Krew, którą nasiąkła
Asa Larsson

Przez 3/4 książki akcja toczy się w żółwim tempie. Daję cztery gwiazdki zamiast trzech, tylko ze względu na zakończenie, które jest w miarę interesujące. Czytając nie mogłam doczekać się końca, nie dlatego, że chciałam wiedzieć co będzie dalej, ale po prostu pragnęłam mieć to już z głowy. Największym nieporozumieniem tej książki jest postać Rebeki Martinsson, która praktycznie nic nowego nie wnosi do akcji, a tylko zanudza czytelnika obszernymi opisami sytuacji z jej udziałem. Nie rozumiem też zamieszczanego między rozdziałami pamiętnika z życia Żółtonogiej, co prawda opisy te są dość przyjemne i nawet niekiedy wzruszające, ale niestety mają nikły związek z głównymi wątkami powieści. Byc może inne pozycje autorki, są lepsze, jednak ja z całą pewnością nie sięgnę po nie w najbliższym czasie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka Asy Larsson, oczywiście czytana nie w tej kolejności co trzeba. Zaczęłam od trzeciej, teraz przyszedł czas na drugą w kolejności. Rabeka Martinsson po ciężkich przeżyciach z pierwszej części nie może dojść do siebie. Praca nie daje jej radości, nie dostaje nowych spraw. Przyjmuje propozycję powrotu w rodzinne strony, aby zająć się problemami prawnymi tamtejszego kościoła. Śmierć dwójki pastorów, praca miejscowej policji, życie lokalnej społeczności i finał bardzo niebezpieczny dla życia Rebeki. Bardzo dobrze się czyta, szybko i nie mogąc się oderwać. Ach ta sielska Skandynawia!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)