Dlaczego warto? REJESTRACJA

Ugo Foscolo - cytaty

Okazja ta zdarła maski z twarzy tych wszystkich panków, którzy oświadczali mi się ze swoją gorącą przyjaźnią; którzy zachwycali się każdym moim słowem i ofiarowywali mi swoje kiesy i swoje serca. Groby! piękne marmury, pompatyczne epitafia; ale rozewrzyj taki grób, a znajdziesz tylko fetor i robactwo. Czy sądzisz, mój Lorenzo, że gdyby przeciwności losu zmusiły nas do proszenia o kawałek chleba, znalazłby się wśród nich choć jeden, kto by pamiętał o swoich obietnicach? A gdyby nawet, byłby to tylko jakiś spryciarz, który za swoje d
Autor: Ugo Foscolo
0
Współczucie jest jedyną prawdziwą cnotą. Wszystkie inne to cnoty lichwiarskie.
Autor: Ugo Foscolo
0
Wszędzie, we wszystkich krajach, widywałem zawsze trzy gatunki ludzi: nielicznych, którzy rozkazują; ogół, który im służy, i wielu takich, którzy przypochlebiają się i intrygują. My rozkazywać nie możemy i może nawet nie bylibyśmy dość po temu sprytni; nie jesteśmy ślepi i nie chcemy być ślepo posłuszni, a intrygami gardzimy. Najlepiej żyć jak te bezpańskie psy, którym nie dostaje się ani chleb, ani kije.
Autor: Ugo Foscolo
0
Wszystko, wszystko, co istnieje w pojęciu ludzi jest jedynie wytworem ich fantazji. Dopiero co, wśród skał, widmo śmierci przeraziło mnie; tutaj, w cieniu dębowego lasku, chętnie zamknąłbym oczy do wiecznego snu. Stwarzamy sobie rzeczywistość każdy po swojemu; nasze pragnienia mieszają się z naszymi ideami, pomnażają się; pracujemy w pocie czoła dla czegoś, co w innej szacie tylko nas nudzi, a nasze namiętności są w gruncie rzeczy tylko efektem naszych złudzeń. Wszystko, co mnie otacza, przypomina ten błogi sen - moje dzieciństwo.
Autor: Ugo Foscolo
0
Dopiero co stałem w uwielbieniu przed grobowcami Galileusza, Machiavellego, Michała Anioła; zbliżając się do nich drżałem cały. Ci, którzy wznosili te mauzolea, spodziewali się pewnie, że to uwolni ich od win praojców, którzy nędzą i więzieniem karali boską potęgę geniuszu tych zmarłych? O, iluż z tych, którzy w naszym stuleciu są prześladowani, potomni otaczać będą czcią! Ale prześladowanie żywych i honory oddawane zmarłym to świadectwo złośliwych i występnych ambicji drążących ludzkie stado.
Autor: Ugo Foscolo
0
A przecież ty sam ileż razy słyszałeś mnie wykrzykującego, że "wszystkim rządzi serce!" - to serce, którego ani ludzie, ani niebosa, ani nawet nasze interesy nie są zdolne odmienić.
Autor: Ugo Foscolo
0
Umiesz dobrze wykładać swoje racje - ja moje czuję zbyt silnie, dlatego wydaję się uparty. Ale gdybym słuchał bardziej innych niż siebie, obrzydłbym chyba sam sobie. Ana tym, że się sobie nie obrzydnie, polega chyba ta odrobina szczęścia, jakiej człowiek może się na tej ziemi spodziewać.
Autor: Ugo Foscolo
0
Żal za przeszłością, znudzenie teraźniejszością, obawa przyszłości: oto jest życie.
Autor: Ugo Foscolo
0
Po cóż czuwam nieruchomo nad tą książką? Mogę się z niej nauczyć tylko sztuki okazywania mądrości, kiedy namiętności nie sprawują nad duszą swojej tyrańskiej władzy. Zasady moralne są jak leki: bezużyteczne, jeśli choroba pokona zdolność oporu w organizmie. Niektórzy mędrcy chwalą się, że poskromili namiętności, z którymi nigdy nie musieli walczyć: oto przyczyna ich dumy.
Autor: Ugo Foscolo
0
Któż uczynił mnie takim twardym i niechętnym wobec większości ludzi, jeśli nie ich obłudne okrucieństwo? Wybaczyłbym im wszystkie krzywdy, jakie mi wyrządzili, ale kiedy widzę przed sobą czcigodne ubóstwo, w ciężkim trudzie ukazujące żyły, z których krew wyssało wszechmocne bogactwo; kiedy widzę tylu ludzi chorych, więzionych, zgłodniałych, bezsilnych wobec straszliwego bicza pewnych praw - ach, nie mogę pogodzić się z ciemiężcami! Wielkim głosem wzywam do zemsty razem z tą rzeszą nieszczęśliwych, z którymi dzielę chleb i łzy; i oś
Autor: Ugo Foscolo
0
Ważne jest to (i tu jesteśmy zgodni), że ten mój charakter wyniosły, twardy, lojalny, czy raczej nie ukształtowany, oporny i nierozważny, nie przystaje do etykietki, która w jednakowy mundur przyobleka wszelkie zewnętrzne obyczaje ludzi; nie czuję się doprawdy skłonny do takiej zmiany ubioru. Nie ma więc dla mnie nadziei wytchnienia, wciąż jestem w otwartej walce i czeka mnie nieuchronna klęska, bo nawet nie umiem walczyć w masce obłudy na twarzy, co jest "cnotą" nader poszukiwaną i zyskowną. Otóż i moja wielka zarozumiałość! Uważa
Autor: Ugo Foscolo
0
Nie wiem, czy niebo troszczy się o ziemię. Ale jeżeli kiedyś się o nią zatroszczyło (przynajmniej tego pierwszego dnia, kiedy rodzaj ludzki zaczął się na niej mrowić) myślę, że Przeznaczenie wypisało wtedy w swojej księdze wieczystej: CZŁOWIEK BĘDZIE NIESZCZĘŚLIWY. Nie śmiem odwoływać się od tego wyroku, nie wiedziałbym nawet, do jakiego się zwracać trybunału, zwłaszcza że wyrok wydaje mi się pożyteczny dla wielu innych ras zamieszkujących niezliczone światy. Niemniej wdzięczny jestem temu Rozumowi, który mieszając się we wszystkie
Autor: Ugo Foscolo
0
Któż kiedy godzi się zamienić na wieczyste zapomnienie swoje ciężkie, ale jednak drogie życie? Kto, widząc po raz ostatni blask słońca, żegnając Naturę na zawsze i na zawsze porzucając swoich ukochanych, swoje nadzieje, swoje omyłki, nawet swoje cierpienia, nie pozostawia za sobą jakiegoś pragnienia, westchnienia, spojrzenia? Drogie nam osoby, które pozostają na ziemi, są częścią nas samych. Nasze umierające oczy proszą je o łzę, nasze serce pragnie, by w chwili śmierci podtrzymywały nasze ciało czyjeś kochające ramiona, szuka pier
Autor: Ugo Foscolo
0
Tchórzostwo? Ty, co zarzucasz mi tchórzostwo, czyż nie jesteś jednym z tych niezliczonych ludzi, którzy biernie spoglądają na swoje okowy, nie odważają się płakać i całują chłoszczącą ich rękę? Czymże jest człowiek? Zawsze odwaga podbijała świat, gdyż wszystko na nim jest słabością i strachem.
Autor: Ugo Foscolo
0
←pierwsza poprzednia 3
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy