Paula ma siedemnaście lat, głowę pełną marzeń i gorące serce. Jak większość nastolatek, śni o wielkiej miłości. Może już ją znalazła? Od dłuższego czasu dziewczyna spędza całe godziny na rozmowach z internetowym znajomym, Angelem, jej bratnią duszą. Chłopak jest od niej pięć lat starszy i pracuje w branży muzycznej. Paula wierzy, że to ten jedyny... Ale dzień, w którym wreszcie mają się spotkać, obfituje w niespodzianki.
Angel otrzymuje życiową szansę przeprowadzenia ważnego wywiadu z gwiazdą rockowej sceny. Z tego powodu spóźnia się na spotkanie. Siedząc w kawiarni, Paula poznaje innego mężczyznę. Przez przypadek. Obydwoje czytają tę samą powieść. Los, fatum, przeznaczenie? Tuż przed wyjściem Alex podmienia książki, licząc na to, że Paula będzie chciała odzyskać swój egzemplarz.
Kiedy wreszcie Paula i Angel wpadają na siebie w drzwiach kawiarni, okazuje się, że mają sobie do powiedzenia nawet więcej niż przypuszczali... Życie Pauli staje się coraz bardziej skomplikowane. Spotyka się z Angelem. Rozmawia z Aleksem. Ma tajemniczego wielbiciela.
Miłość nie jest łatwa, gorące uczucia rodzą gorący gniew, a czyjeś szczęście może skazać kogoś innego na cierpienie.
Informacje dodatkowe o Piosenki dla Pauli:
Wydawnictwo: Jaguar
Data wydania: 2012-04-18
Kategoria: Dla dzieci
ISBN:
Liczba stron: 640
Kup książkę Piosenki dla Pauli
Zobacz także
Piosenki dla Pauli - opinie o książce
Książka, która zapowiadała się tak ciekawie, została zniszczona negatywnymi recenzjami. I co zrobić w takim przypadku? Oczywiście większość pomyśli - nie przeczytam takiego gniota! A przecież najlepiej jest wypróbować na własnej skórze. Niektórych to zdziwi, ale mi książka się podobała. Może dlatego, że jestem w wieku głównej bohaterki i lepiej ją rozumiałam? Bo w końcu do takich osób jest adresowana....
Prawie siedemnastoletnia Paula koresponduje przez internet z dwudziestodwu letnim dziennikarzem Angelem. Nadchodzi dzień spotkania. Jednak w tym dniu Angel przeprowadza wywiad ze znaną piosenkarką Katią i spóźnia się na pierszą randkę. Paula czekając na niego w kawiarni spotyka przystojnego Alexa, który czyta tą samą książkę, co ona. Do akcji wkracza też Katia - piosenkarka zakochana w Angelu i Irene - siostra Alexa. Dodatkowo Mario, kolega z klasy Pauli jest w niej zakochany, a z kolei w nim - Diana, najlepsza przyjacółka Pauli. Zaczyna się plątanina uczuć i rozterek. Kto z kim będzie? Kogo wybierze Paula?
Autor - tajemniczy Blue Jeans, pochodzi z Sewilli i jest mężczyzną! Francisco de Paula Fernandez, bo tak naprawdę się nazywa publikował swoją powieść w internecie. Widoczne jest to w konstrukcji powieści - każdy rozdział jest bardzo krótki, niczym odcinek serialu. Niektórzy mogą uznać to za minus, ponieważ jest ich aż 111, co przy moim postanowieniu w roku szkolnym - czytać dziennie przynajmniej jeden rozdział zajęłoby dużo czasu. Autor posługuje się prostym i łatwym w odbiorze językiem, na szczęście nie zbyt młodzieżowym. Dzięki temu książkę czyta się błyskawicznie mimo, że ma ponad 600 stron! Fabuła nie jest nazbyt oryginalna, ani ciekawa. Wielkim plusem jest oprawa muzyczna. W tle wydarzeń możemy usłyszeć piosenki Miley Cyrus, Rihanny czy Coldplaya. Narracja powieści jest trzecioosobowa, narrator wszechwiedzący. Autor więc szczegółowo opisuje odczucia niemalże wszystkich bohaterów. Mimo wszystko trzeba go pochwalić za pomysł publikowania powieści w internecie, co wprowadził również do powieści - jeden z bohaterów w ten sposób publikuje swoją książkę.
