Dlaczego warto? REJESTRACJA

Tadeusz Konwicki - cytaty

Robota mnie podwyższa, a kiedy jestem podwyższony, lepiej robię.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Ciało mamy zwierzęce, lecz aspiracje boskie.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Albo inny taki, co wchodzi z tobą w niepożądaną poufałość. Coś mu tam zaświadczyłeś, coś mu tam w chwili fantazji podkadziłeś, coś mu tam z nudów pomogłeś, a on ci już w permanencji funduje poufałość. Już sobie wyroił braterstwo dusz, już sobie wykombinował jakąś wspólnotę duchową, już się zobaczył twoim bratem syjamskim. Więc wykorzysta zaraz te niewczesne majaczenia do jakichś gier psychologicznych z tobą. To cię ukąsi znienacka poufale, to się popisze przed innymi dając ci pstryczka w nos, to cię poklepie szyderczą dwuznacz
Autor: Tadeusz Konwicki
0
A co to jest charakter? Przecież doskonale wiem, dawno zrozumiałem. Charakter to brak wątpliwości, charakter to uporczywość trwania przy swoim zamiarze choćby nie wiem jak bezsensownym, charakter to brak wyobraźni, charakter to wrodzona tępota, charakter to nieszczęście ludzkości. (...)
Autor: Tadeusz Konwicki
0
A jaka jest ta rzeczywista miłość? Ta rzeczywista miłość to może miłość z książek, miłość wymyślona, miłość wykalkulowana przez ludzi, którzy nigdy nie kochali. Może rzeczywista miłość to ta, której nie ma, a którą niezdarnie naśladujemy.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
To miasto jest stolicą narodu, który wyparowuje w nicość. O tym też trzeba powiedzieć. Ale komu? Czy tym, których już nie ma albo którzy odchodzą w niepamięć? A może tym, co pożerają pojedynczych ludzi i całe narody?
Autor: Tadeusz Konwicki
0
- Gdzie to ja byłem (...) Znowu byłem tam, gdzie mi dobrze, gdzie zawsze skradam się we śnie,w pamięci, w raptownej tęsknocie. Dobrze jest uciekać przed codziennym trwaniem w jakąś wymyśloną przyszłość, w niespełnione nigdy warianty losu, w odurzenie rozwydrzonej wyobraźni, ale najlepiej jednak pójść znajomą drogą wstecz, wrócić do starego gniazda, wmieszać się między ludzi, którzy nie znają jeszcze swojego przeznaczenia, przebrać się w skórę młodości, przeinaczyć wypadki i zdarzenia, zanurzyć się w tajemniczym, niepokojącym t
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Poznanie to wodospad rozczarowań.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
- To nie czasy winne, pani - rzekł surowo sierżant Główko. - Oni tam po miastach, z przeproszeniem, tylko książki czytają i w kinach siedzą. Od tego mozgi wodą podchodzą.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Po mego życia trudach, jeśli
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Wie pan, człowiek od niemowlęctwa do osiemnastego roku życia jest nienormalny, bo jeszcze nie w pełni rozwinięty i świadomy, a potem gdzieś od trzydziestego zaczynają się pierwsze choroby, niedomagania, odkształcenia spowodowane przez ciężary życia i znowu jest człowiek nienormalny. Czyli ledwie dziesięć, dwanaście lat zostaje na normalność. To bardzo mało, nie?
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Stój, zatrzymaj się. Czy nie szkoda choćby tych kilku miesięcy albo paru marnych jesiennych dni, które ci może podarować los? Godzin podsycanych nadzieją, a nawet brakiem nadziei, bo brak nadziei też jest posępnym rodzajem nadziei. A może coś się zdarzy, na co czeka Ziemia od milionów lat?
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Chodzi mi po prostu o Zwierzoczłekoupiora. Tojest takie coś, które nas przez całe życie osacza. W tym zawiera się wszystko, czego nie rozumiemy w naturze, czyli przyrodzie, wszystko, czego nie znamy w człowieku, i wszystko, czego nie wiemy w ogóle o niewiadomym. Nikt nigdy nie widział na własne oczy Zwierzoczłekoupiora, ale każdy go dobrze zna, jest z nim właściwie zażyły, co nie znaczy, że może się kiedyś przestanie obawiać. Czyli, krótko mówiąc, każdy z nas jest doskonale obznajmiony ze zwyczajami, upodobaniami, a nawet kapr
Autor: Tadeusz Konwicki
0
- Ludzie! Co tak smutno? Więcej życia, energii, radości! (...) Marnujecie czas, przysięgam Bogu.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Jeśliby nawet spalono mnie w piecu hutniczym, pomyślał, jeślibym sczezł na pył popielny, jeśliby płomień obrócił mnie w smugę dwutlenku węgla, to i tak bym został w drganiach fal, w trwałym promieniowaniu, w wiecznej kliszy odciśniętej w strasznej i niezrozumiałej materii czasu. Znieczulić się, otruć się chwilą, zabić szczyptą zwierzęcego bólu.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
←pierwsza poprzednia 10 11 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy