Kasia Keller - cytaty

Cud, miód i ubóstwo...

- Od dziec­ka mam ten pro­blem (...). - Jaki? - Z od­po­wied­nią wagą. No bo ja mam dobrą, pra­wi­dło­wą, tylko je­stem do niej tro­chę za niska.

- Priorytety-srety-tety, panno Haniu. Nawet najbardziej dorodne winogrono prędzej czy później będzie rodzynkiem.- Że co?- A to, że każda piękna królewna w końcu dostaje zmarszczek i rośnie jej dupa.

Od sa­mot­nej chwi­li dużo lep­sza jest chwi­la we dwoje.

Myśli coraz bar­dziej ją przy­tła­cza­ły. Wi­ro­wa­ły w gło­wie ni­czym beton w be­to­niar­ce i przy­sła­nia­ły zdro­wy roz­są­dek.

Le­piej być zna­nym pi­ja­kiem niż ano­ni­mo­wym al­ko­ho­li­kiem. (...). Ano­ni­my ka­rie­ry nie robią. Chyba że w pro­ku­ra­tu­rze.

Teraz człowiek potrzebuje osobnego talerza do śniadania na pigułki. Pastylki na niespokojne nogi, na pieczenie i swędzenie pochwy, na chrapanie, a nawet na porost włosów. Ja podziękuję, wie Hania. Pozostanę przy własnych metodach.

Odkąd umarł Mickiewicz, to tylko grafomani zostali.

Nie przyszła góra do Mahometa, to wszedł Mahomet pod górę.

Każdy człowiek, choćby nie wiadomo jak interesujące prowadził życie, do prawdziwego spełnienia potrzebuje naturalnego wroga. Takiego, z którym się może porównać, a właściwie udowodnić sobie, o ile jest od niego lepszy.

Cza­sem, jak czło­wiek na coś bar­dzo czeka, to robią mu się takie omamy. Chata mor­ga­na nor­mal­nie.

Duma od niego bije taka, że mógłby nią obdarować kilka stowarzyszeń narodowców.

- Kie­dyś też mia­łam ma­rze­nia — wes­tchnę­ła ko­bie­ta.- I co?- I nic. Wy­da­rzy­ło się... życie.

Ona nigdy nie prze­sta­nie. Nawet gdyby stra­ci­ła język, plo­tła­by na migi

Co się od­wle­cze, to się je­dy­nie roz­wle­cze.