Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Maria Kuncewiczowa
Maria Kuncewiczowa - cytaty
Potrzeba pozy, rzucania czarów, olśniewania osoby wybranej stanowi w polskiej przyjaźni motyw bardzo wybitny. Polacy przyjaźnią się nie po to, żeby sobie pomagać w handlu lub polityce, tylko po to, żeby mieć przed kim grać komedię czy też dramat życia.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
(...) ona zasłaniała się i błagała: "Nie patrz na mnie, znienawidzisz mnie za brzydotę"; a on przytrzymał jej ręce i powiedział: "Jedyna moja, piękno jest dla nieszczęśliwych, którzy nie kochają. Kocham ciebie, jestem szczęśliwy"...
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
To wszystko było tak nieuchwytne, wieloznaczne: cudze rysy, wiersze, własna twarz... Róża męczyła się, miotana z fali na falę od pychy, od samouwielbienia do kompletnej rozpaczy.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
To był rzadki, gorzki narkotyk, przedsmak nieznajomego świata pełnego słodyczy
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Może w ogóle są dwa księżyce...Jeden dla tamtych, drugi - tylko dla nas.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Dreszcz mnie przejął.Dobrodzieje,kaci przeszli tędy,znikli.Pozmieniały się granice,rozpadły się zamki,został bez.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Była szczęśliwa: spalał ją wzrokiem najgorętszy samiec świata - słońce.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Traktowała go, jak gdyby przybywał z młodzieńczej próżni, z tego przedsionka życia, w którym nic się jeszcze nie rozgrywa oprócz przygotowań, buntów i nadziei.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Wszedł polski ambasador. Cudzoziemskie towarzystwo skupiło się wokół niego, w Różę duch wstąpił. Skinęła na jednego, drugiego lokaja, tak zamanewrowała tacami, kielichami, koronkami, kwiatami, że atmosfera świetności osiągnęła zenit. Manitka w białej krynolinie, z jasnym warkoczem wkoło głowy, z grottgerowskim czołem uskrzydlonym ciemnymi brwiami, snuła się pośród Włochów jak egzotyczny sen. Krzysio ostrzyżony w ramkę zastanawiał panie sępim sarmackim profilem, podziwiano portrety dziadów w kontuszach i grafiki Skoczylasa, s
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
A każda, każda noc bywa cicha przez smutek i przez dobroć. Cichutko w brzydkich łóżkach płaczą panny, które nie znają młodości, jęczą stare kobiety, których nie kochano, wzdychają mężczyźni nikomu niepotrzebni, poeci bez talentu, szewcy bez butów, apostołowie bez wiernych, dzieci bez uśmiechu.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Michał miał czternaście lat. Miał czternaście moich najlepszych lat, które mu oddałam tak samo nieodwołalnie jak czoło i usta". (s.12)
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Miłość rośnie powoli miłość jest nieuważna a musi uważać, miłość jest bardzo długa miłość się nigdy nie kończy.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Usiadł naprzeciw i patrzył na mnie. Obserwowałam go spod uchylonych powiek. Ten mężczyzna mnie kocha, myślałam, i ja go kocham.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Piękna głowa zapadła głęboko w puchy, tonęła, uchylała się światu.
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
Zadała Przyjacielowi dwanaście uroków wesołych i dwanaście smutnych - a wszystkie były piękne".
Autor:
Maria Kuncewiczowa
0
←
pierwsza
poprzednia
2
3
4
5
następna
ostatnia
→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(127)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy