Haczyk
Emilia Kiereś

Trzy greckie boginie – Kloto, Lachesis i Atropos – odpowiadają za ludzkie losy, przędąc nici ich żywotów, splatając ze sobą wątki, by wreszcie na koniec ostatecznie przeciąć nici. Ta piękna metafora ludzkiego losu zainspirowała Emilię Kiereś do stworzenia powieści dla młodzieży, w której przeszłość splata się z przyszłością, a wszystko kumuluje się w teraźniejszości.   Znaleziony w starej walizce aparat fotograficzny zawiera niezwykłe zdjęcia. Zrobił je w przededniu II wojny światowej nastoletni Hubert. Miały przetrwać w zapomnieniu kilka kolejnych dziesięcioleci. W czasach współczesnych Weronika i Karol próbują rozwikłać zagadkę fotografii, na których widać ludzi z poprzedniej epoki. Czasów, kiedy jeszcze fotografia nie była na tyle rozwinięta, by można było wykonywać zdjęcia w ruchu.   Wątki mocno się komplikują, a greckie prządki mają coraz więcej pracy, by spleść odpowiednio nici i rozwiązać problem. Nie wolno im się zatrzymywać i wzruszać na widok dramatów rozgrywających się tam, na dole. A jednak jedna z nich roni łzę, widząc cierpiących ludzi, których nitki życia tak bardzo są poplątane i tak szybko trzeba je przecinać w związku z wydarzeniami wojennymi. Ta jedna łza sprawi, że wątki zaczną się plątać i trzeba będzie sporo wysiłku, by naprawić splot.   Sama fabuła wydaje się skomplikowana i tajemnicza, co sprawia, że opowieść trzyma ...
(czytaj dalej)