Słomiana wdowa, czyli kobieta do zadań specjalnych
Iwona Czarkowska

Każdy z nas czasem potrzebuje odprężenia, odpoczynku po ciężkim dniu. Lekkiego i przyjemnego oderwania od rzeczywistości, który dostarczy miłych wrażeń. W takich chwilach z przyjemnością sięgam po książki, które nie wymagają nadmiernego skupienia, nie prowokują do myślenia, ale za to idealnie pozwalają zrelaksować się.

Iwona Czarkowska z wykształcenia jest dziennikarką. Urodziła się dawno, dawno temu. Tak dawno, że w dzieciństwie po podwórku przed domem, w którym mieszkała biegały dinozaury. A może były to mamuty? Dzisiaj już nie pamięta, ale jak sama twierdzi widok ten pozostawił trwały ślad w jej psychice. Nie wiedziała, że jej powołaniem jest pisanie książek dla dzieci póki nie dostała od pracodawcy polecenia stworzenia bajki dla dzieci. Napisała jedną, a potem powstały następne i tak już jej zostało. Pierwszą powieść dla dorosłych opublikowała w 2009 roku – była to „Słomiana wdowa”. Rok później ukazała się jej kontynuacja „Kobieta do zadań specjalnych”.

„Słomiana wdowa czyli kobieta do zadań socjalnych” to wspólne wydanie "Słomianej wdowy” i „Kobiety do zadań specjalnych”. Główną bohaterką powieści jest Zuzanna Roszkowska „Zu”, agentka nieruchomości i świeżo upieczona żona, która przyciąga kłopoty jak magnes. Fakt, że przez swoją lekkomyślność i roztrzepanie w większość z nich pakuje się sama, ale pod tym względem ślepy los też jej nie oszczędza. To jedna z tych osób, której może wylądować na głowie cegła w drewnianym kościele. Małżeństwo z Michałem oznacza dla niej zmiany, ale kiedy mąż przyjmuje propozycję pracy w Londynie dziewczyna nie wie, że to dopiero początek niespodzianek jakie szykuje jej los.

Zuzanna jest przeciętną kobietą, która boryka się w niezwykły sposób z problemami dnia codziennego. I choć każdemu z nas zdarza się zgubić torbę z zakupami, spalić czajnik czy zapomnieć zapłacić rachunku, ona robi to z dużo większą częstotliwością i fantazją niż przeciętny człowiek. Niektórzy uważają ją za wariatkę, więc kiedy w wiadomościach pojawia się informacja, że jakaś kobieta zatrzymała metro, bo nie wyłączyła żelazka, pierwszą myślą jaka pojawia się w ich głowach jest "Zu”. Decyzja męża o wyjeździe rozczarowała ją, ale dzielnie znosi swój los. Tęskni i angażuje się w powierzone jej obowiązki, czasem nawet wykazuje zbytnią nadgorliwość, która nie tylko sprowadza na nią kłopoty i policję, ale też prowadzi do odkrywania ludzkich sekretów i tajemnic z przeszłości.

Większość bohaterów wzbudza sympatię czytelnika, a ich wzajemne relacje przedstawione są w bardzo interesujący sposób. Na uwagę zasługuje bezpośredniość i szczerość w ich wzajemnych kontaktach. Słowne potyczki i trafne komentarze nie tylko dodają im charakteru, ale też wywołują uśmiech na twarzy odbiorcy. Nie miałam wątpliwości, że Michał kocha swoją „blondynkę”, a Zu świata poza upierdliwym Michałem nie widzi. Podobała mi się też zażyłość dziewczyny z siostrą i nieocenione starsze sąsiadki, które niezwłocznie reagują na dziwne odgłosy za ścianą i zawsze chętnie pożyczą gromnicę.

Autorka posługuje się lekkim stylem, który pozytywnie wpływa na komfort czytania. Fabuła poprowadzona jest w bardzo ciekawy sposób. I choć książkę czyta się lekko i przyjemnie, na brak wrażeń nie sposób narzekać. Największym atutem powieści są bohaterowie, ale trudno nie dostrzec dobrego humoru, który wylewa się wprost na czytelnika niejednokrotnie wywołując ataki śmiechu i poprawiając nastrój.

Jeżeli chcecie dowiedzieć się dlaczego obywatele nie lubią urzędu skarbowego, jak dbają o klientów agenci nieruchomości, jak telefon komórkowy komplikuje życie i co z tym wszystkim ma wspólnego stara kamienica oraz uciekający trup, to powinniście zapoznać się z Zu. Sięgając po „Słomianą wdowę czyli kobietę do zadań specjalnych” nie tylko spojrzycie na pewne sprawy z innej perspektywy, ale też wprawicie w ruch Wasze mięśnie brzucha. Polecam.