
Partner wydania: Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem
Autor najpoczytniejszych książek dla młodych czytelników, ojciec Koziołka Matołka, nie za bardzo lubił dzieci. Swoich nie miał. Twórca przesympatycznych bohaterek, nieprzewidywalnych i niezależnych młodych kobiet, był mizoginem. Zdeklarowany tradycjonalista i konserwatysta przyjaźnił się ze skamandrytami.
Kochał życie, nienawidził łzawych tragedii, a ,,Jontka z Halki powiesiłby z czystym sumieniem". Niektórzy twierdzili, że był ,,bawidamkiem, kokietującym i mizdrzącym się do czytelników z minoderią salonowej lwicy". Nałkowska nie cierpiała jego nieznośnego sentymentalizmu. W wydanej w 1953 roku Literaturze międzywojennej pisano, że Makuszyński nie gardzi ,,tanimi chwytami, schlebiającymi typowym gustom drobnomieszczańskim".
II Rzeczpospolita w jego powieściach była szczęśliwym krajem dobrych ludzi. Komunistyczni decydenci zarzucali mu, że nie widział kontrastów i walki proletariatu z krwiożerczym kapitałem. Ale nie mieli racji. Zachowując humor, ironię, zachwyt światem i wiarę w ludzką dobroć, Makuszyński opisywał Polskę bez retuszu. Bieda, a wręcz skrajne ubóstwo, często boleśnie doświadczały jego powieściowych bohaterów. Autor znał je z własnego doświadczenia. Rodzinie wcześnie pozbawionej ojca wcale się nie przelewało i wczesne lata Kornela należały do zdecydowanie chudych. Jako bystry obserwator dostrzegał też, z jakimi trudnościami borykał się młody kraj.
Sam Makuszyński przeżywał wtedy swój najlepszy okres. Każda jego książka miała po trzy, cztery wydania - a niektóre nawet dziesięć. Jednak po latach prosperity los znowu się odwrócił. W czasie okupacji pisarz ledwo wiązał koniec z końcem, a po wojnie, nie godząc się na kompromisy, został reliktem minionej epoki. W 1951 roku jego powieści znalazły się na liście książek ,,ideologicznie szkodliwych".
Na nic okazały się jednak starania komunistów, by skazać Makuszyńskiego na damnatio memoriae. Kolejne pokolenia zaczytywały się Szatanem z siódmej klasy i przeżywały przygody panny z mokrą głową wbrew głosom przed- i powojennych krytyków.
Próby czasu nie przetrwała tylko ,,dorosła" twórczość pisarza.
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania: 2017-05-24
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 296
Agnieszka Osiecka napisała o nim „legendarny twórca «Przekroju» (właściwie cudotwórca…) (…) starał się, żeby jakoś przetrwać...
Nowe wydanie bestsellerowej publikacji Mariusza Urbanka! Zły Tyrmand to swoisty rewers słynnego Dziennika 1954 Leopolda Tyrmanda, legendy polskiego jazzu...
Przeczytane:2020-10-28, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2020,
Biografia jednego z najpopularniejszych autorów książek dla dzieci - Kornela Makuszyńskiego. Pozycja jest bogata w informacje, cytaty i zdjęcia, miejscami niestety dosyć nużąca i przegadana (mało mnie interesuje np. recenzja jakiejś sztuki wystawianej we Lwowie ponad sto lat temu napisana przez pana Makuszyńskiego, a sporo takich rzeczy znajdziemy w tej biografii). Pisarz w okresie stalinowskim został skazany na zapomnienie, a jego książki były wycofywane z bibliotek. Na szczęście to się nie udało, bo każdy zna Koziołka Matołka, czy "Szatana z siódmej klasy". Po roku 1956 jego książki zaczęto wznawiać, ale często ocenzurowane. O dziwo niektóre powieści Makuszyńskiego wydane nawet w XXI wieku są wersjami ocenzurowanymi, a nie takimi jak napisał je autor. Nie świadczy to dobrze o naszych wydawnictwach.
Doceniam tytaniczną pracę Mariusza Urbanka i dlatego oceniam tę biografię wysoko, pomimo tego, że chwilami czytało mi się ją dosyć ciężko. Na pewno zachęciła mnie do sięgnięcia po książki Kornela Makuszyńskiego. Polecam.