Łauma

   Piąte wydanie komiksowego albumu... - ktoś powie, że to dużo..., ale ktoś inny powie, że w sam raz po to, by mogły go poznać, docenić i pokochać kolejne pokolenia czytelników. I ja jestem w tej drugiej grupie, gdy oto mam w swych rękach piąte już wydanie znakomitej opowieści Karola Kalinowskiego pt. ,,Łauma", którą to możemy cieszyć się raz jeszcze za sprawą Wydawnictwa Kultura Gniewu. Zapraszam was do poznania recenzji tej świetnej historii.

 Dorotka wraz z rodzicami przyjeżdża do Łojm - małego, rodzinnego miasteczka taty, by odwiedzić mieszkającą tam babcię Rozalię. Na miejscu okazuje się, że ta zmarła dzień wcześniej w bardzo niezwykłych okolicznościach. Po pogrzebie rodzice podejmują decyzję o pozostaniu i zamieszkaniu w Łojmach, co też zmieni ich życie na zawsze, a w szczególności Dorotki. Otóż ta pewnego wieczoru spotka przyjaznego skrzata i pewnego ducha, którzy pomogą jej w powstrzymaniu bardzo niebezpiecznej, starej wiedźmy...

 Powyższy zarys fabuły skłania do przekonania, że mamy przed sobą kolejną klimatyczną, opartą na słowiańskich legendach, ekscytującą baśń dla dzieci. I w 90% będzie to słuszny wniosek, ale pozostałe 10% każe nam mieć w tym względzie pewne wątpliwości, dyktowane kilkoma scenami i grafikami, których przynajmniej ja nie pokazałabym swojemu dziecku przez ukończeniem co najmniej 12 roku życiu. Dlatego też najbezpieczniej jest powiedzieć, że mamy przed sobą komiksową baśń dla dzieci starszych i dorosłych.

 Historię tę wypełnia relacja o kolejnych losach i przygodach Dorotki, która odnajduje się w nowym domu, poznaje jego tajemnice i sekretnych mieszkańców pod meblami, jak i wreszcie - w jakiejś mierze za sprawą swojej nieroztropności, sprowadzą na okolicę wielkie niebezpieczeństwo. Potem nastaje iście magiczny czas spotkań, rozmów, próśb i forteli, które to prowadzą nas do efektownego finału. I jest w tym wszystkim akcja, jest całkiem dobry humor, jak i nie zabrakło też ważnej życiowej lekcji o tym, że za swoje pomyłki trzeba zawsze brać odpowiedzialność.

 W opowieści tej jest oczywiście także piękne nawiązanie do słowiańskiej, a dokładniej rzecz ujmując jaćwieskiej mitologii, gdzie z jednej strony mamy dawne wierzenia oraz koloryt i klimat Suwalszczyzny, zaś z drugiej obecność najprawdziwszych bóstw i bogów z Perkunem na czele. To wszystko nadaje niezwykłej, fantastycznej, baśniowej postaci tej relacji, ale też i niesie sobą wiedzę, która może zamienić się w ciekawość dalszego zgłębiania tego naszego folkloru.

 Nie sposób nie poświęcić słów kilka głównej bohaterce tego komiksu - Dorotce. To rezolutna, ciekawa świata, bardzo odważna i umiejąca zjednywać sobie szybko nowych przyjaciół dziewczynka, przy której to nawet boskie kaprysy i złe czyny starej wiedźmy nie będą straszne młodym czytelnikom. Bo to taka postać, którą lubi się od pierwszych chwil lektury i z którą to - mówiąc kolokwialnie, łapie się wspólny język od pierwszego spotkania.

 Ilustracje w tym komiksie są z pewnością bardzo specyficzne, ale przez to i niezwykle urokliwe. To czasami prosta forma, czasami zaś niezwykle rozbudowane plany, drobna i szczegółowa kreska, zaś innym razem wręcz odwrotnie, jak i również ciekawe kadrowanie. Bo w tych obrazkach jest też tyleż piękna, co i brzydoty, ale takiej ładnej i właściwej brzydoty. No i oczywiście biel i czerń, gdzie te dwa kolory nadają całości naprawdę wyjątkowego klimatu.

 Dobrze się stało, że oto mamy kolejne, jakże efektowne wydanie komiksu ,,Łauma", którego odkrywanie przyniesie z pewnością wiele frajdy nowym pokoleniom czytelników. To humor, emocje, barwna przygoda, słowiańska mitologia i niezwykle klimatyczne ilustracje. Oczywiście raz jeszcze powtórzę, że jest to komiks dla nieco starszych dzieci, o czym po prostu warto pamiętać. Tym samym pozostaje mi już tylko gorąco zachęcić was do sięgnięcia po ten tytuł - polecam, naprawdę warto.