Podróżniczka
Diana Gabaldon

Lata rozłąki, wielka miłość, powrót do przeszłości. Dotychczasowe przygody Claire i James'a bardzo przypadły mi do gustu. Zbliżyłam się do bohaterów i przeżywałam wraz z nimi wszelkie przygody, choć nieraz były ciężkie, a nawet tragiczne. Rozstanie, trwające dwadzieścia lat było dla mnie koszmarnym przeżyciem. Nareszcie jest szansa, że bohaterowie znowu się spotkają. Czy można skończyć tę historię w tym momencie?   James miał zginąć w bitwie pod Culloden, tego właśnie pragnął. Nie zawsze jednak nasze pragnienia mogą się spełnić. Śmiertelne ranny, cudem ocalały wraca do domu, aby przez wiele lat ukrywać się i przebywać w niewoli. Claire wiedząc, że jej wielka miłość przeżyła, pragnie wrócić do przeszłości. Podejrzewa, że po dwudziestu latach przeniesie się do przeszłości analogicznie dwadzieścia lat później. Kobieta musi ustalić gdzie w tym czasie przebywa Jammie, zbiera strzępy informacji, które uchowały się do dwudziestego wieku. Porywająca scena rozstania z córka i równie niesamowite spotkanie z mężem. Przygody tej dwójki zabiorą nas w podróż po ówczesnym świecie, przez lądy i morza. 
Książkę można podzielić na dwie części, przed i po ponownym spotkaniu Jamie'go i Claire. Wiadomość o przeżyciu męża jest dla kobiety szokiem, lecz po pierwszych chwilach wstrząsu bohaterka postanawia szukać informacji o jego dalszych losach. Znalezienie wiadomości o zbiegu jest trudne, jedynie nieliczne fragmenty i urywki pozwalają podążać tropem Frastera. Jednocześnie w wieku XVIII Jamie, który wbrew sobie przeżył bitwę wiedzie ciężkie życie. Wiele lat, ścigany jak pies musi się ukrywać i pozwalać, aby Anglicy nachodzili jego bliskich. Odejście Claire jest dla niego niesamowicie bolesne. 
Dwadzieścia lat, decyzja Claire o powrocie do przeszłości. Rozstanie z córką. Niesamowita scena ponownego spotkania. I kolejne przygody, które mkną z szybkością błyskawicy. Bohaterowie zmuszeni są, nie raz wbrew swojej woli, podejmować nad wyraz trudne decyzje. Tajemnice, które wychodzą na światło dzienne zaskakują i każą się zastanowić, czy dwadzieścia lat potrafi zmienić człowieka w zupełnie inną osobę. Spotkanie Claire oraz Jamie'go jest wielkim i radosnym przeżyciem. Wystarczy jednak chwila pobytu razem, żeby uświadomili sobie, że nie są oni tymi samymi osobami co przed dwudziestu laty. Czy będą mogli ponownie zaufać sobie, mimo tajemnic i pochopnych decyzji?
O ile miałam zastrzeżenia do poprzedniego tomu, tak "Podróżniczka" wciągnęła mnie bez reszty. Choć to najgrubsza jak do tej pory część cyklu, dosłownie ją połknęłam starając się najpierw poznać losy Jamiego a potem podążając za przygodami bohaterów. Autorka bardzo ciekawie skonstruowała fabułę, pozwala poznać losy Szkota, jego zmagania ze światem i z samym sobą, to pozostawia jednak pewne fragmenty w tajemnicy, żeby czytelnik razem z Claire mógł być zaskoczony decyzjami i tajemnicami bohatera. Z wydarzeń tych dwudziestu lat przebija samotność Jamiego, która nie dała się usunąć. Dopiero powrót Claire wiele zmienił, choć życie bohatera stało się przez to jeszcze bardziej skomplikowane. 
