Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Vladimir Nabokov
Vladimir Nabokov - cytaty
Spełnienie wieloletnich marzeń może i przeszło wszelkie oczekiwania, ale rzeczywistość w pewnym sensie przebrała miarę- i mój wzlot zakończył się lądowaniem w koszmarze.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
(...) pochodził bowiem z Moskwy, gdzie lubują się w kpiarskim dialekcie pełnym trywialności (...) (s.36).
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Wiedziałem, że pokochałem Lolitę na zawsze; wiedziałem jednak zarazem, że nie zawsze będzie ona Lolitą.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Kostiumy kąpielowe? Mamy je we wszystkich odcieniach. Marzycielski róż, oszronioną akwamarynę, żołędny fiolet, tulipanową czerwień, filuterną czerń.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Wierzyłem, że w umyśle człowieka umierającego wszystkie cenne wspomnienia zanikają niby pasma tęczy, lecz teraz czuję akurat coś odwrotnego, moje najpospolitsze uczucia i uczucia wszystkich ludzi zyskały wymiar olbrzymi. s.99.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Nie wiem, czy ktokolwiek w dziejach ludzkości zwrócił uwagę na to, że odrębność stanowi jedną z podstawowych cech życia. Jeśli nie otacza nas powłoka cielesna, musimy umrzeć. Człowiek egzystuje tylko wtedy, kiedy jest izolowany od otoczenia. Czaszka to nasz hełm kosmonauty. Musimy w niej tkwić, bo w przeciwnym razie czeka nas zguba. Śmierć zaś uwalnia i jednoczy. Chociaż przeniknięcie do natury może się wydawać kuszące, oznacza ono zarazem koniec naszej kruchej tożsamości.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Lubiłem i nadal lubię stawiać słowa w głupich i niezręcznych sytuacjach, łączyć je ze sobą błazeńskim ślubem kalamburu, wywracać na nice, atakować znienacka. Co w marszałku robi szał? Albo co igra w epigrafie? Jak tyran zmienia się w narty, skąd las w lasce i co wiąże tę laskę ze skalą? (s.49).
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Pewnego dnia zrozumiesz, Lo, wiele różnych uczuć i sytuacji, takich jak na przykład harmonia, piękno duchowej więzi.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Zbiór kretyńskich twarzy i udręczonych przedmiotów
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo-li-to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To. Na imię miała Lo, po prostu Lo, z samego rana, i metr czterdzieści siedem w jednej skarpetce. W spodniach była Lolą. W szkole - Dolly. W rubrykach - Dolores. Lecz w moich ramionach zawsze była Lolitą
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Na niektórych jej zakrętach czuję, jak moje śliskie ja wymyka mi się, nurkując w wodach zbyt głębokich i mrocznych, abym miał ochotę je sondować.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Gram sobie w pchełki lubymi myślątkami
Autor:
Vladimir Nabokov
0
Ciekawość to nieposłuszeństwo w najczystszej formie.
Autor:
Vladimir Nabokov
0
To śmieszne: kiedyś myślałem, że człowiek umierający dostrzega pustotę rzeczy, ulotność sławy, żądzy, sztuki i tak dalej. Zdawało mi się, że najdroższe wspomnienia więdną wówczas w nikłe skrawki tęczy - a teraz sam czuję, że jest dokładnie na odwrót: moje najbanalniejsze uczucia, a także cudze, urastają do niebotycznych rozmiarów. Cały system słoneczny jest zaledwie odbiciem w kryształku mojego (albo Twojego) zegarka. Im bardziej się kurczę, tym bardziej się rozrastam. Jest to zjawisko, podejrzewam, niezwykłe. Całkowite odrzuc
Autor:
Vladimir Nabokov
0
- Ensuite?
Autor:
Vladimir Nabokov
0
←
pierwsza
poprzednia
9
10
11
12
następna
ostatnia
→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(126)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy