Śleboda
Małgorzata i Michał Kuźmińscy

Duet Państwa Kuźmińskich w powieści zatytułowanej ,,Śleboda" zaprezentował na tyle wysoki poziom, że postanowiłem wybaczyć błędy popełnione przy konstruowaniu wątków fabuły związanych z procedurami policyjnymi. Powieść zachwyciła mnie w takim stopniu, że zdecydowałem autorom te ,,babole" darować i ocenić książkę bardzo wysoko. Jednak, na końcu powieści, autorzy zamieścili podziękowania, w których wymienili człowieka doradzającego im właśnie w sprawach związanych z pracą policji. W takim wypadku, zapomnieć niedociągnięć takiego kalibru niestety nie mogę. Wydaje mi się, że szukamy porad fachowców po to, aby wyeliminować błędy, które wpływają negatywnie na naszą pracę. W czym rzecz? Dla zwykłego tak zwanego ,,zjadacz chleba" szczegóły, o których wspomnę w dalszej części opinii, będą raczej niezauważalne. Jednak dla osoby, która na kryminałach i pracy policyjnej zęby zjadła, są one rażące i w rasowej powieści kryminalnej, do jakiej zapewne pretenduje ,,Śleboda", nie do przyjęcia. Chciałbym zatem Państwu Kuźmińskim i osobie doradzającej, czyli Panu Pawłowi Leskiemu uzmysłowić, że Policyjna Izba Zatrzymań znajdująca się czy to na Komisariacie, czy Komendzie Policji, nie ma prawa służyć i nie służy nigdy jako areszt. Aresztować człowieka w Polsce może jedynie sąd, nigdy policja. W Policyjnej Izbie Zatrzymań można przetrzymywać człowieka wyłącznie do wytrzeźwienia lub wyjaśnienia, do 48 godzin. Nigdy nie można powiedzieć, że stosuje się wobec umieszczonego tam człowieka areszt, a tym bardziej areszt wydobywczy. Jak wspomniałem, zatrzymany przez policję może przebywać w Policyjnej Izbie Zatrzymań do 48 godzin i nie ma prawa zaistnieć sytuacja, w której policjanci zapomnieli o świadku, bądź podejrzanym i przetrzymywali go wyłącznie na podstawie swojego widzimisię, lub niedopatrzenia. Ponadto - w polskim prawie - osobę, której zamierza się przedstawić zarzuty, bądź przesłuchać ją w charakterze świadka, można doprowadzić do jednostki zgodnie z nakazem zatrzymania, a nie aresztowania. Nakazy aresztowania stosuje się w zupełnie innych sprawach, nie mających nic wspólnego ze sprawą z fabuły powieści. W Polsce, przeważnie realizuje się międzynarodowe nakazy aresztowania. Być może przeoczyłem jeszcze jakieś ,,kwiatki" bądź umknęły już one z mojej pamięci i zdaję sobie sprawę, że przez większość czytelników ,,Ślebody" zostanę potraktowany jako oszołom, który się czepia, ale cóż, taki już jestem. Lubię jak coś zrobione jest porządnie Jak już wspomniałem na samym początku, powieść ta zafascynowała mnie i cieszy mnie fakt, że wzorem sławnych duetów zagranicznych autorów kryminałów, powstają takowe również w Polsce. Tym bardziej jest to krzepiące, jeśli stworzona przez taki rodzimy duet książka posiada interesującą i zawiłą intrygę kryminalną, oraz świetnie nakreślonych i skonstruowanych bohaterów. Całości dopełnia zastosowany język, który przeplata się z góralską gwarą. Obawiałem się, że użyte sformułowania będą utrudniały odbiór, jednak okazało się, iż w miejscach, gdzie bohaterowie posługują się językiem z Podhala, należy jedynie nieco bardziej się skupić i w zupełności wystarczy to do zrozumienia fabuły. Zastosowanie języka Górali dodaje powieści kolorytu i wzmacnia bodźce związane z odbiorem doskonałego klimatu tatrzańskiej miejscowości. Myślę, że ,,Śleboda" doskonale nadaje się na scenariusz filmowy - z chęcią obejrzałbym film z tak dobrze pomyślaną intrygą kryminalną , i akcją rozgrywającą się w przepięknych Tatrach, do których zawsze tęsknię. Ocena: A co mi tam, dam jednak 5/6

Informacje dodatkowe o Śleboda:

Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2015-03-18
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-271-5270-1
Liczba stron: 336
Dodał/a opinię: Isgenaroth