mfilipiak
Magdalena Filipiak

Dokąd ta droga prowadzi?

Nie wiem, ale wiele podstępnych postaci

Siedzi i czeka, żeby zadać cios

Ból ściska serce, ociera się szyja o szyję

Żałość jak żałość, ona tak szybko nigdy się nie zbudzi

Z miłości do dziecka, czarnych róż ci stroją stopy

W Niebie leją białe litry twojej pracy, czarnej ropy

Popłynęli gdzieś daleko, mózgu dnem

Spojrzałeś na ziemię w tym czasie

Gdy matka cierpiała

Gdy wszyscy byli razem

Ostatnia nadzieja umarła