Mała Apokalipsa

Dziwne niekiedy są losy napisanych książek. Pierwsze wydanie "Małej apokalipsy" z 1979, które powstało w drugim obiegu, często konfiskowane, nielegalne. Później tytuł trafił do kanonu lektur szkolnych, czyli do młodych czytelników. Tę powieść legendę warto znać. Nie jest to łatwy tytuł, ciężko się czyta, jednakże warto przez nią przebrnąć. "Mała apokalipsa" jest zapiskiem ostatniego dnia pisarza, który został wyznaczony do ofiary przez podpalenie siebie. Autor-bohater (książka pisana w pierwszej osobie) opisuje wydarzenia z ostatniego dnia życia. Tworzy tym samym niejako książkę drogi, a także panoramę miasta, społeczeństwa, władzy i opozycji. Wszystko w dwuznacznym grafomańskim, groteskowo-absurdalnym stylu. Bohater na swej drodze spotyka wielu ludzi, dawnych przyjaciół i kolegów a także wrogów. Nic w tej książce nie jest takie na jakie wygląda na pierwszy rzut oka. Niby wszystko jest normalnie, jeden dzień, w którym są 4 pory roku i różne dziwne rzeczy się dzieję. Świat niszczeje, dewaluuje, zmienia się, lecz tylko na gorsze. Czytając książkę miałem wiele skojarzeń z książką George'a Orwell'a. Tutaj widać podobny klimat wylewający się ze stron. Dziwnie szary, bezbarwny, mdły. Tak jakby rzeczywiście zbliżał się koniec, miał pojawić się Antychryst. Wszystko wokół się wali, rujnuje. Padają mosty i domy. Odłączają wodę, prąd i gaz, a co dziwniejsze wszyscy wokół świętują rocznicę powstania PRL. Jak dla mnie to wygląda jak Danse Macabre. Ciekawe jest samo zakończenie, które niewiele nam mówi o tym, co się stało z bohaterem. Jeśli chcecie znać zakończenie zapraszam Was do lektury tejże książki. Jeśli lubicie taką tematykę będziecie zmęczeni wędrówką, lecz nie rozgoryczeni nią. Po zamknięciu poczujecie ulgę i radość, tak jak ja ją poczułem. Gorąco polecam... P.S. Dzień, w którym zakończyłem czytać jest również symboliczny. Ocena: 10/10 Recenzja opublikowana na moim blogu: http://danwaybooks.blogspot.com/2012/12/zmierzyc-sie-z-legenda.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przerażający portret powojennej Polski. Polecam tę książkę. Nie tylko dlatego, że to lektura.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na szczęście Polska nie przystąpiła do Związku Radzieckiego, a do Unii Europejskiej.

To na pewno była odważna książka w czasach, w których powstała. Autor nie bał się szczerze pokazać, jak wyglądało życie w PRL-u - pełne kłamstw i strachu. Wydaje mi się jednak, że współcześnie nie ma takiej siły oddziaływania. O ile kiedyś taka ilość ironii, groteski i absurdu nie przeszkadzała w odbiorze i ówcześni czytelnicy doskonale wiedzieli, jak je odczytywać, to obecnie zamazuje to nieco obraz życia w PRL-u.

I gdyby nie ten styl, także w 2025 mogłaby by być nie tylko świadectwem minionej epoki i ostrzeżeniem przed mechanizmami zniewolenia jednostki przez system totalitarny. Porusza przecież ważne i cały czas aktualne tematy takie jak zagrożenie utraty wolności, bezsilność jednostki wobec opresyjnej władzy i konsekwencje społecznego zobojętnienia. Mogłaby być mocnym przypomnieniem, że upadek wartości, konformizm i brak reakcji na zło mogą prowadzić do "małej apokalipsy" - nie tyle w znaczeniu globalnym, ale bardziej osobistym i społecznym. Mogłaby być przestrogą przed powtarzaniem błędów historii i zachętą do zachowania czujności wobec wszelkich form zniewolenia i manipulacji.

 

Mogłaby, ale się zestarzała. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)