Ważnym elementem tego tomu jest warstwa psychologiczna. Rozmyślania Claire, jak bardzo obecny James jest James'em którego zostawiła dwadzieścia lat wcześniej. Czy bardzo zmienił się i czy ich zjednoczenie dusz, które miało wtedy miejsce, nadal jest możliwe obecnie. Żyli w zupełnie innych światach i kobieta nie jest w stanie zrozumieć i poczuć tego, przez co musiał przechodzić jej mąż. Ta wrasta książki nie jest nudna i nie wysuwa się na pierwszy plan. Mnogość przygód sprawia, że z czasem bohaterowie znowu się do siebie zbliżają.  Bohaterowie, który w obecnej książce są prawie dwa razy starsi niż we wcześniejszych przygodach mogą budzić niepokój. Czy można odnaleźć się w ich przygodach, czy nadal będzie można się z nimi zidentyfikować? Miałam pewne wątpliwości. O ile łatwiej przeżywać wielką miłość i wszelkie uczucia między dwudziestoparolatkami. Nagle te same postacie musiałam zaakceptować jako czterdziestoparo, prawie pięćdziesięciolatków. Nie są już tak idealni, postarzeli się, zmienili. Ale pomimo początkowej niepewności to Ci sami bohaterowie, którzy znowu mnie ujęli.
Pisarka w tej części nie ograniczyła się terytorialnie do Szkocji, Anglii czy Francji. Bohaterowie wyruszą w morską podróż (biedny Jamie, kto czytał, ten wie) na Jamajkę i do innych angielskich kolonii. Ta podróż odkryje stare rany, nie raz zaskoczy, pozwoli też odkryć inne ukryte talenty.
Dużo mogłabym pisać o "Podróżniczce", to ten gatunek książki, o której myśląc wynajduję coraz to nowe ciekawe kwestie, którymi chciałabym się z Wami podzielić. Nie o to przecież chodzi. Radość z odkrywania książki jest najważniejsza dlatego zainteresowanych zapraszam do lektury. To wspaniała kontynuacja losu bohaterów. Oprócz pierwszoplanowej dwójki spotkacie plejadę starych znajomych, pojawią się zupełnie nowe postacie. Wielkie tajemnice, dalekie podróże, niebezpieczne przygody. To wszystko jest tylko niewielką częścią tej książki. Polecam wszystkim, którym "Obca" i "Uwięziona w bursztynie" przypadła do gustu.  A może moja recenzja zachęci Was do sięgnięcia po tę serię? Wspaniała lektura!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cykl Diany Gabaldon opowiadający o Claire Randall podróżującej w czasie zyskał ogromną popularność. Oryginalnie zaczął on być wydawany w latach dziewięćdziesiątych, ale za sprawą serialu, który prawie rok temu miał swoją premierę i powstał właśnie na podstawie tej serii - wznowienia wydań podjęło się wydawnictwo Świat Książki. Na całe szczęście, ponieważ - co tu dużo mówić - trzeba samemu przekonać się na własnej skórze, co jest tak wyjątkowego w tych książkach. One nie tylko sprawiają, że czytelnik czuje się, jakby żywcem się przeniósł do XVIII-wiecznej Szkocji, ale także i podnoszą na duchu wiarę w prawdziwą miłość. Claire i Jamie z pewnością taką mają... Zapraszam do przeczytania mojej recenzji trzeciego tomu tego cyklu - "Podróżniczki". Jest rok 1746, tuż po bitwie pod Culloden w Szkocji, gdzie Anglicy pokonali Szkotów. Jednym z przegranych jest Jamie Fraser, którego przyszłe życie nie jawi się w kolorowych barwach, może on bowiem zostać stracony lub sprzedany do pracy jako niewolnik Równocześnie mamy rok 1968, gdzie Claire Randall za wszelką cenę chce się dowiedzieć, czy jej pozostawiony w przeszłości mąż przeżył tragiczną w ofiarach bitwę pod Culloden. Aby to zrobić będzie musiała wybrać - czy zostać ze swoją córką, czy ponownie wybrać się do XVIII-wiecznej Szkocji... Jaki wybór podejmie Claire? Wiele osób i w tym również fanów twórczości Diany Gabaldon (tak jak ja) pisało, że to właśnie "Podróżniczka" jest najlepszym tomem tej serii. Według mnie najlepszą częścią z tych trzech jest "Obca", czyli prequel. Nie wiem, czy to zasługa tego, że jest to wprowadzenie do całej pięknej i bajecznej historii Claire i Jamie'ego, dosłownie oderwanej z czasu, czy tego, że jest on po prostu znacznie krótszy. Jednak jeśli autorce nadal nie brakuje pomysłów, a uwierzcie mi, że po lekturze "Podróżniczki" nie mam co do tego żadnych wątpliwości - to oczywiście powinna z nich korzystać do woli, ponieważ wierni fani (w tym ja) i tak przebrną przez te trudniejsze momenty. Odnośnie pomysłowości - to zdecydowanie największa zaleta tego cyklu. Na początku, zanim jeszcze się z nim zapoznałam po cichu myślałam, że zapewne będzie to jakaś wyświechtana i schematyczna historia, nic specjalnego. Całe szczęście, że spotkało mnie przyjemne rozczarowanie. Claire i Jamie zachwycają, co tu dużo pisać... Sprawiają, że czytelniczki, które w duchu są romantyczkami, aż piszczą z zachwytu. W końcu kto by nie chciał poznać swojej bratniej duszy. Gdybym napisała, że przez całą "Podróżniczkę" przebrnęłam lekko, kompletnie bez żadnych oporów i uczucia znużenia, to bym oczywiście skłamała. W przypadku tak grubej książki, która liczy sobie prawie tysiąc stron, nie da się uniknąć nudy. I gdy przystąpiłam do lektury trzeciego tomu cyklu Diany Gabaldon świetnie zdawałam sobie z tego sprawę. Jednak to nie zmienia faktu, że chwilami naprawdę ciężko szło mi czytanie i za nic nie chciałam wracać do tej powieści. Na takie "trudne" momenty jest jedna rada - odpocząć od danego dzieła i zacząć czytać inne, tylko po to, aby później znowu powrócić do tego pierwszego. Czytanie książki, a raczej jej "męczenie" nie wyjdzie nikomu na dobre, a już na pewno nie sprawi, że czytelnik odbierze dzieło w pozytywny sposób. Ja właśnie tak zrobiłam z "Podróżniczką", ponieważ co tu dużo mówić - niektóre momenty naprawdę były nużące, akcja stała w miejscu i generalnie nie działo się nic ciekawego. Byłabym zdziwiona, gdyby Dianie Gabaldon udało się uniknąć takich chwil... "Podróżniczka" nadal zachwyca talentem pisarskim Diany Gabaldon, która wciąga czytelnika w barwny świat XVIII-wiecznej Szkocji. Sama książka byłaby o wiele lepsza, gdyby pisarka skróciła ją o jakieś dwieście stron, ponieważ przez niektóre momenty było mi naprawdę ciężko przebrnąć. Mimo to, uważam, że autorka spisała się świetnie w swoim zadaniu i fabuła trzeciego tomu nadal jest pomysłowa i nie brak w niej dynamicznej akcji. Jeśli chodzi o emocje - ich również nie zabraknie. Szczególnie mam tutaj namyśli jeden moment, który bardzo mnie wzruszył i spowodował szybsze bicie serca. Przede mną "Jesienne werble"... A Was zachęcam do przekonania się na własnej skórze, co jest tak wyjątkowego w "Obcej".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dalsze losy Claire i jej męża. Tym razem los zsyła ich na XVIII wieczne Karaiby. Piraci, niewolnictwo, choroby z którymi walczy Claire nie mając dostępu do leków używanych przez nią w XX wieku. Spotykamy też znajomą tej pary z pierwszego tomu. Kogo? Przeczytajcie :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nadal ciekawie :) początkowo "akcja" jest dość spokojna-skupiona na malutkiej Brie i odradzaniu się małżeństwa Claire i Franka. Kiedy jednak Claire dowiaduje się że możliwa jest opcja "powrotu do przeszłości" i że Jaime żyje... Dzieje się aż do samego końca! ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)