Moi poeci

Poeci Nowej Fali zostają często zredukowani do kilku nazwisk związanych z Krakowem i Poznaniem - ich poznajemy w szkole (Barańczak, czasami Zagajewski i Krynicki) - reszta jednak powoli przepada w pomroce dziejowej. Profesor Aleksander Fiut wraca wspomnieniami do czasów młodości, wspominając tych, z którymi miał bliższe relacje, dokonując jednocześnie interpretacji twórczości na reprezentatywnych przykładach. Moi poeci stanowią połączenie memuarystyki z esejem literackim.

Zacznę od zawodu, który wydaje się raczej niezawinionym przez autora. Fiut przybliża w tym zbiorze kilka sylwetek nowofalowców, z którymi na jakimś etapie swojego życia przestawał, przyjaźnił się, a wśród nich znajduje się wspomniana wyżej trójka. Pojawiają się w tych esejach także Wit Jaworski, Jerzy Kronhold i Julian Kornhauser, dziś już trochę zapomniani (może poza ostatnim z uwagi na koligacje rodzinne).Zawód mój związany jest z tym, że chciałbym wyjść poza tę szóstkę i sięgnąć do Krzysztofa Karaska, Jacka Bierezina czy Marianny Bocian. Cóż jednak poradzić, gdy autora łączyły stosunki koleżeńskie właśnie z tamtymi. Dzięki takiemu doborowi książka ma charakter daleko bardziej intymny, pojawiają się w niej odniesienia do relacji, wspólnych spotkań - poeci wychodzą ze swoich tekstów i stają się na powrót ludźmi. Fiut, choć wielokrotnie dzieli się w esejach swoimi poglądami, względem osób pozostaje dyskretny, niektóre sprawy woli przemilczeć lub zaznaczyć pewne problemy za pomocą wierszy; nie liczy na kontrowersje i nie opisuje kłótni i wyrzutów, które nagromadziły się przez lata - szukających sensacyjnych doniesień z kuluarów życia literackiego muszę ostrzec, że w tej książce ich nie znajdą.

W Moich poetach Fiut pozwala sobie także na pogłębioną analizę i interpretację wybranych utworów z użyciem klucza biograficznego. W tych fragmentach autor staje się dużo bardziej rzeczowy - w końcu przystępuje do polonistycznej roboty w warsztacie interpretacyjnym. Nie zajmują one jednak znacznej części książki, co uważam za minus, ponieważ te literaturoznawcze momenty podobały mi się najbardziej. Ogólnie, Moi poeci stanowią pozycję interesującą, lecz trudno mi wyobrazić sobie idealnego czytelnika tej książki. Dużo tu osobistych wynurzeń, trochę elementów biografii i analizy tekstów - wszystkiego mniej więcej po równo; dla zainteresowanych tematem książka może być ciekawym uzupełnieniem.