Dlaczego warto? REJESTRACJA

Marcel Proust - cytaty

Miłość nie istnieje w sobie, ale w nas.
Autor: Marcel Proust
0
Inteligentny człowiek, jeżeli boi się wydać głupim, to nie w oczach drugiego inteligentnego człowieka; tak samo człowiekowi eleganckiemu grozi nie to, że elegancji jego nie doceni wielki pan, ale że może jej nie docenić prostak. Trzy czwarte wysiłków i kłamstw z próżności, wyprodukowanych od czasu jak świat istnieje (i to najczęściej z odwrotnym skutkiem), popełnia się na intencję niższych od siebie.
Autor: Marcel Proust
0
Ces images étaient fausses pour une autre raison encore; c'est qu'elles étaient forcément tr?s simplifiées; sans doute ce ? quoi aspirait mon imagination et que mes sens ne percevaient qu'incompl?tement et sans plaisir dans le présent, je l'avais enfermé dans le refuge des noms; sans doute, parce que j'y avais accumulé du r?ve, ils aimantaient maintenant mes désirs; mais les noms ne sont pas tr?s vastes; c'est tout au plus si je pouvais y faire entrer deux ou trois des <> principales de la ville et elles s'y juxtaposaie
Autor: Marcel Proust
0
Tak jest z naszą przeszłością. Starać się ją wywołać - to stracony czas, wszystkie wysiłki naszej inteligencji są daremne. Ukryta jest poza jej dziedziną i poza jej zasięgiem, w jakimś materialnym przedmiocie (we wrażeniu, jakie by nam dał ten materialny przedmiot), którego się nie domyślamy. Od przypadku zależy, czy ten przedmiot spotkamy, zanim umrzemy, czy też go nie spotkamy.
Autor: Marcel Proust
0
I te marzenia ostrzegały mnie, że skoro kiedyś chcę zostać pisarzem, czas byłby wiedzieć, co mam pisać. Ale z chwilą, kiedym pytał o to sam siebie, starając się znaleźć temat, w którym mógłbym zawrzeć rozległy sens filozoficzny, myśl moja przestawała działać. Wytężając całą uwagę, widziałem przed sobą pustkę; czułem, że nie mam talentu lub może choroba umysłowa nie pozwalała mu się narodzić.
Autor: Marcel Proust
0
Ale jak słowa, uśmiechy, pocałunki Odety, o ile zwracały się do innych, stawały mu się równie wstrętne, jak wprzódy były mu słodkie, tak samo salon Vedruinów, który jeszcze przed chwilą wydawał mu się zabawny, oddychający szczerym kultem sztuki, a nawet niejakim wykwintem ducha, teraz kiedy Odeta miała tam spotkać i kochać swobodnie innego, ukazywał mu swoje śmieszności, swoją głupotę swoją sromotę.
Autor: Marcel Proust
0
(...) nieobecność jakiejś rzeczy nie jest jedynie tym; to nie jest prosty, częściowy brak; to jest zburzenie całej reszty, nowy stan, którego nie można przewidzieć w dawnym.
Autor: Marcel Proust
0
Nasze umiłowanie życia to tylko stary związek, z którego nie umiemy się wydostać. Jego siła tkwi w długotrwałym istnieniu.
Autor: Marcel Proust
0
Wrażenie lata dawały mi także muchy, które wykonywały przede mną swój koncercik niby letnia muzykę kameralną; nie wyczarowuje ona lata na sposób muzyki ludzkiej, która, usłyszana przypadkiem w piękny czas, przypomina go wam później; spojona jest z latem istotniejszym węzłem; urodzona z pogodnych dni, odradzając się tylko wraz z nimi, zawierając nieco ich substancji, budzi nie tylko ich obraz w naszej pamięci, ale zaświadcza ich powrót, ich rzeczywistą, otaczającą nas, bezpośrednio dostępną obecność.
Autor: Marcel Proust
0
Ses idées semblaient le plus souvent confuses, chacun appelant idées claires celles qui sont au m?me degré de confusion que les siennes propres.
Autor: Marcel Proust
0
(...), wzruszałem ramionami i powiadałem sobie
Autor: Marcel Proust
0
Nie dostaje się mądrości w darze, trzeba ją odkryć samemu po wędrówce, jakiej nikt nie może podjąć za nas ani jej nam oszczędzić, bo ona jest spojrzeniem na świat.
Autor: Marcel Proust
0
(...) każdy czytelnik jest, kiedy czyta, czytelnikiem samego siebie - swoim własnym. Dzieło pisarza to tylko rodzaj instrumentu optycznego zaofiarowanego czytelnikowi, aby czytelnik mógł rozeznać się w tym, czego, gdyby nie książka, nie dostrzegłby w sobie może. Rozpoznanie w samym sobie, przez czytelnika, tego, co mówi książka, to dowód jej prawdy (...)- i vice versa, przynajmniej w pewnej mierze, za różnicę bowiem między dwoma tekstami może ponosić często odpowiedzialność nie autor, ale czytelnik (...).
Autor: Marcel Proust
0
Je me réfugiais au plus profond de moi-m?me, je m'efforçais d'émigrer dans des pensées éternelles, de ne laisser rien de moi, rien de vivant, ? la surface de mon corps -- insensibilisée comme l'est celle des animaux qui par inhibition font les morts quand on les blesse, -- afin de ne pas trop souffrir.
Autor: Marcel Proust
0
Człowiek nie zna swojego szczęścia. Nigdy nie jest
Autor: Marcel Proust
0
←pierwsza poprzednia 3 4 5 6 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy