Krüger. Szakal

Syn Niemca i Żydówki. Akrobata i strzelec wyborowy. Kochający brat bliźniak i sprytny złodziej. Tak wiele odsłon ma Wilhelm Krüger, bohater książki autorstwa Marcina Ciszewskiego pt. „Krüger. Szakal”, która ukazała się w ofercie Wydawnictwa Skarpa Warszawska.

Ciszewski znany jest z tego, że potrafi połączyć historię z napięciem rodem z najlepszych thrillerów. Tutaj jednak poszedł o krok dalej. „Krüger.
Szakal” to nie tylko powieść o burzliwym i przełomowym dla Polaków roku 1918. To portret człowieka, który został wrzucony w tryby historii i próbuje zachować resztki człowieczeństwa w świecie, gdzie każda decyzja może oznaczać śmierć. Wilhelm Krüger to postać z krwi i kości: błyskotliwy, odważny, ale też naznaczony piętnem własnego pochodzenia. Jego losy czyta się z zapartym tchem, bo nigdy nie wiadomo, czy w danym momencie będzie ofiarą, katem, czy może kimś pomiędzy.

Najbardziej ujęło mnie w tej książce to, że autor nie szuka łatwych odpowiedzi. Nie ma tu czarno-białych postaci. Każdy bohater ma swoje racje, swoją przeszłość, swój strach i swoje winy. Ciszewski z ogromną precyzją oddaje realia epoki: tło historyczne, kurz po ulicznych walkach Polaków i Ukraińców we Lwowie, smak głodu i strachu. Jego język jest wyważony, a jednocześnie niezwykle plastyczny. Nie epatuje brutalnością, ale pokazuje ją wtedy, gdy jest potrzebna, by zrozumieć świat, w jakim przyszło żyć Szakalowi.

Marcin Ciszewski po raz kolejny udowodnił, że potrafi pisać z rozmachem i emocją. Ta powieść zasługuje na uwagę nie tylko miłośników historii czy sensacji, ale wszystkich, którzy cenią sobie literaturę o ludzkiej naturze. To również udany początek literackiej serii. Miejmy nadzieję, że będzie o niej głośno. 📣📣

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Willhelma Krügera nie zdziwiło to, że strażnicy warszawskiego Banku Zachodniego byli przerażeni. Gdyby w jego stronę wymierzono dziewięciomilimetrowy otwór lufy pistoletu maszynowego Bergmann, też byłby przerażony. Na szczęście, to on trzyma broń. Kiedy bierze kogoś na cel, nie drgnie mu ani ręka, ani sumienie. Nie szuka przyjaciół, bo ma niezawodnych wspólników. Od dawna rozumie, że świat należy do tych, którzy potrafią rzucić się mu do gardła, niczym szakal. Nie wie, że pierwsze strzały zmienią jego los na zawsze. Mistrz literackiej sensacji Marcin CISZEWSKI pokazuje swoje nowe oblicze i przedstawia nowego bohatera. Wraz z nim przenosi nas w czasy narodzin niepodległej Rzeczpospolitej i w samo serce ogarniętego walkami Lwowa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie pamiętam, co swego czasu pchnęło mnie ku temu, aby sięgnąć po książkę pod jakże oryginalnym tytułem, ,,WWW.1939.com.pl". Ale cokolwiek to było i jakiekolwiek mogło mieć wtedy przesłanki, dobrze się stało, że posłuchałem intuicji. Dzięki temu miałem okazję poznać pierwszą powieść Marcina Ciszewskiego. Pierwszą, ale nie ostatnią. Gdyż pomijając najnowszą, którą ukończyłem czytać zaledwie kilkanaście godzin wstecz. jak dotąd nie miałem jedynie przyjemności poznać smagania ,,Wiatru" na Kasprowym Wierchu, co rzecz jasna prędzej lub później się stanie. Zapewne prędzej, gdyż Marcin Ciszewski otworzył na polskim rynku wydawniczym szczególną w swym kolorycie literacką mozaikę osobliwości. Każda z jego powieści ma swój wyjątkowy pod każdym względem smak, formę, kształt. Już od wspomnianej pierwszej, po kolejne, które stopniowo zaczęły się pojawiać w sprzedaży, autor nie tylko coraz bardziej zadziwiał czytelnika, ale robił to w zaskakująco dobry sposób. U niego kryminalno-sensacyjna opowieść płynie sama, nabierając stopniowo bardzo żywiołowego tempa, aż po mistrzowskie za każdym razem rozwiązanie. Tak było w wojennej serii z podpułkownikiem Grobickim na czele, tak jest również w przypadku serii książek, które w tytule łączą zjawiska atmosferyczne i osoba nadkomisarza Jakuba Tyszkiewicza. Ten dosyć obszerny wstęp pojawia się nie bez przyczyny. W niedługim czasie Marcin Ciszewski objawi światu swojego nowego, fascynującego bohatera. Po Grobickim i Tyszkiewiczu przyszła pora na Krügera. I co ważne mamy interesującą podróż w czasie do zalążków niepodległego państwa polskiego. U schyłku pierwszej wojny światowej na mapie Europy wyłania się powoli silna i dumna z niepodległości Polska, gdy dawni zaborcy liżą rany, a panujący zamęt stopniowo zamienia się w ład i porządek, są tacy, którzy okres ,,bezkrólewia" starają się wykorzystać do swoich celów. Napad na bank w samym centrum Warszawy jest szczególnym preludium dalszych coraz bardziej zaskakujących wydarzeń. Bohaterowie, których powołał do życia autor już od pierwszych stron budzą naszą sympatię, choć nie wszyscy są prawi i żyją zgodnie z prawem. A jednak, o ile Mentor może być odbierany neutralnie, to Wilek, Cygan i Ewelina już nie. Ich od małego łączy coś szczególnego, na tyle dobrego, iż nie uchodzi to uwagi Mentora, który bierze ich pod swoje skrzydła. ,,Krüger" otwiera nowy rozdział z literaturze sensacyjnej i przyznać trzeba, że robi to w mistrzowski sposób. Pióra Marcina Ciszewska nie da się nie zauważyć, jego sposób kreowania słowa już na dobre zapadł w świadomość czytelnika. Znając pierwszą część już czekam na kolejne, bo ta pierwsza odkrywa dopiero pewne karty. Tutaj komisarz Waligóra będzie miał do rozwiązania kryminalną zagadkę, która nie tyle związana jest z napadem na bank, ale jego pierwszym odległym w czasie śledztwem. Tutaj również Iwan Piotrowicz Kolcow miał do wyrównania rachunki z pewnym mężczyzną, który brał udział w napadzie na bank. Tutaj wreszcie pojawią się kobiety, piękne i waleczne kobiety, a to również oznacza, że i uczucia dojdą do głosu, bo i w tych sprawach coś dobrego zaczęło się już dziać. I niech ten miły, krótki fragment w słowie końcowym będzie świadectwem tego, jak doskonale autor nie tylko bawi się słowem, ale umie też przyciągnąć uwagę czytelnika, który chwilę później stawia sobie już pytanie, ,,Co będzie dalej?": '(...) Krüger opadł na poduszkę w poczuciu spełnienia. Jeszcze nigdy nie odczuwał czegoś