Bohaterowie są na swój sposób ciekawi. Jednych da się polubić, nawet bardzo (Alex, Irene), a inni są nie do zniesienia. Paula jak na 17 -latkę zachowuję się przesadnie niedojrzale i dziecinnie. Angel, chłopak Pauli pracuje w piśmie muzycznym i jak się dowiedziałam jest bardzo przystojny i romantyczny. Z kolei Alex, pisarz i saksofonista, wydaje się najbardziej realną postacią. Fragmenty z jego udziałem czyta się z przyjemnością i uśmiechem na twarzy. Obaj są do siebie bardzo podobni, nawet autorowi zdarzyło się ich pomylić. Na przykład w rozdziale dwudziestym pierwszym autor pomylił Angela z Aleksem. Używał na zmianę raz jednego, raz drugiego imienia, co spowodowało, że trudno było się połapać. Z tych dwóch kibicowałam zdecydowanie Alexowi! Nie zabrakło też czarnych charakterów - piosenkarki Katii oraz przyrodniej siostry Alexa – Irene. Zdrady i intrygi sprawiają, że fabuła jest iście z Hollywood lub meksykańskiej telenoweli.
Podsumowując: całość jest opisana w lekki sposób, miło się czytało. Polecam przede wszystkim nastolatkom. Na długie, zimowe wieczory książka i kubek gorącej czekolady sprawdzą się idealnie!
Drugi tom bestsellerowych „Piosenek dla Pauli”, pełna intryg, miłości i rozterek współczesna opowieść o dorastaniu, miłości i pierwszych...
Rául to przystojniak i urodzony lider. Valeria, choć wciąż walczy z nieśmiałością, ma dar zjednywania sobie ludzi. Eli jest przebojowa i szturmem idzie...
Przeczytane:2014-03-04, Ocena: 2, Przeczytałam, 52 książki 2014,
Tydzień życia zamknięty na sześciuset trzydziestu ośmiu stronach, w stu dwunastu rozdziałach... Czytelnik mógłby się spodziewać, że ma przed sobą książkę wnikliwą i wyczerpującą. Akurat to drugie nawet się zgodzi, choć w zupełnie innym sensie...
„Piosenki dla Pauli” to jedna z tych powieści, które trafiły na rynek za sprawą dużego zainteresowania potencjalnych, internetowych czytelników. Francisco de Paula Fernandez publikował ją w częściach, niczym kolejne odcinki serialu, co bardzo szybko daje się odczuć czytając książkę. Nawet jeśli cały rozdział jest mało interesujący i niczego nie wnosi w fabułę, końcówka zawsze jest na tyle zaskakująca i intrygująca, by czytelnik pragnął przeczytać kolejny rozdział. „Piosenki dla Pauli” okazały się prawdziwym hitem, nic więc dziwnego, że zostały przetłumaczone na kolejne języki i doczekały się całkiem sporego grona wielbicielek na Facebooku.
Główną bohaterką jest oczywiście Paula. Dziewczyna jest typową nastolatką, która chętnie słucha muzyki, spotyka się z przyjaciółkami, zawiera znajomiści w internecie i marzy o wielkiej miłości. Któregoś dnia umawia się z niejakim Angelem, starszym od niej o pięć lat dziennikarzem muzycznym, z którym od dwóch miesięcy prowadzi rozmowy na czacie. Niestety chłopak znacząco się spóźnia, dlatego też Paula trafia do pobliskiej kawiarni, w której wpada na Alexa, wyjątkowo przystojnego, początkującego pisarza. Tak się składa, że akurat czyta on tą samą powieść co Paula i choć zamieniają ze sobą zaledwie parę zdań, chłopak podrzuca jej swoje namiary z nadzieją, że dziewczyna zechce się z nim skontaktować. W chwilę później wreszcie pojawia się Angel, a wraz z nim rozpoczynają się miłosne perypetie nastolatki. Bo choć Paula i Angel natychmiast zostają parą, dziewczyna wciąż błądzi myślami wokół Aleksa, a i jego uczucie względem nastolatki dosłownie z minuty na minutę się nasila... Jakby tego było mało, Paula ma jeszcze jednego, cichego wielbiciela, który od dłuższego czasu bezskutecznie wzdycha w jej stronę...
Sięgając po „Piosenki dla Pauli” miałam świadomość, że jest to książka przeznaczona dla nastolatków, jednak bardzo chciałam się przekonać, na czym polega jej fenomen. Po lekturze jestem wręcz przekonana, że gdyby nie zabieg z publikowaniem „odcinków” w internecie, przeszłaby bez najmniejszego echa, o ile w ogóle jakiś wydawca by się nią zainteresował. Jak na „tasiemiec” przystało, fabułę można by streścić w paru linijkach, zamiast tego dostajemy jednak setki stron właściwie o niczym, z małymi elementami zaskoczenia na końcu każdego rozdziału, który ma nas zmobilizować do dalszej lektury. Liczba postaci występujących w powieści, biorąc uwagę jej obszerność, jest bardzo okrojona. Mamy Paulę i jej trzy przyjaciółki – na tym właściwie kończy się liczba nastolatek. Jeśli chodzi o chłopców, sytuacja przedstawia się jeszcze gorzej – poznajemy jedynie Maria, podkochującego się w głównej bohaterce. Gdyby nie on, można by domniemywać, że dziewczyny uczą się w szkole przyklasztornej... Oprócz nastolatków w książce pojawia się mała siostrzyczka Pauli, jej rodzice i oczywiście adoratorzy. Angel, dziennikarz, po dwóch miesiącach przesiadywania na czacie, momentalnie traci głowę dla dziewczyny. O czymś trzeba jednak pisać, dlatego pojawia się atrakcyjna piosenkarka Katia, która po godzinnym wywiadzie, traci głowę dla Angela i oczywiście próbuje go zdobyć. Dla Angela jest to nawet korzystna zawodowo sytuacja, tylko co zrobić, by o całej sprawie nie dowiedziała się Paula? To jednak jeszcze nic w porównaniu do przypadku Aleksa. Mężczyzna zamienia z Paulą dosłownie parę słów i od tej chwili nie może przestać o niej myśleć. Nieustannie rozpamiętuje jej urodę i ... intelekt, gotowy jest zrobić wszystko, by dziewczynę zdobyć. I jemu nie będzie jednak zbyt łatwo – pomijając rywala w postaci Angela, Alex musi również zmagać się z własną, przyrodnią siostrą, która pragnie go mieć wyłącznie dla siebie. Na tym koniec istotnych dla sprawy bohaterów, jeśli zaś chodzi o fabułę, ogranicza się ona wyłacznie do pytania, z kim będzie Paula i co wydarzy się po jej urodzinach. Dziewczyna bowiem za parę dni ma obchodzić siedemnaste urodziny, a drogie przyjaciółki z tej okazji finansują jej ... pokój w hotelu, tak by wreszcie mogła przeżyć swój pierwszy raz – same mają to już dawno za sobą, więc skoro złapała przystojnego dziennikarza, na co jeszcze czekać?
Dość niespotykanym elementem jest wprowadzenie do fabuły bardzo wielu znanych piosenek. Ilekroć nastolatki sięgają po odtwarzacz mp3, dowiadujemy się, jakiej piosenki słuchają. Pojawia się choćby Coldplay, Rihanna, czy U2. Do tego dochodzi jeszcze „piosenka przewodnia” – najnowszy hit jednej z bohaterek książki – Katii. Piosenki słuchają praktycznie wszyscy i oczywiście wszystkim bardzo się podoba. Sam pomysł jest na pewno dość ciekawy, i pewnie dobrze sprawdza się w przypadku publikowania kolejnych rozdziałów. Niestety w sytuacji, gdy do ręki otrzymujemy całość, z czasem wyliczanki piosenek stają się nieco irytujące. Na szczęście zaczynają chyba męczyć nawet samego autora, bo w dalszej części nie pojawiają się już tak często, jak w pierwszej połowie.
Naprawdę trudno mi znaleźć jakiekolwiek mocne strony tej książki. Miłosne dylematy wynudziły mnie do granic możliwości, do tego jeszcze płytkie dialogi i nieciekawie nakreślone sylwetki bohaterów. Jeżeli w ogóle ktokolwiek zyskał moją sympatię, był to Mario, chłopak, który w odróżnieniu od całej reszty, potrafi przysiąść do książki i przygotować się do lekcji. Niestety i on nie może przestać myśleć o Pauli, a co za tym idzie, opuszcza się w nauce i tęsknie wzdycha do okienka na czacie. Całość w moim odczuciu stanowi nic więcej jak tylko bezwartościowy wypełniacz czasu, który, o zgrozo, jest zaledwie pierszym tomem w serii! Za nic w świecie nie podejmę się lektury kolejnych części i ze zgrozą myślę o nakładach papieru, jakie zostały zmarnowane na wydanie tych książek. Stanowczo odradzam, na rynku mamy wystaczającą ilość bardziej wartościowych książek dla nastolatków. Jeśli ktoś naprawdę potrzebuje odprężacza, powinien raczej kupić młodzieżową gazetę. Na tą „cegłówkę” szkoda zarówno pieniędzy jak i nerwów. Nigdy więcej...