Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Bohumil Hrabal
Bohumil Hrabal - cytaty
Współczesne jest zawsze to, co idzie z duchem czasu. (s.145).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Niebiosa nie są humanitarne, lecz jest chyba coś więcej niż te niebiosa, współczucie i
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Ja nigdy nie byłem przeklęty. To, że ktoś ma kłopoty sercowe albo musi robić coś, czego robić nie chce, to nie znaczy jeszcze, że jest przeklęty. (s.53).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Kiedyś pragnąłem wzbudzić w człowieku doznanie Piękna. Ale po co? Człowiek niezmiennie żyje jak zwierzę, niezmiennie pracuje do upadłego i dostaje za to pałką.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) widziałem, jak wszyscy ludzie zaciemniają mi to, co chciałem widzieć i wiedzieć, że wszyscy zajmują się tylko tym samym, co i ja dawniej, odkładając na później to, o co i tak kiedyś muszą zapytać, jeśli spotka ich szczęście i będą na to mieli czas przed śmiercią... Właściwie zawsze w tej gospodzie utrzymywałem, że sens życia polega na pytaniu o śmierć: jak też się zachowam, kiedy nadejdzie mój czas, bo śmierć...Nie, owo wypytywanie się samego siebie jest właściwie rozmową pod kątem nieskończoności i wieczności i takie pode
Autor:
Bohumil Hrabal
0
tak oto na tych skrzydłach Maniusia daleko odwiała od siebie naszą love story...
Autor:
Bohumil Hrabal
0
rozpocząłem setkę reprodukcji Rembrandta van Rijn, sto takich samych portretów starego artysty z gąbczastą twarzą, podobizny człowieka, który dzięki sztuce oraz opilstwu doszedł na sam próg wieczności i widzi, jak klamka
Autor:
Bohumil Hrabal
0
w gruncie rzeczy moje życie to nic innego tylko czyściec
Autor:
Bohumil Hrabal
0
U nas, w Europie Środkowej, zawsze to, co gdzie indziej było rzeczą najzwyklejszą w świecie, uchodziło za wielkie wydarzenie. Dwie drobnostki - kiedy w Paryżu pierwsza kobieta jechała automobilem, to po prostu kobieta jechała automobilem; kiedy jednak w Pradze pierwsza kobieta jechała automobilem, to przyszło czterdzieści tysięcy ludzi. Bo to było olbrzymie wydarzenie... (s.15).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
taki lord angielski tak samo ładnie się ochleje i zaświni jak prostak, ale między swoimi w klubie
Autor:
Bohumil Hrabal
0
nie mogłem iść dalej, nie mogłem już nawet spojrzeć na tę moją prasę, odwróciłem się i wyszedłem na chodnik, słońce oślepiło mnie i stałem, nie wiedząc, dokąd iść, w czas burzy nie przyszedł mi z pomocą ani jeden tekst z książek, którym bezgranicznie ufałem...
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Freudowi zawdzięczam raczej tę jego metodę, zapis psychoanalityczny, który jest bardzo bliski katolickiej spowiedzi usznej - tyle że moją spowiedzią jest pisanie. A zatem ja, dopiero pisząc, dowiadywałem się, kim naprawdę jestem. (s.39).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
podczas gdy mądrzy i roztropni dezynfekują się starannie, pabitel pachnie człowieczeństwem.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Zwierzę doskonale wie, kiedy jego właściciel jest smutny, podczas gdy jego bliscy, którzy już się ożenili, zamieszkali gdzie indziej, już tego nie wiedzą albo mają własne zmartwienia. A ten pies czy kotka to wie i żeby pana pocieszyć, będzie panu patrzeć w oczy całkiem jak człowiek aż poczuje pan, że pańskie niebiosa, które były zamknięta, czy to przez ludzką złość, czy starość, znów się otwierają. Zwierzęta zastąpią panu mowę kochanków, kiedy są w siódmym niebie. (s.150).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
[Szigeti] Ta myśl Örkenyego mogła by zabrzmieć i z pańskich ust: "Naród dojrzewa dopiero wtedy, gdy nauczy się śmiać z siebie, i z tego, co kiedyś opłakiwał i czego się bał" (s.48).
Autor:
Bohumil Hrabal
0
←
pierwsza
poprzednia
17
18
19
20
następna
ostatnia
→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(127)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy