Partner wydania: Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem
Autor najpoczytniejszych książek dla młodych czytelników, ojciec Koziołka Matołka, nie za bardzo lubił dzieci. Swoich nie miał. Twórca przesympatycznych bohaterek, nieprzewidywalnych i niezależnych młodych kobiet, był mizoginem. Zdeklarowany tradycjonalista i konserwatysta przyjaźnił się ze skamandrytami.
Kochał życie, nienawidził łzawych tragedii, a ,,Jontka z Halki powiesiłby z czystym sumieniem". Niektórzy twierdzili, że był ,,bawidamkiem, kokietującym i mizdrzącym się do czytelników z minoderią salonowej lwicy". Nałkowska nie cierpiała jego nieznośnego sentymentalizmu. W wydanej w 1953 roku Literaturze międzywojennej pisano, że Makuszyński nie gardzi ,,tanimi chwytami, schlebiającymi typowym gustom drobnomieszczańskim".
II Rzeczpospolita w jego powieściach była szczęśliwym krajem dobrych ludzi. Komunistyczni decydenci zarzucali mu, że nie widział kontrastów i walki proletariatu z krwiożerczym kapitałem. Ale nie mieli racji. Zachowując humor, ironię, zachwyt światem i wiarę w ludzką dobroć, Makuszyński opisywał Polskę bez retuszu. Bieda, a wręcz skrajne ubóstwo, często boleśnie doświadczały jego powieściowych bohaterów. Autor znał je z własnego doświadczenia. Rodzinie wcześnie pozbawionej ojca wcale się nie przelewało i wczesne lata Kornela należały do zdecydowanie chudych. Jako bystry obserwator dostrzegał też, z jakimi trudnościami borykał się młody kraj.
Sam Makuszyński przeżywał wtedy swój najlepszy okres. Każda jego książka miała po trzy, cztery wydania - a niektóre nawet dziesięć. Jednak po latach prosperity los znowu się odwrócił. W czasie okupacji pisarz ledwo wiązał koniec z końcem, a po wojnie, nie godząc się na kompromisy, został reliktem minionej epoki. W 1951 roku jego powieści znalazły się na liście książek ,,ideologicznie szkodliwych".
Na nic okazały się jednak starania komunistów, by skazać Makuszyńskiego na damnatio memoriae. Kolejne pokolenia zaczytywały się Szatanem z siódmej klasy i przeżywały przygody panny z mokrą głową wbrew głosom przed- i powojennych krytyków.
Próby czasu nie przetrwała tylko ,,dorosła" twórczość pisarza.
Informacje dodatkowe o Makuszyński. O jednym takim, któremu ukradziono słońce:
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania: 2017-05-24
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 296
Kup książkę Makuszyński. O jednym takim, któremu ukradziono słońce
Zobacz także
Makuszyński. O jednym takim, któremu ukradziono słońce - opinie o książce
Baśnie Dolnego Śląska Mariusza Urbanka przywołują najpiękniejsze z legend i podań, które zrodziły się w murach i krużgankach śląskich zamków i pałaców...
Sięgająca początków XX wieku barwna opowieść o tej inteligenckiej rodzinie, od dawna zanurzonej w polskiej kulturze i naszej bogatej tradycji literackiej...
Przeczytane:2020-10-28, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2020,
Biografia jednego z najpopularniejszych autorów książek dla dzieci - Kornela Makuszyńskiego. Pozycja jest bogata w informacje, cytaty i zdjęcia, miejscami niestety dosyć nużąca i przegadana (mało mnie interesuje np. recenzja jakiejś sztuki wystawianej we Lwowie ponad sto lat temu napisana przez pana Makuszyńskiego, a sporo takich rzeczy znajdziemy w tej biografii). Pisarz w okresie stalinowskim został skazany na zapomnienie, a jego książki były wycofywane z bibliotek. Na szczęście to się nie udało, bo każdy zna Koziołka Matołka, czy "Szatana z siódmej klasy". Po roku 1956 jego książki zaczęto wznawiać, ale często ocenzurowane. O dziwo niektóre powieści Makuszyńskiego wydane nawet w XXI wieku są wersjami ocenzurowanymi, a nie takimi jak napisał je autor. Nie świadczy to dobrze o naszych wydawnictwach.
Doceniam tytaniczną pracę Mariusza Urbanka i dlatego oceniam tę biografię wysoko, pomimo tego, że chwilami czytało mi się ją dosyć ciężko. Na pewno zachęciła mnie do sięgnięcia po książki Kornela Makuszyńskiego. Polecam.