podobnego. - Czuję, że szybko dochodzę do zdrowia - powiedział w końcu. Jadwiga wsparła się na łokciu. Była zarumieniona. Oczy jej błyszczały. - Czyli musi pan brać tego lekarstwa jak najwięcej. - Tak jest. To najlepsza kuracja rekonwalescencyjna. - Panie Wilhelmie, pracuję w szpitalu. Moim powołaniem jest nieść pomoc. Krüger uśmiechnął się. Było mu dobrze i lekko. - Jadwigo, przyjaciele mówią do mnie Wilek. Pochyliła się i pocałowała go, a potem wstała. Krüger patrzył na jej ciało i stracił poczucie czasu. - Muszę pojawić się, choć na godzinę w szpitalu - powiedziała, po czym sięgnęła po ubranie. - Ale postaram się wrócić jak najszybciej, byś przed przyjściem papy zdążył zażyć jeszcze jedną dawkę kuracji rekonwalescencyjnej.' Cóż mówić więcej, jestem pewien, że niedługo Krüger zawładnie waszymi sercami i umysłami i oczaruje was bez reszty. Tego jestem pewien i tego życzę. http://koominek.blogspot.com - dwadzieścia siedem tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z książkami Marcina Ciszewskiego spotkałem się kilka lat temu, kiedy na rynku księgarskim pojawiła się pierwsza powieść, rozpoczynająca cykl ,,www". Od tamtej pory nasze spotkania przeżywały wzloty i upadki. Pamiętam, że nie byłem zachwycony powieściami kończącymi wspomniany cykl", zaś ,,Wiatr", który był ostatnim tomem cyklu pt. ,,Jakub Tyszkiewicz", powalił mnie na kolana swoją infantylnością i nagromadzeniem pomysłów zaczerpniętych z kina akcji typu ,,zabili go i uciekł". No cóż, widocznie mój gust czytelniczy ewoluował i od chwili kiedy pierwszy raz zetknąłem się z bohaterami tworzonymi przez Marcina Ciszewskiego, moje wymagania dotyczące literatury, po którą sięgam, znacznie wzrosły. Pomyślałem sobie jednak, że przecież także Marcin Ciszewski staje się coraz bardziej dojrzałym człowiekiem, a co za tym idzie, być może coraz lepszym autorem. Nie rozstając się z tą myślą, ale cały czas też mając w pamięci złe zdanie o powieści ,,Wiatr", skusiłem się i zakupiłem najnowsze dziecko tego autora, rozpoczynające całkiem nowy cykl opowiadający o losach Wilhelma Krügera. Szybko okazało się, że nowa powieść posłużyła Marcinowi Ciszewskiemu do wyprodukowania kolejnych super bohaterów, których to wątpliwymi przygodami, usiłuje on zainteresować swoich czytelników. Poczułem się zawiedziony i trochę oszukany, ale natychmiast zdałem sobie pytanie czegóż ja od Marcina Ciszewskiego oczekiwałem? Doszedłem do wniosku, że autor robi to, czego oczekują od niego jego wierni fani. Konstruuje właśnie takich super bohaterów i raczy ich przygodami spragnionych taniej sensacji czytelników. W żadnym wypadku nie chciałbym aby fani Ciszewskiego poczuli się w tym momencie urażeniu, każdemu przecież może podobać się coś innego. Zapewniam, że nikogo nie zamierzam obrażać i z nikogo się naśmiewać. Osobiście odniosłem wrażenie, że nowa powieść została skierowana do starszych, tych mniej grzecznych gimnazjalistów, którzy będą czerwienić się podczas czytania opisów miłosnych amorów młodocianych bohaterów, lub nawet wstrzymają oddech, kiedy dotrą do części książki opowiadającej o walkach pomiędzy polskimi i ukraińskimi żołnierzami, które autor umiejscowił w mieście Lwów. Ostrzegam, znajdą się w książce także bardziej brutalne opisy, które mogą wpłynąć negatywnie na rozwój młodej tkanki mózgowej. Należy zatem uważać i w odpowiednim momencie zamknąć oczy. Najnowsza powieść Marcina Ciszewskiego pt. ,,Kruger. Szakal" okazała się dla mnie prosta i wyblakła zupełnie tak, jak mdli i przezroczyści są jej bohaterowie. W żadnym wypadku nie zainteresowałem się stworzoną na potrzeby książki fabułą i w trakcie lektury, nie mogłem pozbyć się ze swych myśli pytania, jak wiele stron pozostało do końca? Tym akcentem, raczej definitywnie zakończyłem moje spotkania z Marcinem Ciszewskim i jego nowym cyklem. Po lekturze tej książki, wcale tego nie żałuję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka jest dobra chociaż seria o Tyszkiewiczu podobała mi się bardziej. Tu akcja się toczy w okresie międzywojennym, na tle walk o Lwów pomiędzy Polakami a Ukraińcami. Nie posiadałam o tym żadnej wiedzy, teraz mam przynajmniej mgliste spojrzenie. Trochę rozczarowało mnie zakończenie. Mam nadzieję, że dalsze tomy będą kontynuacją losów żyjących bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)