Zła krew

Współczesna Anglia, gdzie żyją czarodzieje i
czarodziejki. Nazywa się ich białymi, są dobrzy a przynajmniej tak sami o sobie
myślą. Ich największymi wrogami są czarni- źli czarownicy i czarownice.
Jakiekolwiek kontakty między nimi są zakazane. Biali polują na czarnych
dokonując zemsty, polegającej na torturach i ostatecznej śmierci. Z takiego
związku narodził się Natan. Mieszka z babką i przyrodnim rodzeństwem, co roku
poddawany jest ocenie przez najwyższą Radę Białej Magii. Nazwany półkadem jest
dręczony a jego prawa z upływem czasu zostają ograniczone. Kiedy zostaję
uwięziony zaczyna się jego desperacka walko o przetrwanie. Natan jest gotowy na
wszystko, aby zbiec przed siedemnastymi urodzinami. W tym dniu musi otrzymać
trzy dary od swojego ojca, by zostać pełnoprawnym czarownikiem.

Książka rozpoczyna się od nieudanej ucieczki
Natana, pełnej bólu i krwi. Zastanawiałam się jak do tego doszło, i całe
szczęście przenieśliśmy się do młodzieńczych lat bohatera śledząc jego proces
dorastania. Znienawidzony przez najstarszą siostrę, często był raniony nie tylko
fizycznie, ale i psychicznie. Podoba mi się jego niezłomna odwaga i siła
przetrwania. Głównie skupiamy się na nim i brakowało mi rozwinięcia pozostałych
postaci. Kiedy przywiązałam się do kogoś i zaczynał mnie interesować np. Arran,
następowała zmiana i Natan zmieniał miejsce pobytu, co również wpływało na
urwanie poprzednich znajomości. Mam nadzieję, że w następnej części Autorka
rozwinie relacje Natana z innymi bohaterami.

W książce nie ma postaci jednoznacznie dobrych czy
złych. Czarodzieje i czarodziejki nazywają się białymi, ale czy tacy są? Bardzo
w to wątpię. Postępuję okrutnie i bezwzględnie. Zabijają i ścigają czarnych, ale
ich największą zbrodnią, oczywiście jak dla mnie jest ich stosunek do Natana.
Jak można tak traktować dziecko, pozwalać na bicie go i trzymanie w klatce.
Chłopiec z obrożą na szyi to przejaw dręczenia a oni nie widza w tym nic złego,
ponieważ dla nich jest tylko półkodem. Oczywiście nie wszyscy są źli. Annalise
to jedyna przyjaciółka, jaką miał, jest dla Natana dobrym wspomnieniem i
marzeniem trzymającym przy życiu. Ten aspekt książki pozwala na różne
interpretacje bohaterów, rozmyślanie o ich poczynaniach i zadumie nad nimi.

Podzieliłabym książkę na dwie części. Pierwsza mówi
po dorastaniu i uwięzieniu Natana a druga dotyczy jego ucieczki. Pierwsza jest
pełna tortur. Moim zdaniem autorka trochę przesadziła. Niejednokrotnie
zapłakałam nad losem młodego bohatera, ale po pewnym czasie stało się to nużące.
Akcję przeplatana jest między biciem i znęcaniem się nad chłopakiem a kolejnymi
ocenami przed Radą, co spowodowało wiele powtórzeń. Bicie, ocena, tortura, ocena, próba ucieczki,
ocena, cięcie nożem, ocena. Już straciłam nadzieję, że czymś jeszcze zostanę
zaskoczona, aż nastał ten wielki dzień, kiedy Natan ucieka. W tym momencie
zaczyna się prawdziwa akcja i muszę powiedzieć, że jest to o wiele lepsza część
książki. Natan podróżuje, poznaje nowych czarnych i białych, aż w końcu zaczyna
stawać się młodym mężczyzną walczącym o swoje życie.

Wielka reklama „Złej krwi” oraz fakt, że książka
została przetłumaczona na 47 języków i to przed premierą, momentalnie nadmuchała
moje oczekiwania i wyobrażenia. Czytając ogarniało mnie coraz większe
rozczarowanie. Oczekiwałam czegoś więcej, brakowało mi lekkości i porywających
dialogów. W pewnej chwili miałam już dość tego jak Natan jest traktowany i tu
Pani Sally Green trochę przesadziła i zagrała na moich uczuciach. Pomimo
poważnego tematu brak mi humoru, chociażby odrobiny. Złagodziłoby to wydźwięk
całej książki i rozluźniło napiętą atmosferę. Pomimo, że cały czas narzekam nie pomyślcie,
że książka jest zła. Tak naprawdę jest całkiem dobra i warta przeczytania.
Jestem lekko zaskoczona wielki bumem otaczającym książkę, która względem mnie
nie wnosi nic nowego do tej dziedziny literatury. Główną zaletą jest dobrze
wykreowana postać Natana. Bohater
pobudza emocje a czytelnik nabiera instynktu ochronnego względem zranionego
chłopca. Lubię Natana i jestem ciekawa jak potoczy się jego życie. Książa
skłania do przemyśleń, polecam, lecz nie oczekuje lekkiej lektury. Czytając
odbyłam wzruszającą wędrówkę i towarzyszyłam bohaterowi w heroicznej walce o
wolność, pokonując przeciwności losu. „Zła Krew” ukazuje ludzkie zahamowania i
uprzedzenia a cytat, który znajduję się na początku lektury świetnie to
pokazuje.

William Shakespeare, Hamlet

4/6