Proszę krwawić gdzieś indziej. Opowieści szpitalne

Polak w cyrku się nie śmieje, a to, co dzieje się w naszej służbie zdrowia, można śmiało nazwać cyrkiem. Nie raz doświadczyłam niekompetencji lekarzy albo tak odległych terminów badań, że zanim się odbyły, ból zdążył ustąpić. Po miesiącach cierpienia, nagle przestawało... Więc z czym i po co przychodzę, skoro już nie boli?

Reportaż “Proszę krwawić gdzieś indziej” przedstawia polską służbę zdrowia z perspektywy autorki, Zuzi Wojciechowskiej. Opisuje ona swoje doświadczenia z licznych wizyt w szpitalach i klinikach, ukazując, jak nasz system potrafi zawieść człowieka w potrzebie. Fabuła składa się z wielu małych opowieści, które razem tworzą przejmujący obraz kryzysu polskiej opieki zdrowotnej.

Relacja autorki obfituje w historie, które na przemian wzruszają, oburzają i rozbawiają – choć jest to śmiech przez łzy. Opowieść wypełniają absurdalne procedury, brak empatii oraz dowody na to, że bez korzystania z prywatnej opieki zdrowotnej trudno cokolwiek osiągnąć bez wielomiesięcznego, a czasem nawet wieloletniego oczekiwania w kolejce.

Główną bohaterką opowieści jest sama autorka, Zuzia Wojciechowska, która dzieli się swoimi doświadczeniami jako pacjentka. Nie kryje się przed czytelnikiem ani nie ubiera swojej historii w beznamiętne sprawozdanie – odsłania swoje emocje, wątpliwości i frustracje. Tym samym staje się głosem nie tylko swoich przeżyć, ale również tych pacjentów, których spotkała na swojej drodze przez lata zmagań z chorobą.

Na kartach opowieści poznajemy także wielu lekarzy, pielęgniarki i pracowników służby zdrowia, przedstawionych jako różnorodna grupa – od pełnych empatii i profesjonalizmu po zmęczonych, cynicznych czy obojętnych. Obok nich pojawiają się barwne postacie pacjentów, z których każdy wnosi coś wyjątkowego do tej historii. Autorce wyraźnie zapadli w pamięć, wywołując ogrom emocji: jednym okazywała frustrację, innych upamiętniała wzruszającymi historiami, które potrafią wywołać uśmiech u czytelnika.

Głównym motywem reportażu “Proszę krwawić gdzieś indziej” jest walka – walka z chorobą, systemem i brakiem zrozumienia. Czy może być coś gorszego? Tak – brak szacunku wobec człowieka w potrzebie. Autorka porusza również temat nierówności w dostępie do leczenia, zestawiając standardy i podejście do pacjentów w państwowych oraz prywatnych szpitalach. Wskazuje przy tym na problemy finansowe, które trawią służbę zdrowia.

Zuzia Wojciechowska podejmuje także trudny temat ludzkiego cierpienia, które w naszym kraju ginie w bezdusznym świecie biurokracji oraz pośród ludzi wypranych z emocji. Mimo to, w jej opowieści znajdziemy również przebłyski nadziei, empatii i garść humoru, które pozwoliły autorce oraz innym pacjentom przetrwać nawet w najtrudniejszych sytuacjach.

Styl Zuzi Wojciechowskiej jest niezwykle autentyczny i osobisty. W swojej narracji często posługuje się ironią, która wywołuje uśmiech zrozumienia u osób mających podobne doświadczenia. Jej prosty, lecz precyzyjny język pozwala czytelnikowi łatwo się z nią utożsamić, a plastyczne opisy wciągają w jej historię. Niestety, od czasu do czasu pojawia się poczucie jednostronności i koncentracji na negatywach, co sprawia, że można odczuć brak nadziei i pewien rodzaj bezsensu.

Podsumowując, książka “Proszę krwawić gdzieś indziej” jest autentyczna i szczera, przez co angażuje czytelnika i wzbudza w nim wiele emocji. Autorka porusza bardzo ważne motywy, próbując zwrócić uwagę społecześnstwa na ogromną lukę w systemie. Jest to bardzo dobra książka, choć chwilami miałam wrażenie jednostronności, koncentracji na negatywach, które dawały jednoznaczny, czarny obraz większości lekarzy i zespołu medycznego.

“Proszę krwawić gdzieś indziej” to poruszająca opowieść, która bez upiększeń ukazuje niezbyt chwalebne realia polskiej służby zdrowotnej. Książka skłania do refleksji, wzrusza, złości i zmusza do myślenia. Najbardziej cenię ją za niezwykle emocjonalny i szczery przekaz, starając się oddzielić styl i inne „technikalia”, ponieważ to nie one były kluczowe w tej publikacji. Jej celem było dotarcie do społeczności, a według mnie robi to w pełni skutecznie – trafia w sedno.

Zdrowie to jedyna rzecz, której nie można kupić. Z pozoru, bo niestety bardzo często dużą rolę w dzisiejszym świecie odgrywa pieniądz. I choć zdrowia samego w sobie nie można kupić, tak opieka medyczna, potrafi być dużo lepsza za odpowiednią kwotę. 

"Proszę krwawić gdzieś indziej" to reportaż ukazujący polską służbę zdrowia. Autorka na swoim własnym przykładzie ukazuje obraz opieki zdrowotnej w naszym kraju. Zuzia Wojciechowska pokazuje nam całą, długą wędrówkę z nią przez wszelkie problemy, których doświadczyła. Opisuje lekarzy, pielęgniarki I sposób podejścia, które momentami bywają wstrząsające, ale niestety prawdziwe. Cała lektura opiera się na wyborach, złych decyzjach i podejściu personelu medycznego. W przypadku Zuzi, jej droga była szczególnie wyboista. 

Lektura ta, jest historią "z życia wziętą", gdzie czytelnik wraz z bohaterem przeżywa wszelkie towarzyszące mu emocje. Jest to heroiczna walka o siebie, o swoje zdrowie w momencie, gdy wszystko wydaje się być pod górkę. Gdy nikt nie bierze odpowiedzialności, a pacjent musi radzić sobie sam, szukając ratunku. Od jednego lekarza, do drugiego. Szukając swojego miejsca. 

Osobiście, książka ta była dla mnie swego rodzaju lekcją. Poruszane w niej tematy są niestety bardzo często spotykane na co dzień, robiąc ogromną różnicę między prywatną a publiczną służbą zdrowia. Niestety pieniądz bardzo często przekłada się ponad wszystko inne. Nie będę jednak ukrywać, że lektura "Proszę krwawić gdzieś indziej" była dla mnie nieco zbyt dużym hejtem, może złością (?) w kierunku opieki zdrowotnej. Uważam, że choć autorkę spotkały przykre sytuacje, to jednak wszyscy zostali wrzuceni do tego samego worka. Nie zdaję sobie sprawy, jak wyglądało to w rzeczywistości, natomiast nie chciałabym, by każdy lekarz w publicznej służbie zdrowia był utożsamiany ze wspomnianymi w książce. Z pewnością jest też wielu dobrych specjalistów, dla których liczy się dobro pacjenta.

Warto poznać tę pozycję, by mieć szersze spojrzenie na wiele tematów.