ją kolejnymi nowinkami, bo - jak widziałem - zakochał się w niej na tym odludziu na zabój, a jako że kiedyś obsługiwałem abisyńskiego cesarza, wiedziałem, że ta dziewczyna zgotuje mu kiepski los, ponieważ go opuści, kiedy już dowie się wszystkiego, co wiedział i czego się wbrew własnej woli nauczyła, co ją uświęcało i dzięki czemu wypiękniała.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Uznałem, że tak być musi, bo chociaż każdy z nas jest gdzie indziej, to tylko w taki sposób mogliśmy sobie pogadać, tą ciszą wyrazić to, co nam leży na sercu (...).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
tak oto miłosierna natura wynalazła zgrozę, w której wyłączają się bezpieczniki i zgroza silniejsza niż ból ogarnia tego, kogo nawiedzi w minucie prawdy. Wszystko to wprawiało mnie w osłupienie, nagle mnie uświęciło i wypiękniałem we własnych oczach, bowiem miałem odwagę nie oszaleć od tego wszystkiego, co w tej mojej zbyt głośnej samotności widziałem i ciałem oraz duszą osobiście zaznałem i przeżyłem, nabywałem pełnej zdumienia wiedzy, poprzez tę pracę rzucającej mnie w nieskończony obszar wszechmocy.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) po prostu w chwilach największych uniesień pojawia się płacz.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Pisałem zawsze w jakimś zamroczeniu, raptem przychodziła mi na to ochota i jeśli zdarzało się to wówczas, kiedy miałem wolne, to pisałem, pisałem i pisałem. Innym razem tęskniłem za tym gdzieś w pracy, ogarniał mnie ten stan, ale nie mogłem nic z tym zrobić. Wtedy trzy godziny to było strasznie dużo, dlatego nauczyłem się pisać tak szybko, już panu mówiłem, że czasem piszę jedną stronę w osiem minut.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) był to też człowiek taki jak ja albo dyżurny ruchu, nie miał żadnych odznaczeń, żadnego stopnia, a jednak postrzeliliśmy jeden drugiego, jeden drugiego doprowadziliśmy do śmierci, chociaż z pewnością, gdybyśmy się spotkali gdzieś kiedyś w cywilu, być sobie polubilibyśmy się, porozmawiali. (...) Do ostatniej chwili, dopóty, dopóki nie zacząłem tracić z oczu samego siebie, trzymałem tego zabitego Niemca za rękę i do jego niesłyszących już uszu powtarzałem słowa kierownika pociągu: - Trzeba było siedzieć w domu na dupie...
Autor:
Bohumil Hrabal
0
jeśli Bóg istnieje to musi mieć nerwy jak postrąki
Autor:
Bohumil Hrabal
0
bo ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol,tak długo we mnie wsiąka...
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Prawdziwa poezja musi kaleczyć i ranić, tak jakbyś zapomniał w kieszeni żyletki i przy wycieraniu nosa skaleczył sobie o nią organ powonienia.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
powiedziałem pewnej damie, żeby jej sprawić przyjemność, że chętnie bym ją wcześniej czy później wydupczył
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Przed drugą wojną światową mało kto znał Kafkę, dziś jego książki są bestsellerami. Kiedy ktoś czytał "Proces" albo "Zamek", to nie było mu łatwo przegryźć się przez te symbole, dopiero okupacja, likwidacja Żydów, obozy koncentracyjne sprawiły, że z tego symbolicznego i transcendentalnego "Zamku" czy "Procesu" zrobił się po prostu reportaż. A może wizja? (s.78).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) niestety nienawiść zawsze jest bardziej zauważalna, niż obojętność, podobnie jak nienawiść i brak uczucia.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(Szigeti]
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Sokrates i Chrystus nie napisali ani jednej linijki i - proszę zwrócić uwagę- do dziś dnia ich nauka ma zastosowanie praktyczne, podczas gdy inni im więcej wydają książek, tym mniej są znani, oto ten wielki paradoks historii".
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) bo ja, gdy się zaczytam, jestem całkiem gdzie indziej, jestem w tekście, samego mnie to dziwi i muszę z poczuciem winy przyznać, że naprawdę znajdowałem się we śnie, w świecie piękniejszym, że byłem w samym sercu prawdy. Codziennie z dziesięć razy zdumiewa mnie, że mogłem sam od siebie tak się oddalić.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
←
pierwsza
poprzednia
3
4
5
6
następna
ostatnia
→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(126)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy