Recenzja książki: Wszystko się zmieniło

Recenzuje: Danuta Awolusi

Są książki, które zaczynają się jak spełnienie marzeń, by szybko kompletnie czytelnika zaskoczyć. Powieść Wszystko się zmieniło należy właśnie do tego gatunku historii – obiecuje przygodę, ale dostarcza czytelnikowi coś o wiele mocniejszego: doświadczenie graniczne.

Początkowo śledzimy losy Jakuba, męża i ojca, który rusza na Kilimandżaro w poszukiwaniu sensu i nowego początku. Wydaje się, że to historia o człowieku próbującym pokonać własne słabości. Jednak już po kilku rozdziałach wiemy, że mamy do czynienia z czymś o wiele bardziej rozbudowanym i nietuzinkowym. Zdobycie szczytu, które miało być triumfem, staje się początkiem dramatycznej walki o przetrwanie. Nic więcej nie powiem – to TRZEBA przeczytać i poczuć!

Tak zaczyna się pełna zwrotów akcji, szalona przygoda. Obserwujemy Jakuba, rozdartego między odpowiedzialnością za rodzinę a koniecznością podejmowania trudnych decyzji wobec grupy podróżników. Z kolei towarzysze wyprawy, choć początkowo połączeni wspólnym celem, szybko ujawniają własne motywacje. W ekstremalnych warunkach kształtują się ukryte hierarchie, ambicje i lęki. Kiedy każdy walczy o życie, solidarność staje się luksusem. Autor pokazuje, że największym przeciwnikiem człowieka nie zawsze jest natura, lecz drugi człowiek – jego strach, zdrada czy chęć dominacji.

Narracja książki zmienia się wraz z kolejnymi wydarzeniami. Początkowy rytm wyprawy – trud, zmęczenie, zachwyt nad górami – zostaje przerwany przez wstrząsy, które całkowicie burzą porządek świata. Pandemia, katastrofy geologiczne, upadek struktur państwowych i religijny chaos tworzą tło dla desperackiej walki bohaterów. Najciekawsze jest to, że autor nie przedstawia tych elementów jako odległych faktów z telewizji, lecz jako realne doświadczenie, które w jednej chwili zbliża się do bohaterów i wywraca ich rzeczywistość.

Czytelnik czuje, że od momentu zdobycia szczytu wszystko jest możliwe. Każdy krok może być błędem, a jedna decyzja zmienia cały układ sił w grupie. Tu nie chodzi już o dotarcie na górę, ale o powrót do świata, który sam w sobie właśnie się rozpada.

W powieści mocno wybrzmiewa pytanie o granice człowieczeństwa. Każdy bohater ma moment, w którym musi zdecydować, jak daleko się posunie. Niektórzy stawiają na lojalność, inni wybierają przetrwanie za wszelką cenę. Tytuł Wszystko się zmieniło można czytać dwojako – jako opis katastrof, które dotknęły ludzkość, i jako metaforę przemiany wewnętrznej. To, co dzieje się na zewnątrz, jest tylko katalizatorem tego, co dzieje się w środku.

Książka stawia też pytanie o odpowiedzialność za bliskich, za grupę, za własne wybory. Czy bohaterowie są w stanie zachować człowieczeństwo, gdy świat wokół rozpada się na kawałki?

Majestatyczny szczyt Kilimandżaro można rozumieć jako symbol granicy, którą trzeba przekroczyć, by sprawdzić samego siebie. Góra nie ocenia i nie karze, ale zmusza do konfrontacji z własnymi ograniczeniami. To nie natura jest zła – to ludzie, w konfrontacji z jej potęgą, ujawniają swoje prawdziwe oblicze.

Wszystko się zmieniło to powieść, która zostawia czytelnika w napięciu, ale też zmusza do refleksji. To książka o końcu świata, ale jeszcze bardziej o końcu złudzeń – o tym, że w chwili próby nie zawsze jesteśmy tacy, za jakich się uważamy. To również opowieść o nadziei, choć głęboko ukrytej. Bo nawet, jeśli świat się rozpada, zawsze istnieje szansa, by zacząć od nowa.

Powieść Mariana A. Noconia można czytać zarówno jako thriller, jak i jako dramat psychologiczny. Naprawdę warto przekonać się, jak to wszystko działa! POLECAM, to coś świeżego na polskim rynku książkowym. 

Tagi: Thriller psychologiczny thriller egzystencjalny przygoda postapo dramat