Krzywdy przeszłości

Cześć. Czy byście chcieli, choć na moment zapomnieć o trudnych chwilach, z waszego życia? Powiem Wam, że czasem bym chciała, a jednak tak sobie myślę, że wszystkie te trudne jak i dobre chwile, składają się na moje życie. ,,Krzywdy przeszłości" Agnieszka Lewandowska -Kąkol, wydawnictwo Replika. Podczas II wojny światowej Kan jest niemowlęciem i zostaje oddany pod opiekę do ośrodka Lebensboorn. Niestety nie są to miłe czasy, a raczej obarczone trudnymi doświadczeniami, przemocą, ciągłymi zmianami rodzin zastępczych. A te wszystkie wydarzenia mają swoje odzwierciedlenie już w dorosłym życiu Jana. Mężczyzna na prośbę żony, poddaje się terapii, podczas której wychodzi na jaw jego pochodzenie oraz tajemnica z dzieciństwa. Pomimo, że książka nie należy do łatwych, gdyż porusza sporo trudnych tematów to czyta się ją bardzo szybko i ciężko było mi się od niej oderwać. Zostaje nam tu bliżej przedstawiony temat projektu Lebensborn. Książka dostarczyła mi sporą dawkę emocji, jednocześnie pokazując jak traumatyczne wydarzenia mogą wpłynąć na życie, związek oraz późniejsze relacje. A czasem zdarzenia są tak bardzo trudne i traumatyczne, że nasz organizm nie może sobie z nimi poradzić i wypiera takie wspomnienia. Niestety czasem potrafią one przejść w snach i zaliczać spokój. Wskazanie, że czasem warto spojrzeć przeszłości w oczy, aby zaznać spokoju. Mamy też tu czasy PRL- u, powstania ,,Solidarności", które nie były łatwe, wprowadzenie stanu wojennego, na ulicach pojawiają się czołgi, zostaje wprowadzona godzina policyjna. Kartki żywnościowe, puste półki, a do tego długie kolejki jak towar został rzucony do sklepu. Gdzie niemile były widziane wszystkie ruchy przeciw władzom, gdyż do akcji wchodziło ZOMO.  Pokazanie przez autorkę jak było trudne wówczas życie, a zwłaszcza tak jak siostra Joli była samotnie wychowującą dziecko matką.  Zakończenie otwarte, więc mam taką mała nadzieję, że będzie kontynuacja i będę mogła poznać dalsze losy bohaterów. Nie chcę Wam za dużo zdradzać, gdyż książkę warto przeczytać. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak to jest być niczyim dzieckiem, lub jak sam główny bohater "Krzywd przeszłości" mówi: nie jest się czyimś dzieckiem? Jan niczego w życiu tak nie pragnie, jak mieć matkę. Dlaczego kobieta zostawiła go w domu dziecka? I jest jeszcze sprawa ojca. Kim jest? Czy mężczyzna się tego dowie?

 

Jana od zawsze prześladuje pewien koszmarny sen. W związku z tym decyduje się na terapię. Czy opowiadając psychoterapeutce o swoim życiu, pomoże to mężczyźnie? Czy dzięki temu dotrze do prawdy? Mamy tu do czynienia z procesem wyparcia, polegającym na niedopuszczaniu do świadomości myśli, uczuć, pragnień i wspomnień, które wiążą się z bolesnymi skojarzeniami.

 

"- Gdy ma się cztery, pięć lat, to najważniejsze jest mieć miejsce, w którym można czuć się bezpiecznie i które można nazywać domem, by nie być głodnym i by móc się od czasu do czasu do kogoś przytulić, choć z tym ostatnim nie było u mnie łatwo."

 

Opisy, tego co w dzieciństwie przeżył Jan, są niezwykle obrazowe, łamiące serce. Trudno będzie mu zmierzyć się z problemami, jednak jest to nieuniknione. Okrucieństwa wojny również dają o sobie znać. Pojawiają się pytania o to, czy geny czynią nas takimi samymi zbrodniarzami, jak nasi przodkowie? Czy dziedziczymy ich cechy charakteru? 

 

"(...) przeżycia, czy to dobre, czy złe łączą."

 

Historia ta pokazuje, że poczucie winy nie zawsze jest równoznaczne z odpowiedzialnością. Tym bardziej, gdy chodzi o dzieci. Dorosły ma większą władzę sprawczą i w razie potrzeby siłę. Brak reakcji to też wina, ale wszystko zależy od okoliczności i osób, które dotyczą. 

 

Agnieszka Lewandowska-Kąkol umiejscowując akcję w okresie II wojny światowej, ukazuje jej długotrwałe konsekwencje w postaci śladów na psychice. Z kolei stan wojenny, działalność Solidarnościowa i robotnicze zrywy idealnie oddają ducha czasów PRL-u. 

 

"Krzywdy przeszłości" to przejmująca powieść o drodze ku odkrywaniu przeszłości i tożsamości, wstrząsającym obrazie zbrodni wojennej, poczuciu winy, walce z traumą, zmianach w poglądach. To książka pokazująca, że krzywd zaznanych w przeszłości nie da się wymazać, ale można spróbować je oswoić, sprawić, że będą mniej ciążyć na duszy. Polecam gorąco!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)