Dzieciobójczynie
Bogdan Lach, Przemysław Słowiński

Przestępstwo dzieciobójstwa należy do tzw. uprzywilejowanych typów zabójstwa. (...) Obecnie w polskim prawie karnym (regulacja z 6 czerwca 1997 roku) dzieciobójstwo zostało spenalizowane w art. 149 kodeksu karnego. Ten typ zabójstwa jest zagrożony karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie posiada powszechnie uznaną nazwę ,,dzieciobójstwo". Odnosi się do zabójstwa dziecka przez matkę w okresie porodu, pod wpływem jego przebiegu. Typizacja tej formy zabójstwa bazuje na kilku dodatkowych przesłankach, które muszą być dodatkowo spełnione i występować łącznie.* Bogdan Lach i Przemysław Słowiński napisali dokument, który pozwala na przybliżenie dość trudnej tematyki, jaką jest kwestia dzieciobójstwa. Trudnej z uwagi na wydźwięk społeczny. Przedstawiają, jak na przestrzeni ponad 100 lat zmieniało się prawo w tym zakresie, opisują najgłośniejsze sprawy i przypadki mające miejsce nie tylko w Polsce, ale również na świecie. Wnikliwie opisują mechanizm działania kobiet dokonujących zbrodni. Rozpatrują nie tylko zdarzenia, które można podciągnąć pod wspomniany wcześniej art. 149 k.k., ale również te, których można podciągnąć pod zabójstwo dziecka (art. 148 k.k.). Nie brak tu tak szokujących społeczeństwo w ostatnich latach spraw, jak zabójstwo Madzi z Sosnowca z 2012 roku czy makabrycznego znaleziska w domowej zamrażarce małżeństwa Lucyny i Janusza D. z Lubawy z 2013 roku. Nie mniej zajmujący jest materiał stanowiący opis XIX wiecznych polskich akuszerek, które bez skrupułów pozbywały się niemowląt, które wcześniej zabierały w celach zarobkowych, a kiedy było ich zbyt wiele - uśmiercały. Przemysław Słowiński z dokładnością opisuje przebieg zdarzeń oraz śledztw, które były prowadzone w każdej z tych spraw. Przytacza fragmenty doniesień prasowych, wypowiedzi świadków zdarzeń, ale i udostępnia część zapisów z przesłuchań śledczych i procesów. Opisuje zachowanie tych osób oraz emocje, jakie wykazywały podczas przesłuchania. Nie umniejszając wartości, jaką jest skrót każdej z tych historii, mnie w tej publikacji zainteresowały bardziej komentarze Bogdana Lacha, profilera policyjnego, który szczegółowo opisuje prawdopodobne mechanizmy psychologiczne działania każdej z tych kobiet. Wyjaśnia szczegółowo, jakie kobiety popełniają zbrodnie, w jaki sposób działają kobiety i czym to jest uwarunkowane, przedstawia statystyki dzieciobójstwa w Polsce na przestrzeni kilkunastu lat. Próbuje tłumaczyć, czym kieruje się w tej dramatycznej chwili kobieta, która popełnia ten rodzaj zbrodni. W publikacji autorzy starają się przybliżyć czytelnikowi problematykę pozbawiania dzieci życia przez kobiety. Pokazują przede wszystkim, że grupa kobiet sprawczyń nie jest jednorodna. Istnieją pewne cechy powtarzalne u większości z nich, niemniej jednak nie można tu mówić o identycznych uwarunkowaniach, motywach czy scenariuszach. Nie zgadzam się jedynie ze słowami opisu, jaki wydawca umieścił na okładce książki, jakoby dokument był wstrząsający (być może to ja mam inny próg odporności na wstrząs). Odebrałam publikację jako czysto popularnonaukowe opracowanie na temat przyczyn zabójstw dokonywanych na dzieciach. Książkę polecam, szczególnie czytelnikom, którzy lubią zgłębić ludzką psychikę, jak i tym, których ciekawi przebieg wydarzeń bulwersujących społeczeństwo od wieków. * cytat pochodzi z książki

Informacje dodatkowe o Dzieciobójczynie:

Wydawnictwo: Videograf
Data wydania: 2014-08-20
Kategoria: Popularnonaukowe
ISBN: 978-83-7835-327-0
Liczba stron: 288
Dodał/a opinię: Natalia Nowak-Lewandowska