Jedyne dziecko

𝕁𝕖𝕕𝕪𝕟𝕖 𝕕𝕫𝕚𝕖𝕔𝕜𝕠 

To była mocna książka.

Nie dla ludzi o słabych nerwach.

Nawet ja, bardzo odporna na różne obrzydliwe i wstrząsające rzeczy (w końcu jestem miłośnikiem horrorów) miałam ochotę płakać, zwymiotować albo kogoś conajmniej porządnie pokiereszować.

Dlatego od przeczytania do recenzji minęło kilka dobrych dni.

Ta historia jest o traumatycznych wydarzeniach w pewnej rodzinie.

Ojciec moles**je syna, matka za wszelką cenę stara się go ochronić.

System zawodzi, w okolicach zdarzają się również brutalne mordest*a kobiet, które są równie brutalnie g**łcone a mordercy nie idzie złapać.

W końcu ktoś łączy kropki i śledztwo prowadzi do ojca chłopca, jednakże temu udaje się uniknąć kary nim znajdą na niego dowody.

I czy na pewno to on był winny?

Zrozpaczona matka zostaje pchnięta do ostateczności, syn trafia pod opiekę babci.

Ale czy jego koszmar się skończy?

Czy w końcu będzie bezpieczny?

Ta książka mimo bardzo, bardzo trudnego tematu (zwłaszcza, że jestem sama mamą sześciolatka) pochłonęła mnie.

Czytałam i czytałam aż dobrnęłam do końca.

Jack Ketchum miał cholernie dobre pióro, czyta się go z pasją i nie patyczkował się w wyrażeniach.

Książka jest brutalna, pełna przekleństw i obnaża wadliwość systemu - zawiedli wszyscy, policja, sąd.

Z pewnością ta książka zostanie w m

ojej pamięci na długi czas.

Informacje dodatkowe o Jedyne dziecko:

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Data wydania: 2011-07-14
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788361386070
Liczba stron: 324
Dodał/a opinię: Bookszonki