Okładka książki - Dziewczynko, roznieć ogieniek

KUP TERAZ

Dziewczynko, roznieć ogieniek
Martin Šmaus

Ocena: 4.75 (4 głosów)

opis

"To wszystko wymknęło nam się z rąk (...) Tak szybko wszystko zniszczyliśmy. Cygańskich wójtów posłaliśmy do kopalń albo od razu za kratki, mężczyzn w sile wieku - do stalowni, starszych - do domu starców, dzieciaki - do domów dziecka. Porwaliśmy, poszarpaliśmy wszystko, a co daliśmy im w zamian? Co za ich dzieci, wozy, konie? Pieniądze, tylko pieniądze. Nie mieli gdzie się podziać? Dostali dom po Niemcach. Było im za zimno? Następnego dnia traktor przywoził im przyczepę drewna. Chcieli nowe mieszkanie? Dostawali klucze. Kiedy doprowadzili je do ruiny, przenosili się do następnego. Bardzo chcieliby pracować, ale wszystko ich boli? Lekarz przyznawał im rentę inwalidzką. Kiedy przepili zasiłek na dzieci, mówili: 'Nasze dzieciaki są głodne, dajcie!'. A myśmy dawali. Wszystko, a jednocześnie tak strasznie mało. Szybko się nauczyli, co robić, i tego samego nauczyli dzieci:awanturować się, wyciągać rękę. Jak wiewiórka, która zamiast pokazać młodym, jak się biega po drzewach, wypatruje orzeszków i łuska nasiona z szyszek, prowadzi je do kosza na śmieci z resztkami jedzenia i ławeczki, gdzie wysiadują emeryci, od których można wyżebrać kawałek bułki. Na początku wszystko wydawało się takie proste. Rozwalić im wozy, dzieciaki wyszorować i ogolić na łyso, dorosłym wyrwać korzenie, podciąć i przesadzić. A potem (...) cała ta maszynka zaczęła się zacinać. (...) Dopiero dzisiaj zaczyna do nas docierać, że odebrać komuś dziecko, zabić psa, ściąć drzewo, choćby zgodnie z prawem, to zbrodnia". Przejmująco o kondycji Cyganów i naszej koncepcji na ich egzystencję. Na przykładzie zawikłanych losów pewnego cygańskiego chłopca, który chciał żyć inaczej niż jego przodkowie, choć jego romska dusza rwała do muzyki i taboru. Jeśli ktoś gdzieś przypadkiem zobaczy czeską laureatkę literackich nagród, niechaj śmiało podąża za nią na ten niełatwy trakt.