Dlaczego warto?
REJESTRACJA
LOGOWANIE
KSIĄŻKI
Nowości
Zapowiedzi
Patronujemy
Autorzy
Cykle
Streszczenia
Wydawnictwa
FILMY
Nowości
Zapowiedzi
SERIALE
Wszystkie
Popularne
Seriale obyczajowe
Seriale tureckie
Telenowele
Seriale komediowe
Seriale kryminalne
Reality show
Programy rozrywkowe
NEWSY
Wszystkie
O tym się mówi
Filmy i seriale
Konkursy i nagrody literackie
Fragmenty książek
Promocje i wyprzedaże
Telewizja
Wydarzenia
RECENZJE
Wszystkie
Biografie, wspomnienia
Dla dzieci
Dla młodzieży
Dydaktyka
Fantasy, science fiction
Historyczne
Horror
Komiksy
Kryminał, sensacja, thriller
Kuchnia
Literatura faktu, reportaż
Literatura piękna
Medycyna i zdrowie
Obyczajowe
Pedagogika
Podróżnicze
Poezja
Popularnonaukowe
Poradniki
Przygodowe
Psychologia
Romans
Sport
Wiedza ezoteryczna
Young Adult
Zarządzanie i marketing
PUBLICYSTYKA
Wszystkie
Popularne
Wywiady
Recenzje filmów i seriali
Sylwetki twórców
Analiza
Esej
Felieton
Komentarz
Kurs pisania
Jak pisać wiersze?
Recenzje gier planszowych
Relacja
CYTATY
Wszystkie
O Życiu
O miłości
O kobietach
Złe
O ludziach
RANKING
SPOŁECZNOŚĆ
Wiersze
Opowiadania
Forum
Konkursy
Granice TV
Wymieniaj punkty na książki
Zdjęcia użytkowników
Wyzwania czytelnicze
Ranking użytkowników
BIBLIOTECZKA
granice.pl
Cytaty
Autor: Bohumil Hrabal
Bohumil Hrabal - cytaty
Teraz minęła mnie z miną osoby, dla której biblioteka uniwersytecka to już chleb powszedni, a ja z całą pewnością wiedziałem, że ta dziewczyna nie będzie szczęśliwa, że jej życie będzie smutne i piękne, a dla mężczyzny życie z nią będzie jednocześnie udręką i spełnieniem...
Autor:
Bohumil Hrabal
0
całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli
Autor:
Bohumil Hrabal
0
mówię mistrzowi, mistrzu, a gdzie dziś jest Olda Tuma? Mistrz wziął najsamprzód tą trumnę w kleszcze i za nim ją po płozach wsunął do paleniska, pokazał na tą trumnę i rzekł... Olda Tuma dziś jest tutaj!
Autor:
Bohumil Hrabal
0
niech się pan każe spopielić i zapisze mi ten swój popiół, a ja będę panem czyścić widelce i noże
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) przypadek, drugie miano cudu.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Polacy lubią płakać, mają zresztą po temu powody, a jednocześnie są niebywale dumni. To właśnie jest interesujące u Polaków, że chociaż zawsze przegrywają, to jednak uważają się za zwycięzców, ponieważ przeklinają - i dlatego są wierzący - tego, kto ich pokonał; to Bóg musi się zemścić na nim za to, że przegrali wszystkie bitwy i wojny. Na tym polega piękno Chopina. Zresztą piękno to nie to słowo, to przecież padół łez. Chopin... Jak tylko zacznie grać, już chce się człowiekowi beczeć, i nawet te mazurki to coś takiego, że tańcz
Autor:
Bohumil Hrabal
0
ale wygłupiać się pan może tylko tak długo, jak długo jest pan zdolny powrócić do stanu poprzedniego. Pewnego razu jednak już się to panu nie uda i pojawi się rozszczepienie, wobec czego przywiozą pana tutaj, do nas
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Kto chce żyć w Europie Środkowej, nie może wytrzeźwieć.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) niebiosa nie są humanitarne i człowiek, który się para myśleniem, także humanitarny nie jest.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
I ja teraz, Kwiecieńko, przyznaję się pani ze skruchą, że dbałem o siebie, a ponieważ najmniej wypadków śmierci zdarza się w gospodach, wobec tego jak tylko mogłem, siedziałem "Pod Białym Konikiem
Autor:
Bohumil Hrabal
0
trumna jest moja kolebką, a napis cmentarny na pomniku to moja metryka
Autor:
Bohumil Hrabal
0
pisarz i prosię stają się sławni po śmierci
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Kiedy ktoś zwracał się do mnie, stawałem w pąsach, wydawało mi się bowiem, że wszystkim ludziom coś się we mnie nie podoba. Przed trzema miesiącami podciąłem sobie żyły w przegubach rąk, a niby to nie miałem ku temu powodu. Ale ja powód miałem i znałem go, i bałem się bardzo, że każdy, kto na mnie popatrzy, od razu ten powód odgadnie. Cóż jednak może sobie człowiek myśleć, kiedy ma dwadzieścia dwa lata?
Autor:
Bohumil Hrabal
0
Ludzie dążący z uporem do jakiegoś celu załamują się, gdy go wreszcie osiągną.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
(...) a potem tylko leżeliśmy i patrzyliśmy na poblask i odbicia z wnętrza na pół przepalonego żeliwnego piecyka, który emanował ciepło i światło. Nie pragnęliśmy już niczego innego, jak tylko żyć tak wiecznie, jakbyśmy wszystko dawno już sobie powiedzieli, jakbyśmy żyli razem od urodzenia i nigdy ani na chwilę nie rozłączali się.
Autor:
Bohumil Hrabal
0
←
pierwsza
poprzednia
20
21
22
23
następna
ostatnia
→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
życie(190)
ludzie(140)
miłość(132)
smierc(127)
bóg(112)
praca(102)
kobieta(74)
dzieci(69)
kobiety(66)
prawda(61)
Reklamy