KOMBI. Słodkiego miłego życia. Prawdziwa historia

Osoby posiadające jakiś pozytywny talent zawsze powinny starać się podejmować działania w celu pełnego go wykorzystania. Osobistym skutkiem przy ewentualnym powodzeniu będzie satysfakcja pod koniec życia, że udało się zrealizować możliwie wiele, a społeczeństwo zyska człowieka, który będzie coś robił z pasją, pełnym zaangażowaniem i profesjonalizmem, co zawsze dobrze wpływa na czyjś rozwój. Natomiast, jeśli ktoś utalentowany nie podejmie prób, to prędzej, czy później zrozumie, że przegrał życie.

 
Treść

 
W książce znajduje się wywiad przeprowadzony przez Wojciecha Korzeniewskiego z założycielem zespołu KOMBI Sławomirem Łosowskim. Rozmowa przede wszystkim dotyczy najważniejszych momentów związanych z istnieniem KOMBI, ale też przytoczone są wydarzenia z okresu jego zawieszenia. Na początku są informacje o dzieciństwie Sławomira Łosowskiego i jego talencie związanym z rysowaniem, a następnie jego pierwsze kroki na scenie, w tym również z własnym zespołem Akcenty. Zdarzają się opisy najważniejszych przeżyć prywatnych, ale są dość rzadko i nie zakłócają głównego tematu. Jakie były początki kariery Sławomira Łosowskiego? Co interesującego spotkało członków KOMBI podczas zagranicznych tras koncertowych? Jaka była przyczyna zawieszenia zespołu i co było dalej? Jakim był szefem lider KOMBI? O tym w książce „KOMBI. Słodkiego miłego życia. Prawdziwa historia” autorstwa Sławomira Łosowskiego i Wojciecha Korzeniewskiego.

 
Komunistyczne realia utrzymania się

 
Autorzy podczas wywiadu ukazali prawdziwy obraz utrzymywania się muzyków w okresie komunizmu i ich rodzin w przeciwieństwie do tego zakłamanego z mediów lub głoszonego przez zazdroszczących im zwykłych ludzi. Trudno było zdobyć lepsze instrumenty, a w Niemczech Zachodnich były bardzo drogie. Niewielkie stawki za koncert, a także utrudniona reklama i skomplikowane pod względem organizacyjnym wyjazdy zagraniczne sprawiały, iż pieniądze szybko się rozchodziły, jeśli chciało się grać na wysokim poziomie. Tylko determinacja i pełne zaangażowanie lidera zespołu pozwoliły im przetrwać na rynku muzycznym. Niemniej, jeśli ktoś mądrze operował budżetem domowym, to mógł się czegoś dorobić lub zaoszczędzić. Sławomir Łosowski ze względu na zły stan zdrowia żony oraz domową działalność muzyczną był zmuszony postawić dom, w którym nie byłoby tak ciasno, jak miało to miejsce dotychczas. Tak, czy inaczej ten prawdziwy obraz świadka historii pokazuje, że życie artystów nie zawsze było takie piękne, jak obecnie niektórzy o tym mówią.

 
Początek zespołu

 
W książce został przedstawiony prawdziwy początek zespołu, co już coraz mniej osób pamięta. Czytelnicy z młodszych pokoleń dowiedzą się, że nazwa KOMBI zastąpiła Akcenty. Od samego początku liderem, osobą odpowiedzialną za wybór trasy i wszelkie papierowe formalności był Sławomir Łosowski. To on szukał nowych muzyków, gdy ktoś odszedł, starał się nadać zespołowi unikatowe brzmienie, organizował niezbędny sprzęt i zawsze wierzył, że im się uda. Przytoczenie przez autorów tych i innych informacji jest niezbędne, jeśli ktoś jest fanem KOMBI lub interesuje się tą tematyką, bowiem więcej jest w mediach łatwo dostępnych mitów, a prawda uzyskana z samego źródła ma najwięcej wartości i obfituje w nieznane i ciekawe fakty.

Podsumowanie

 
Książkę czytało mi się z dużym zainteresowaniem dzięki mnogości różnych nieznanych mi dotąd faktów oraz licznym ciekawostkom dotyczącym wyjazdów zagranicznych tego zespołu. W pozycji znajduje się wiele wspaniałych czarno-białych i kolorowych zdjęć, co jeszcze bardziej zachęca do lektury. Treść jest napisana przystępnym językiem dla każdego, a wszystkie przytoczone wydarzenia są istotne dla historii KOMBI. Okładka wpada od razu w oczy dzięki swej kolorystyce i przyciągającemu tytułowi odnoszącemu się do jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich zespołów.. Gorąco polecam ten wywiad wszystkim fanom KOMBI, czytelnikom zafascynowanym przeszłością dotyczącą życia gwiazd w dawniejszych latach oraz tym, którzy dopiero chcą ich poznać, a zawsze warto to robić od podstaw.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Stowarzyszeniu Sztukater.